หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 912

“ขอรับ!”

“ขอรับ!” เสียงอึกทึกดังมาจากทุกทิศทุกทาง

“หนานจืออี้คือร่างอวตารของอสูรร้าย นางขโมยสมบัติของแดนเทพ ไม่รู้จักกลับตัวกลับใจ! วันนี้จงจับตัวนางเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และรับทัณฑ์สายฟ้าเก้าสิบเก้าครั้ง!”

“ด้วยอำนาจแห่งสวรรค์!”

เมื่อเสียงของเทพเจ้าดังขึ้น ทุกคนจึงกลับมามีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์อีกครั้ง

อสูรร้าย? หนานจืออี้เป็นอสูรร้ายอย่างนั้นหรือ

หนานจืออี้รู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย เป็นไปไม่ได้! นางไม่เคยไปแดนเทพมาก่อน!

ในใจหวนคิดซ้ำแล้วซ้ำแล้ว ก่อนนึกถึงความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว...

นั่นคือเจ้าของกระดูกเทพผู้นั้นกลับสู่แดนเบื้องบนแล้ว!

นางเสียแรงทุ่มเทปลอมตัวเป็นเทพเจ้า ทะยานสู่สวรรค์ขึ้นไปรับโทษมหันต์!

เป็นไปไม่ได้! เจ้าของกระดูกเทพผู้นั้นดับสูญไปนานแล้ว จะกลับสู่แดนเบื้องบนได้อย่างไร!

ร่างกายของหนานจืออี้สั่นสะท้าน ใบหน้าซีดลงจนน่ากลัว “ท่านเซียนโปรดตรวจสอบให้ละเอียดด้วยเถิด ข้าน้อยเป็นผู้บริสุทธิ์”

เทพเจ้าตัวปลอมที่เพิ่งขึ้นสู่สวรรค์อย่างนางจะเปรียบเทียบกับเทพเจ้าที่แท้จริงได้อย่างไร

นางพลันถูกตรึงไว้กลางอากาศจากพลังทุกทิศทุกทางในทันที

แดนเทพกำลังจะกำจัดนางต่อหน้าผู้คนนับหมื่นพัน!

ราษฎรมากมายที่ยืนอยู่ใต้แท่นสู่สวรรค์ต่างมีสีหน้าหดหู่

พวกเขายังคงนับถือศรัทธานาง เมื่อเห็นว่าเทพเจ้าที่ศรัทธาถูกลงโทษจากเหล่าทวยเทพกลางอากาศเช่นนั้น พวกเขาจึงมองไปที่นางด้วยความเจ็บปวด

อสูรร้าย?

ขโมยสมบัติของแดนเทพ?

ความผิดเหล่านี้แค่คิดถึงก็หนาวเหน็บไปทั้งร่างแล้ว

หนานเฟิ่งอวี่ที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจเมื่อครู่ ตอนนี้กลับรีบวิ่งเข้าไปและขอร้องอ้อนวอนอย่างบ้าคลั่ง “ท่านเซียนโปรดตรวจสอบให้ละเอียดด้วยเถิด บุตรสาวของข้าน้อยเป็นเด็กดีเชื่อฟังมาโดยตลอด ไม่กล้าทำเรื่องอัปยศเช่นนี้แน่!”

“นางเพิ่งขึ้นสู่สวรรค์วันนี้ ไม่ยุติธรรม มันไม่ยุติธรรม!”

“เทพเจ้าต้องรักมนุษย์โลก ไม่ปล่อยให้ผู้บริสุทธิ์ต้องทนทุกข์กับความอยุติธรรมหนานเฟิ่งอวี่คุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังสนั่น

“เทพเจ้าทุกองค์ต่างมีพลังศักดิ์สิทธิ์มากโข บุตรสาวของข้าน้อยจะเล็ดลอดสายตาของพวกท่านได้อย่างไร นางทำไมได้หรอก”

ท่านเซียนหันชวนเปลือกตากระตุกเบาๆ พร้อมกับพูดด้วยเสียงเย็นชา “เจ้าหมายความว่าแดนเทพถูกขโมยของไป เป็นเพราะเทพเจ้าไร้ความสามารถอย่างนั้นหรือ”

หนานเฟิ่งอวี่ที่สีหน้าซีดเซียวพลันรับรู้ถึงแรงกดดันอย่างท่วมท้นจากเซียนหันชวน

อึก... ไม่นานนางก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

นางคืออสูรร้าย?

นางคือเทพธิดากลับชาติมาเกิดไม่ใช่หรือ

หันชวนพลันออกคำสั่งโดยไม่มองนางแม้แต่น้อย “โทษประหาร!”

“ประหารต่อหน้าฝูงชน ให้สะเทือนถึงสามดินแดน!”

เสียงคำรามบนฟ้าดังกึกก้องตามหลังเมื่อจบประโยคนั้น แสงส่องสว่างสาดลงมากลางร่างของหนานจืออี้ท่ามกลางฟ้าอันมืดมิด...

“อ๊า!” ความเจ็บปวดกัดกร่อนเข้าไปกระดูกทำให้ดวงตาของนางเบิกโพลง มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนออกมา

นั่นไม่ใช่เพียงบาดเจ็บทางร่างกาย ทว่ามันเจ็บลึกไปถึงจิตวิญญาณราวกับถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ท่านแม่ ช่วยข้าด้วย...”

“เจ็บ อี้เอ๋อร์เจ็บเหลือเกิน…” หนานจืออี้ถูกมัดตรึงไว้กลางอากาศด้วยพลังที่มองไม่เห็น นางกรีดร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา ผู้คนแถวนั้นอดไม่ได้จะขนหัวลุกชันไปตามๆ กัน

สิ่งที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวมากที่สุดคือ…เปลวเพลิงสวรรค์

เปลวเพลิงสวรรค์มากมายกำลังกลืนกินนางเข้าไป ภายในพริบตาเดียว...

ตัวของนางปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง

“อ๊ะ!!” ชาวบ้านที่ยืนดูโทษประหารนั้นต่างพากันกรีดร้องอย่างหวาดผวา

เสียงเด็กน้อยร้องไห้กระจองอแงดังขึ้น ทำให้ใต้แท่นสูงเกิดความอลหม่าน

แม้แต่เหล่าขุนนางยังคุกเข่าพร้อมกับก้มหน้าอย่างตัวสั่นเทา พวกเขาได้แต่มองดูสายฟ้าที่ฟาดลงมาถูกตัวหนานจืออี้อย่างช่วยอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น