หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 850

นางหยิบขวดลายครามออกมาจากอก จากนั้นก็กล่าวเบาๆ "อวี้โจว ประคองนางให้ลุกขึ้นนั่งหน่อย"

นางหยิบขวดลายครามขึ้นมา แล้วเทน้ำพุวิญญาณลงในปากที่แห้งกร้านและลอกเป็นขุยของนางทีละหยด

"ไม่ต้องพูดอะไร เก็บแรงเอาไว้ ข้าจะพาพวกเจ้ากลับบ้านเอง" น้ำเสียงของลู่เจาเจาฟังดูหดหู่

นางเดินไปกลางลวดลายโบราณ คราบเลือดสดใหม่ที่แห้งกรังกลมกลืนไปกับลวดลาย

เด็กน้อยจำนวนนับไม่ถ้วนถูกแขวนไว้บนไม้กางเขน กลิ่นคาวเลือดอันรุนแรง แทบจะทำให้คนสิ้นสติไป

"น้องสาว เจ้ารีบหนีไปเถิด"

"พวกเราหนีไม่ได้แล้ว พวกเราหนีไม่พ้นหรอก..."

"ฉวยโอกาสในตอนที่คนของตระกูลซูยังไม่เจอตัวเจ้า เจ้ารีบไปเถิด...ฮือฮือ กลุ่มคนเหล่านี้ของตระกูลซูนั้นบ้าคลั่งมาก พวกเขามีอำนาจเหลือล้น พวกเจ้ารีบหนีไปเถิด..."

เด็กหนุ่มสาวมีอายุเพียงสิบห้าสิบหกปี น้อยสุดก็เจ็ดแปดปี

ในบรรดาเด็กเหล่านี้มีอยู่สองสามคนที่ดูสง่างาม แม้จะอยู่ในระหว่างความเป็นความตาย ก็พอจะมองออกว่ามาจากครอบครัวที่ร่ำรวย

เด็กชายเด็กหญิงเหล่านี้ถูกตระกูลซูคัดเลือกมาอย่างพิถีพิถัน

ใบหน้าของพวกเขาทุกคนซีดขาว