หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 910

“เสด็จยายกระทำเรื่องที่ผิด สมควรถูกลงโทษ แต่อย่าทำลายความสัมพันธ์และความรักที่พวกท่านมีต่อกันมานานหลายปีเลยเพคะ ไม่อย่างนั้นอี้เอ๋อร์จะขึ้นสู่สวรรค์อย่างสงบได้อย่างไร”

มือของฮ่องเต้เฒ่าสั่นด้วยความตื่นเต้น เขาเริ่มรู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมาอีกครั้ง ดังนั้นจึงต้องระงับความตื่นเต้นและกล่าวทั้งน้ำตา “เอาเถิด ได้ ได้!”

“เด็กดี!”

“ตาดูเจ้าไม่ผิดจริงๆ”

“เจ้าเป็นเด็กดี อยู่แดนเบื้องบนนั่นเจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี…” ฮ่องเต้เฒ่ายกมือขึ้น ผิวหลังมือบางจนเหลือเพียงผิวหนังที่มีรอยย่นเป็นชั้นๆ

“การมีอยู่ของเจ้าถือเป็นพรของแคว้นใต้เหลือเกิน”

“แคว้นใต้ภาคภูมิใจในตัวเจ้ามาโดยตลอด หลังจากขึ้นสู่สวรรค์แล้ว ตาจะให้มีประวัติของเจ้าหนึ่งหน้าเต็มๆ ผู้เดียวในสาแหรกราชวงศ์ โลกจะต้องจดจำความรุ่งโรจน์ของอี้เอ๋อร์!” ฮ่องเต้เฒ่าแสดงสีหน้าภาคภูมิเล็กๆ

แม้ว่าจะไม่พอใจกับสิ่งที่หนานเฟิ่งอวี่กระทำต่อเขา แต่นางได้ให้กำเนิดบุตรสาวที่แสนดี

หนานจืออี้พลัน โค้งคำนับอย่างเคร่งขรึม “อี้เอ๋อร์ขอกราบลาเพคะ”

ฮองเฮายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาเบาๆ โดยมีหนานเฟิ่งอวี่คอยประคอง ทั้งสองต่างน้ำตาไหลอาบหน้า

ดวงตาของหนานมู่ไป๋เป็นสีแดงก่ำไม่แพ้กัน “น้องสาว ข้าตัดใจให้เจ้าไปไม่ได้เลย”

เขารู้อยู่แล้วว่าน้องสาวเป็นเทพธิดา และรู้ว่าวันหนึ่งนางต้องจากไป แม้เมื่อวันนั้นมาถึงจริงๆ เขายังคงตัดใจไม่ลงเช่นกัน

“ขอให้เจ้าอยู่แดนเบื้องบนอย่างสุขสบาย หากไม่สบายใจก็กลับลงมานะ”

หนานจืออี้กล่าวคำอำลากับพี่ชายใหญ่ด้วยรอยยิ้ม

กลับ? นางจะกลับลงมาได้อย่างไร!

กระแสลมแรงพลันพัดผ่าน สีท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยน กระโปรงของหนานจืออี้ค่อยๆ พลิ้วไหวบนแท่นสูง

นางมองลงเบื้องล่างด้วยสายตาเย่อหยิ่งเล็กน้อย

ทันทีที่ยกมือขึ้น ผู้คนข้างล่างจึงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

“ขอให้เทพธิดาอวยพรโลกมนุษย์ตลอดไป!”

“ขอให้เทพธิดาอวยพรโลกมนุษย์ตลอดไป!”

“ขอให้เทพธิดาอวยพรโลกมนุษย์ตลอดไป!” ผู้คนเริ่มส่งเสียงตะโกนดังมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยดวงตาแดงก่ำ

“เทพธิดาจะต้องขึ้นสู่สวรรค์ได้แน่! เทพธิดาจะต้องขึ้นสู่สวรรค์ได้แน่!”

“อี๋เอ๋อร์ต้องทำให้สำเร็จนะ” ฮองเฮาถือสร้อยประคำไว้ในมือพลางมองอย่างประหม่า

ทำตัวธรรมะธัมโม แต่หัวใจกลับร้ายกาจดั่งงูพิษ

หนานจืออี้เชิดคางขึ้นเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง เสด็จแม่ อี้เอ๋อร์จะต้องทำสำเร็จ นางคือเทพธิดาตัวจริง การขึ้นสู่สวรรค์ถือว่าเป็นการกลับบ้านของนาง”

นางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเป็นเทพเจ้าตัวจริงหรือไม่ เพราะนางเป็นคนขุดกระดูกเทพนั้นขึ้นมาด้วยมือของตนเอง

อี้เอ๋อร์หลอมรวมเข้ากับกระดูกเทพ มีพลังรัศมีของเทพเจ้า ต่อให้เทพเซียนหน้าไหนมาอยู่ที่นี่ก็ไม่อาจแยกแยะจริงเท็จได้!

แม้แต่ฮ่องเต้เฒ่าก็ยังฝืนตัวเองลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเขาเริ่มแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น

มันคือประตูสวรรค์ทางทิศใต้จริงๆ !

ความไม่สบายใจของหนานจืออี้สลายหายไปจนหมดสิ้น โชคดีที่กระดูกเทพหลอมรวมเข้ากับนางอย่างสมบูรณ์ ไม่มีผู้ใดตรวจสอบความจริงจากนางได้

รอยยิ้มแห่งความดีใจปรากฏขึ้นครู่หนึ่ง

ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า

“ประตูสวรรค์เปิดแล้ว!” นางเอ่ยด้วยริมฝีปากแดงเบาๆ ซึ่งทุกคนได้ยินกันอย่างชัดเจน

ภายใต้สายตาจ้องมองของทุกคน

ประตูสวรรค์ค่อยๆ เปิดออก

ผู้คนปิดปากด้วยความตื่นเต้น ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความตื้นตันใจ ในที่สุดแคว้นใต้ก็มีเทพเจ้าแล้ว!

พวกเขากำลังจะกลายเป็นราษฎรของเทพเจ้า

หนานจืออี้ยืนขึ้นและมองย้อนกลับไปที่ราชวงศ์…

ประตูสวรรค์เปิดออก แสงสีทองเจิดจ้าสาดส่องลงมาที่ร่างของนางทันที

ทันใดนั้นเท้าของนางจึงค่อยๆ ลอยขึ้นจากพื้น