หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 851

“องค์หญิงเจาหยาง ทางสวรรค์มีเจ้าไม่ยอมเดิน ทางนรกไม่มีประตูเจ้ากลับดันทุรังเข้ามา”

“เจ้าช่างใจกล้าซะจริง ที่กล้าบุกรุกเข้ามาในเขตหวงห้ามของตระกูลซูโดยพลการ! ฆ่าไม่ต้องปราณี!”

“ถึงแม้ฮ่องเต้เป่ยเจาจะเสด็จมา ก็ช่วยเจ้าไม่ได้!”

ท่านผู้เฒ่าซูจ้องมองลู่เจาเจาด้วยสายตาเย็นชา ช่างดีเหลือเกิน กินบรรพชนของตระกูลซูข้า อีกทั้งยังส่งเนื้อและโลหิตของบรรพชนกลับตระกูลซูอีก ทำให้จิตที่มุ่งมั่นของศิษย์ข้อต้องสั่นคลอน!

สมควรตาย

วันนี้ ถ้านางปล่อยเครื่องสังเวยไป นางต้องตายแน่!

ทุกคนที่อยู่ด้านหลังลู่เจาเจา ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

พวกเขาตายแน่!

ลู่เจาเจามองพวกเขาอย่างสงบนิ่ง

แต่ยิ่งสงบ เซี่ยอวี้โจวก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น

เขาไม่เคยเห็นลู่เจาเจามีท่าทางเช่นนี้มาก่อนเลย ตั้งแต่เข้าสู่ภายในแท่นบูชา นางก็ดูเงียบผิดปกติ

แต่เซี่ยอวี้โจวกลับรู้สึกใจเต้นรัว

“การที่เทพเลือกผู้รับใช้เทพเจ้า ข้าจำได้ว่ามีสามสิ่งที่ห้ามทำ”

“ห้ามมิให้สังหารผู้บริสุทธิ์โดยมิชอบธรรม ห้ามมิให้ใช้อำนาจของเทพเจ้ารังแกผู้อื่น และห้ามมิให้ถือตนเหนือกว่ามนุษย์ปุถุชน บทบาทของผู้รับใช้เทพเจ้า เป็นเพียงผู้รับใช้ของเทพเจ้า ดูแลเรื่องการบูชาท่ามกลางมนุษย์แทนเทพ และเป็นตัวกลางในการสื่อสารความต้องการของมนุษย์เท่านั้น”

“หากกระทำผิดร้ายแรง เทพเจ้าจะลงโทษด้วยตนเอง”

“ข้าพูดถูกหรือไม่?”

สมาชิกของตระกูลซูต่างหัวเราะออกมากันอย่างพร้อมเพรียง พวกเขาชี้ไปที่ลู่เจาเจาและหัวเราะจนแทบหยุดไม่อยู่

“มาดูเร็วเข้า ที่นี่มีคนโง่เขลา ที่ถือคำสาบานมาเป็นจริงซะอย่างงั้น!”

“โง่เง่า ช่างโง่เง่าเสียจริง”

“เจ้ามีความสามารถในการบอกเทพเจ้างั้นหรือ? เจ้ามีความสามารถในการไปแจ้งเทพเจ้าหรือ? ฮ่าๆๆๆ ลงโทษตระกูลซูงั้นหรือ? ใครจะสามารถลงโทษตระกูลซูได้?”

“ในแคว้นใต้ ตระกูลซูคือราชา!” ท่านผู้เฒ่าซูยืนอยู่บนแท่นบูชา ท่าทางของเขาไม่เหมือนยามปกติ เขาเต็มไปด้วยความโอหัง

ฮองเฮามาจากตระกูลซู

เชื้อสายขององค์หญิงใหญ่จำเป็นต้องพึ่งพาตระกูลซูเพื่อขึ้นครองบัลลังก์ ในแคว้นใต้ ตระกูลซูจึงเปรียบเสมือนเป็นครึ่งหนึ่งของกษัตริย์

“พวกเจ้าวางฝ่าบาทไว้ที่ใดกัน? หรือพวกเจ้าคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจโดยไม่ต้องเกรงกลัวกฎหมายงั้นหรือ?!” ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังถามด้วยความโกรธ ที่ข้อมือของเขาเริ่มมีเลือดซึมออกมาอีกครั้ง

“ฝ่าบาทงั้นหรือ?” ท่านผู้เฒ่าซูได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา

“นี่พวกเจ้ายังไม่รู้กันใช่ไหม? ฝ่าบาททรงประชวรหนัก ไร้ซึ่งสติ ตอนนี้ องค์หญิงใหญ่กำลังรักษาการแทน และในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า พิธีราชาภิเษกก็จะจัดขึ้นแล้ว!”

“ฝ่าบาทจะทำอะไรได้? ช่างน่าขันเสียจริง!” ท่านผู้เฒ่าซูเผยความดุดันในแววตาอย่างไม่อาจปิดบัง

เจียงหลินกัดฟันแน่น และแบกเจียงอวี๋น้องสาวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสไว้บนหลัง

“ทำไมต้องบีบบังคับข้า?” สำหรับนางแล้ว ผู้รับใช้เทพเจ้าของศิษย์ ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับนางอยู่บ้าง

สมาชิกตระกูลซูโจมตีพลังวิญญาณใส่นาง เพื่อที่จะควบคุมนางไว้

แต่ลู่เจาเจากลับเดินไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างมั่นคง โดยไม่มีสิ่งใดมาขัดขวางได้เลย

“พลังวิญญาณ ไม่ได้ใช้แบบนี้”

“พลังวิญญาณถูกใช้เพื่อปราบปรามผู้กดขี่ และเอาไว้ช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอ ใช้เพื่อช่วยเหลือทุกคน และใช้เพื่อสื่อสารกับเทพเจ้าแทนราษฎร”

“ไม่ถูกต้อง ไม่ถูกต้องสักอย่าง”

ท่านผู้เฒ่าซูรู้สึกถึงความกังวลอย่างรุนแรงขึ้นมาภายในใจอย่างฉับพลัน ด้วยสัญชาตญาณนี้เองที่ทำให้เขาเคยรอดพ้นจากอันตรายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

เขาโยนไม้เท้าทิ้ง และพยายามจะถอยหลังออกไป

แต่เมื่อเขาพยายามยกเท้าขึ้น กลับไม่สามารถยกขึ้นได้เลย

เขาเงยหน้าขึ้นมองลู่เจาเจาด้วยความหวาดกลัว เด็กผู้หญิงที่อายุเพียงสามขวบครึ่ง แต่แววตาของนางกลับเต็มไปด้วยพลังกดดันอย่างมาก

ทันใดนั้น…

เท้าทั้งสองข้างของท่านผู้เฒ่าลอยขึ้นจากพื้น เขาพยายามดิ้นรนอยู่กลางอากาศ

“ท่านผู้เฒ่า!!”

“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ศิษย์ตระกูลซูตะโกนร้องด้วยความตกใจกลัวและเสียสติ