นางช่างรู้จักพูดเสียจริง!
“หมู่บ้านเถาหยวนจะเปรียบเทียบกับตระกูลซูได้อย่างไร” หนานเฟิ่งอวี่ถามด้วยสายตาแดงก่ำ อย่างโกรธเคือง
ลู่เจาเจายิ้มตาหยีพร้อมกับมองนาง “ทำไมถึงเปรียบเทียบไม่ได้ ตระกูลซูสูงส่งมากกว่าราษฎรอีกหรือ”
“ทุกสรรพสิ่งล้วนเท่าเทียม ชีวิตของตระกูลซูคือชีวิต แล้วหมู่บ้านเถาหยวนไม่มีชีวิตหรืออย่างไร”
ต่อหน้าชาวบ้านมากมายนับหมื่นพัน หนานเฟิ่งอวี่ได้แต่กัดฟันกรอดไม่กล้าพูดอะไรออกไป
หากสูญเสียหัวใจการสนับสนุนของชาวบ้าน อาจก่อให้เกิดหายนะใหญ่ตามมา
นางจึงได้แต่รู้สึกโกรธในอกจนแทบระเบิด
จากนั้นหัวหน้าหมู่บ้านจึงยิ้มเบาๆ “อันที่จริงมันก็ไม่ได้แตกต่างกันหรอก ตระกูลซูก่อกรรมทำเข็ญไว้มากมาย ทำร้ายวิญญาณผู้บริสุทธิ์ เพลานี้กำลังชดใช้กรรมอยู่ที่นรกขุมที่สิบแปด”
“อ๋อ จริงสิ เมื่อวาน ข้าได้พาใต้เท้าซูลงในกระทะน้ำมันด้วย”
“วางใจเถิด ข้าจะทอดทุกวันจนเหลืองกรอบแน่นอน”
“จนกว่าจะชดใช้เวรกรรมหมดสิ้น เมื่อวานพวกเราลองคำนวณดูแล้ว เขายังต้องลงกระทะน้ำมันอีก 300 ปี ถูกมีดแทงซ้ำอีก 200 ปี”
หัวหน้าหมู่บ้านมีสีหน้าเรียบเฉย แต่คำพูดที่พูดออกไปนั้นกลับทำให้ทุกคนหวาดกลัว
“ชาวบ้านหมู่บ้านเถาหยวนกำลังรออยู่ในยมโลก” เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านพูดจบ เขาจึงหายตัวไปต่อหน้าทุกคน
แม้แต่สายตาของฮ่องเต้เฒ่ายังมืดลงเล็กน้อย
หมู่บ้านเถาหยวนทำงานให้กับข้างล่างอย่างนั้นหรือ
เหล่ามดแมลงที่เขาดูถูกทำงานให้กับข้างล่างนั้นจริงๆ?
ในฐานะฮ่องเต้ เขามักจะมองผู้คนจากที่สูงส่ง และไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะต้องตกอยู่ในมือของชาวบ้านธรรมดาๆ
หนานจืออี้เพียงยิ้มเบาๆ “ภูมิใจอะไรกัน รอให้ข้าขึ้นสู่สวรรค์แล้ว เรื่องเหล่านี้ก็แค่เล็กน้อย”
สีหน้าของฮ่องเต้จึงดีขึ้นกว่าเดิม
ดวงตาของหนานหนานจืออี้เต็มไปด้วยความแค้น มุมปากของนางยกขึ้นจางๆ
“เสด็จตา ท่านกับเสด็จยายเป็นคู่รักกันมานานหลายสิบปี เพลานั้นฮูหยินหนิงใช้โอกาสตอนที่ท่านความจำเสื่อมจดหนังสือสมรสกับท่าน บัดนี้กลับทำให้ท่านลำบากพระทัยอยู่หลายครั้ง หม่อมฉันรู้ดีว่าท่านอยากตอบแทนน้ำใจ”
“ทว่าท่านจะปล่อยให้ฮูหยินหนิงอยู่เหนือศีรษะของท่านเช่นนี้ไม่ได้”
“ฮูหยินหนิงถือหนังสือสมรสเอาไว้เพื่อข่มขู่ท่าน นี่มันคนดีแบบไหนกัน...” หนานจืออี้พยายามหลอกล่อฮ่องเต้เฒ่า นางรู้ว่าเขากำลังตามหาเผ่าภูติ แต่นางไม่มีวันยอมให้ฮูหยินหนิงมีหนังสือสมรสอยู่ในมืออีกเด็ดขาด
เพลานี้เป็นโอกาสดีในการทำลายหนังสือสมรสนั้น
ฮ่องเต้เฒ่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อนึกถึงเผ่าภูติเหล่านั้น คิ้วของเขาก็ขมวดเป็นปมแน่น
หนิงเอ๋อร์จะเข้าใจข้าใช่หรือไม่
คนอะไรช่างเก่งกาจเหลือเกิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...