หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 911

“ขะ ขึ้นไปแล้ว เทพธิดาเสด็จสู่สวรรค์แล้ว!” แม้แต่เหล่าขุนนางเองก็อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลงแทบเท้าอย่างบูชา

เท้าของหนานจืออี้ยกขึ้นจากพื้น ร่างกายลอยละล่องอยู่ระหว่างสวรรค์และโลก

แว่วเสียงจากสวรรค์ดังขึ้นเบาๆ ทำให้ผู้คนตกอยู่ในภวังค์

นางค่อยๆ ทะยานขึ้นไปยังแดนเทพ...

หนานเฟิ่งอวี่ที่เอาแต่เม้มริมฝีปากอย่างประหม่า เพลานี้รอยยิ้มพลันสดใสยิ่งขึ้น นางหลอกลวงเทพเจ้าทั้งหมดได้สำเร็จ ต่อไปบุตรสาวของนางจะกลายเป็นเทพเจ้าตัวจริงแล้ว!

ผู้ใดจะกล้าเทียบกับนางได้อีก

ฮูหยินหนิง สวี่สืออวิ๋น ลู่เจาเจา พวกเจ้าจะมีค่าอะไร

ณ หัวมุมถนน

ฮูหยินหนิงซึ่งมีผมดำปนขาวกำลังยืนอยู่ที่มุมห้อง นางเกาะกำแพงพร้อมกับมองหนานจืออี้ที่กำลังลอยขึ้นสู่แดนเทพด้วยความไม่พอใจนัก

“เต๋าสวรรค์ไม่ยุติธรรม สวรรค์ไร้ตา!”

“คนเลวทรามเช่นนี้สมควรถูกเรียกว่าเทพเจ้าแล้วหรือ”

“หนานจืออี้ฆ่าคนทั้งหมู่บ้านเพียงเพื่ออยากได้กระดูกเทพ นางคู่ควรเป็นเทพเจ้าได้อย่างไร” ดวงตาของฮูหยินหนิงเต็มไปด้วยน้ำตา พร้อมกับกำหมัดแน่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย

ในทางกลับกัน ลู่เจาเจาพลันลงจากเก้าอี้ไปนั่งยองๆ อยู่ด้านหนังสวี่สืออวิ๋น

“มีอะไรหรือ เจาเจา”

ลู่เจาเจารีบตอบด้วยเสียงเบา “ท่านแม่ ศัตรูของข้ากำลังจะมาแล้ว”

สวี่สืออวิ๋น :?

ทันใดนั้นแสดงสีทองสุกสว่างบนท้องฟ้าและแว่วเสียงจากสวรรค์พลันหยุดลง...

แปรเปลี่ยนเป็นเสียงฟ้าร้องกึกก้อง ทำให้ผู้คนต่างตกใจและหวาดกลัว

ท้องฟ้าพลันปรากฏเมฆดำทะมึนราวกับจวนจะเกิดลางร้าย

เซียงหลิ่วที่เคยเชิดหน้าขึ้นกลับคุกเข่าลงด้วยตัวสั่นเทา

มังกรดำจู๋มั่วเองก็กอดหางตนเองเอาไว้ และไม่กล้าขยับตัวอีกเลย

ดูเหมือนว่าบรรยากาศ ณ ตรงนั้นจะหนักอึ้งมากยิ่งขึ้น สามลมหยุดพัดกะทันหัน ทำให้บรรยากาศโดยรอบน่าอึดอัด

กลิ่นอายแห่งความหวาดกลัวเริ่มแพร่กระจายออกไป

เหล่าขุนนางที่ตั้งตารอคอยชมพิธีอยู่บนแท่นสูง ตอนนี้ขาของพวกเขาเริ่มสั่นเทาและริมฝีปากที่สั่นระริก

“ท่านตัวสั่นทำไมกัน” แม่ทัพโหลวถามใต้เท้าหมิงเบาๆ

เส้นขนของใต้เท้าหมิงพลันลุกชันทั่วร่างกาย “สองขาของท่านก็สั่นไม่แพ้กัน!” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและพบว่าแม้แต่ฮ่องเต้เฒ่าก็ดูไม่ค่อยดีนัก

ลู่เจาเจาไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้น แต่กลับชี้ไปที่หมู่เมฆที่ปรากฏเทพเจ้าแม่ทัพ

“ท่านแม่ มีทหารสวรรค์สวมชุดเกราะอยู่บนเมฆด้วย พวกเขามาต้อนเทพธิดาหรือ”

ทุกคนรีบหรี่ตามองหาในเมฆตามคำพูดของลู่เจาเจาในทันที

ไม่ ต้องไม่เป็นแบบนี้!

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!

หนานจืออี้ :?

ข้าเพิ่งขึ้นสู่สวรรค์วันนี้เอง! หรือพวกเขารู้เรื่องที่ข้าหลอมรวมกับกระดูกเทพแล้ว

หนานจืออี้เริ่มรู้สึกสับสน

แต่ความตื่นตระหนกนั้นกลับทำให้ผู้อื่นคิดว่านางมีความผิดติดตัว!

“เจ้าลอบเข้าไปในแดนเทพ หลอกลวงทหารแห่งประตูสวรรค์ทางทิศใต้ และขโมยสมบัติอันล้ำค่าของแดนเทพไป เจ้ายอมรับความผิดนี้หรือไม่”

เทพผู้น้อยที่ถือหนังสืออยู่ข้างหลังกล่าวขึ้นว่า “เจ้าขโมยต้นหญ้าเซียน 1,300 ต้น ลูกท้อแบน 1,500 ผล อาวุธ363 ชิ้น ยาหลิงตัน200 เม็ด... และอาวุธล้ำค่าอีกมากมาย”

“แล้ววันนี้เจ้ายังกล้าไปยังแดนเทพอีกหรือ!”

“คิดว่าแดนเทพของเราไม่มีคน แล้วจะรังแกกันง่ายๆ หรือ” เสียงของเหล่าทวยเทพดังราวกับฟ้าร้อง ทำให้ หนานจืออี้แทบหูอื้อและมึนงง

นางถึงกับสับสนไปครู่หนึ่ง

หลอกลวงทหารแห่งประตูสวรรค์ทางทิศใต้ และขโมยสมบัติอันล้ำค่าของแดนเทพ? ข้า… ข้า…

เสียงของนางเริ่มสั่นเครือเล็กน้อย “ท่านเข้าใจผิดหรือไม่ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าน้อยจะไปยังแดนเทพ และไม่เคยขโมยสมบัติล้ำค่าของแดนเทพเลยด้วยซ้ำ!”

ท่านเซียนหันชวนจึงอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

“กลิ่นอายในตัวของเจ้าหลอกข้าไม่ได้!!”

“ทหาร!!” ท่านเซียนหันชวนออกคำสั่งทันที!