หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 943

แตะรองเท้าไปที่พื้น กลิ้งม้วนผ้าห่ม เหมือนบุ้งเข้ารัง

เพียงไม่นาน ก็นอนหลับเหงื่อโชก

ดิ้นรนอยู่ในความฝัน เหมือนพันอยู่ในรังไหมใหญ่อันหนึ่ง ไม่ว่าจะปีนอย่างไรก็ออกมาไม่ได้

แม้แต่หน้าผากร้อนจนเหงื่อซึมออกมา

ในห้อง มีเสียงถอนหายใจจนใจหนึ่งดังขึ้น

เด็กหนุ่มยื่นมือที่นิ้วข้อต่อชัดเจน อุ้มนางออกจากในรังไหมใหญ่ วางบนเตียงและห่มผ้าบนตัวนางเบาๆ

ลู่เจาเจาลมหายใจสม่ำเสมอ สีหน้าทรมานบนใบหน้าหายไป นอนหลับปุ๋ย

วันรุ่งขึ้น

ลู่เจาเจามองรอยแฉะบนที่นอน ทำหน้ามึนงง

เป็ดตากแห้งเค็มเกินไป ดื่มนมมากเกินไป

มิน่ากลางดึกยุ่งกับออกจากรังไหม ค่อนคืนยุ่งกับการหากระโถนฉี่

เด็กที่อายุสามขวบครึ่ง เศร้าเสียใจมาก

ฉวยโอกาสฟ้ายังไม่สว่าง แอบอุ้มจุยเฟิงขึ้นเตียง

“จู๋มั่วไม่อยู่บ้าน เตียงนี้ก็เป็นฉี่ของแก!”

มังกรดำ พ้นภัยไปหนึ่งครั้ง!

“จุยเฟิง! เคยบอกกี่ครั้งแล้วห้ามขึ้นเตียง!” อวี้ซูเท้าสะเอวถลึงตาใส่จุยเฟิง

จุยเฟิงทำหน้างงงวย เงยหน้ามองนาง

“แกยังทำหน้าซื่อ แกดูฉี่รดเตียงของคุณหนูจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว!” อวี้ซูยื่นนิ้วเรียวจิ้มหน้าผากของมันเบาๆ

จุยเฟิงฉีกปากมีความสุขอย่างซื่อๆ เซ่อๆ

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว จุยเฟิงครั้งหน้าห้ามฉี่รดที่นอนแล้วนะ” ลู่เจาเจาช่วยเสริมอยู่ข้างหลัง

อวี้ซูหันหลังให้ลู่เจาเจา เห็นนางโยนความผิดจริงจัง เกือบหลุดหัวเราะออกมา

เจ้านายตัวเอง พวกนางจะไม่รู้ได้อย่างไร??

อวี้ซูแอบยัดเนื้อแห้งสองชิ้นเข้าปากสุนัขโง่แล้ว

“วันนี้ฝ่าบาทแคว้นใต้อภิเษกใหม่ พวกเรายังต้องรีบไปถึงงานเข้าชมพิธี”

เฮ้อ ฮูหยินใหญ่ของพวกเราเป็นภรรยาคนแรกที่ถูกฮ่องเต้ทอดทิ้ง

ตอนนี้ฮ่องเต้เฒ่าออกคำสั่งทั้งเมืองเข้าชมพิธี สำหรับนางกลับเป็นการทรมานอย่างหนึ่ง

ในวังส่งเสื้อผ้ามาแล้ว ลู่เจาเจาเป็นชุดกระโปรงสีแดงสดหนึ่ง