หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 90

ฉินซื่อเหลียวมองไปที่เผยเจียวเจียวอย่างลึกซึ้ง

“กลับไปคุกเข่าสำนึกผิดเสีย” ฉินซื่อขึ้นชื่อว่าเป็นเมียจอมโหด ในปีนั้นที่ใต้เท้าเฉินได้เลื่อนตำแหน่ง เขาจึงไปเที่ยวสำราญดื่มเหล้ากับคนอื่นๆ

ทันใดนั้นก็ถูกฉินซื่อถือไม้นวดแป้งไล่ทุบตีออกมาจากหอนางโลมตลอดทาง แม้แต่กางเกงของใต้เท้าเฉินยังไม่ทันได้สวมดี ๆ ก็วิ่งล่อนจ้อนเปิดตูดไปทั่วถนน ด้วยเหตุนี้จึงถูกฮ่องเต้เพิกเฉยเป็นเวลาสามปี นับจากนั้นมาใต้เท้าเฉินก็ไม่กล้าไปยั่วยุนางอีกเลย

ใต้เท้าเฉินในเวลานี้ก็ไม่กล้าไปยั่วยุนาง ถึงสีหน้าจะมีความโกรธอยู่เล็กน้อยแต่กลับไม่กล้าโต้แย้ง

“เผยเจียวเจียว ปกติเสื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่ก็สง่างามทุกวัน แล้วลูกชายก็ทำท่าทางเหมือนเป็นคุณชายทายาทสายตรงยังไงยังงั้น ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน?”

“น้ำหน้าอย่างเจ้าก็คู่ควรด้วยงั้นหรือ?”

“ท่าทางโสโครกเหมือนนางจิ้งจอก เห็นผู้ชายก็อ้าขาให้ หากต่อไปข้าได้เห็นเจ้าครั้งหนึ่งก็จะฉีกเจ้าครั้งหนึ่ง!”

“กลับ!” ในตอนนี้เหมือนว่าฉินซื่อจะมองเห็นความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง

ดูลู่หย่วนเจ๋อมีสีหน้าที่โกรธจัดเช่นนั้น และนายหญิงใหญ่ก็ร้องไห้อย่างเจ็บปวดใจปานนั้น แต่ทำไมสามีของนางถึง?

เป็นสามีภรรยามากันมาหลายสิบปี นางจะมองไม่ออกได้อย่างไร? เกรงว่าจะเป็นการแบกรับความผิดแทนคนอื่นเสียมากว่า

ช่างโง่เขลาเสียจริงๆ

เกรงว่าแม้แต่วันนี้ที่นางมาจับชู้สาว ก็เป็นกลอุบายของคนอื่นเช่นกัน

แต่ว่า...

แล้วจะอย่างไรเล่า

ฉินซื่อลูบจอนผมเล็กน้อย นางก็แค่ทนมองคนสกปรกที่น่าละอายเช่นนี้ไม่ได้ จะใช่อนุตระกูลนางหรือไม่ แล้วจะอย่างไร? ถือเป็นการช่วยพี่น้องที่ไม่รู้จักหน้าคนนั้นตบแทนสักทีสองทีก็แล้วกัน

นางหยิบเงินสองตำลึงออกมาจากกระเป๋าของนางแล้วก็โยนใส่หน้าเผยเจียวเจียว

“นี่ถือเป็นรางวัลของนายท่านทั้งหลายมอบให้เจ้าก็แล้วกัน รางวัลที่เจ้าถวายร่างกายให้ เอาล่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสร้างความลำบากใจให้เจ้าแล้ว ก็แค่ของเล่นสนุก ๆ ก็เท่านั้น ถ้าหากว่าชอบจริงก็แค่ยกเกี้ยวเล็กมาแบกกลับไปเป็นอนุในจวนก็ได้แล้ว”

“ทำไมต้องมาลำบากแอบลักลอบกันด้วยเล่า” ฉินซื่อพูดด้วยน้ำเสียงประชดใส่

และนางก็มองลู่หย่วนเจ๋อเล็กน้อย เลี้ยงอนุเหมือนภรรยาหลวงยังไงยังงั้น ยังมีทั้งลูกชายลูกสาวข้างนอกด้วยกันอีก แถมลูกชายยังมีชื่อเสียงอย่างมากอีกด้วย