หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 925

นางตั้งครรภ์ได้สามเดือน ทารกในครรภ์ยังทรงตัวอยู่

ใบหน้าของสวี่สืออวิ๋นแดงก่ำ นางดูค่อนข้างกระตือรือร้น

“ไปค้างแรมที่หมู่บ้านเถาหยวนกันเถอะ ไม่มีปัญหา” นับตั้งแต่ที่นางดื่มน้ำพุวิญญาณที่เจาเจาเตรียมไว้ให้ บางครั้งก็กินลูกท้อแบน ร่างกายของนางก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนยังคงมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านเถาหยวน

เงาไม้บดบังแสงจันทร์จนมองไม่เห็น

แม้จะมีคบไฟอยู่ในมือ แต่ด้านหน้าก็มืดจนมองไม่เห็น

“ว้าว ดูภูเขาสิ…” เซี่ยอวี้โจวชี้ไปที่ป่าที่อยู่ไกลออกไป

ราวกับดวงดาวนับไม่ถ้วนบินออกมา

แสงดาวบินจากทุกทิศทุกทางและมาบรรจบกันเป็นทางช้างเผือกรอบๆ ราวกับจุดตะเกียงไฟต้อนรับนางกลับบ้าน

“หิ่งห้อย ข้าไม่เคยเห็นหิ่งห้อยเยอะขนาดนี้มาก่อน…” เซี่ยอวี้โจวโน้มตัวออกไปครึ่งหน้าต่างรถม้าแล้วเอื้อมมือออกไปจับหิ่งห้อย

หิ่งห้อยก็ไม่กลัวคนเช่นกัน พวกมันล้อมรอบขบวนรถและนำทางทุกคน

แม้แต่เซี่ยจิงซีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ

ฮูหยินหนิงเป็นคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?

ยิ่งเมื่อนางกลับมาที่ภูเขา ความรู้สึกพิเศษก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

ฮ่องเต้เฒ่าเคยเห็นด้านนี้ของนางหรือไม่?