หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 909

เจ้าหุบเขาเจียงได้แต่ขมวดคิ้วแน่น

“ฝ่าบาททรงประชวรหนักใกล้สิ้นพระชนม์ เดิมทีผู้ที่ใกล้สิ้นใจจะมีสภาพย่ำแย่ แต่ฝ่าบาททรงเสวยอาหาร ทรงงานราชกิจดูแลสถานการณ์โดยรวมได้บ่อยครั้ง”

หนานเฟิ่งอวี่พยักหน้ารับ ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะสามารถรับมือกับพิษของนางได้ดีอีกด้วย

“นั่นเป็นเพราะเบื้องหลังชีพจรอันเหนื่อยล้าของฝ่าบาท ยังมีพลังที่อธิบายไม่ได้คอยสนับสนุนอยู่”

“ทำให้พระองค์ดูแข็งแรงเป็นปกติ”

“ทว่าตอนนี้พลังชีวิตนั้นกลับหายไป” เจ้าหุบเขาเจียงรู้สึกประหลาดใจ

ช่วงนี้เขากลับบ้านไปตรวจหาข้อมูลทางการแพทย์ ทว่ากลับไม่พบสิ่งใดเลย

“หัวใจขาดเลือด...” ฮ่องเต้เฒ่าพูดอย่างอ่อนแรง ริมฝีปากแดงระเรื่อเมื่อครู่ดูซีดเซียวไร้สีเลือด

ในความเป็นจริง เขาเองก็สัมผัสได้ถึงพลังปริศนาที่ซ่อนอยู่ในร่างกาย

แต่ตอนนี้กลับสัมผัสถึงมันไม่ได้อีกต่อไป

ฮ๋องเต้เฒ่าพลันรู้สึกตื่นตระหนกยิ่ง

มือที่ปลายเล็บซีดเซียวคว้ามือของเจ้าหุบเขาเจียงไว้แน่น จนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บ

“จะ...เจ้าหุบเขาเจียง ช่วย ช่วยเราด้วย…” ในเพลานี้ฮ่องเต้เฒ่าไม่มีแรงแม้แต่จะพูด เหงื่อเย็นหยดใหญ่ค่อยๆ ไหลลงมาจากหน้าผาก

แม้แต่สวี่สืออวิ๋นก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เหตุใดจู่ๆ เขาถึงแย่เช่นนี้”

ก่อนหน้านี้เจ้าหุบเขาเจียงเคยกล่าวว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงเจ็ดวัน แต่สวีสืออวิ๋นไม่เชื่อ

เพราะภายนอกเขาดูปกติดีอย่างเห็นได้ชัด

ไม่เหมือนคนชราป่วยเรื้อรังเป็นไม้ใกล้ฝั่ง

ทว่าในตอนนี้…

ดูเหมือนว่าเขาจะสิ้นใจจากไปเมื่อใดก็ได้

ลู่เจาเจาปิดปากพร้อมกับพึมพำเบาๆ “บางทีเขาอาจจะทำบาปมากเกินไป”

“ฝ่าบาท โปรดปล่อยมือกระหม่อมก่อน กระหม่อมจะฝังเข็มปกป้องหัวใจของท่านไว้ชั่วคราว ให้ผ่านพ้นวันนี้” เจ้าหุบเขาเจียงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดปลอบโยนฮ่องเต้เฒ่าไปเช่นนั้น

หัวใจของฮ่องเต้เฒ่าเต้นแรงมากจนรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะกระโดดออกจากอก

ทุกครั้งที่หายใจเหมือนกับจะสิ้นใจจากไป