หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 89

เขาวางแผนไม่เคยผิดพลาด วางแผนทุกอย่างเกี่ยวกับสวี่ซื่อเอาไว้หมดแต่กลับไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องของเผยเจียวเจียวจะถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคนล่วงหน้า

“หยุดเดี๋ยวนี้!” ลู่หย่วนเจ๋อตะคอกออกมาเสียงดัง

และรีบให้คนรับใช้เอาเสื้อผ้ามาคลุมร่างของเผยเจียวเจียวเอาไว้ เมื่อมองไปเห็นแก้มของลูกชายที่เขียวช้ำ ความหยิ่งผยองในศักดิ์ศรีที่มีดูเหมือนจะพังทลายลง หัวใจของลู่หย่วนเจ๋อเกิดสั่นสะท้านขึ้นมา

มือของนายหญิงใหญ่ก็สั่นเทาเช่นกัน “บาปกรรม ๆ ยิ่งนัก เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์นะ”

ฉินซื่อหลุดขำพรืดออกมาหนึ่งเสียง “นายหญิงใหญ่ นี่คงไม่ใช่หญิงชนบทอันไกลโพ้นเช่นเดียวกับพวกท่านหรอกนะ” นายหญิงใหญ่ถูกถากถางจนใบหน้าเขียวปัด

นายหญิงใหญ่กลัวคนอื่นพูดถึงเรื่องชาติกำเนิดของนางมากที่สุด

“ท่านโหวช่างดูรักทะนุถนอมดังหยกเช่นนี้ ทำไมหรือท่านก็มีอะไรกับนางแพศยาคนนี้ด้วยงั้นหรือ?”

“พูดจาไร้สาระ ฉินฮูหยินโปรดระวังคำพูดด้วย!” ลู่หย่วนเจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเป็นคนท่าทางสง่างาม ดูแล้วดูสุภาพอย่างยิ่ง

ลู่หย่วนเจ๋อถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ฉินฮูหยิน เรื่องนี้บางทีอาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้”

ฉินฮูหยินเหลือบมองเขาเล็กน้อยและก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากในอกเสื้อ แล้วโยนให้เผยเจียวเจียวเหมือนโยนของให้ขอทาน

“เข้าใจผิดงั้นหรือ? คฤหาสน์ที่นางอยู่เป็นชื่อของสามีข้า”

“ลู่จิ่งไหวเจ้าลูกนอกคอกของนางคนนั้น เข้าเรียนสำนักศึกษาที่จิงหงได้ก็เป็นเพราะสามีข้าแนะนำให้”

“แม้แต่เรื่องเมื่อไม่กี่วันก่อน ที่เด็กรับใช้เพื่อนร่วมเรียนหนังสือของเขาจ่ายเงินจ้างให้ไปเผาจวนจงหย่งโหวเพื่อที่จะวางแผนฆ่าลูกชายคนโตของตระกูลลู่ ล้วนเป็นสามีข้าที่ช่วยออกหน้าช่วยเขาออกมา”

“ท่านโหวลู่ช่างใจกว้างจริง ๆ ปล่อยให้คนนอกมาทำร้ายลูกชายของตัวเองยังไม่พอ ยังจะออกหน้าปกป้องฆาตกรอีกด้วยแหนะ” ฉินซื่อหัวเราะเยาะเบา ๆ

“ถ้าหากบอกว่าไม่มีอะไรกัน ทุกคนฟังแล้วเชื่อหรือไม่เล่า?”

“ผู้หญิงสำส่อนไร้ยางอายเช่นนี้ขอแค่อ้าขาออก ก็ไม่รู้ว่าแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ให้ลูกชายตัวเองไปมากน้อยแค่ไหน!” คำพูดที่เสียดสีนี้พูดจนเส้นเอ็นที่ข้างขมับของลู่จิ่งไหวบวมปูดขึ้นมาราวกับลูกสัตว์ที่กำลังถูกคุมขังก็ไม่ปาน

“ฮูหยิน ๆ ๆ ...” มีเสียงตะโกนอย่างร้อนใจมาจากทางด้านนอกฝูงชนดังเข้ามา