หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 942

ตอนนี้หากมีใครรู้เขาเป็นลูกน้องของสาวน้อยอายุสามขวบ เกรงว่าจะหัวเราะไปทั่วเผ่ามังกรแล้ว

ลู่เจาเจาโบกมือ นางไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้

“ประมาณสามวันก็กลับมาได้” เผ่ามังกรหนึ่งวันเดินทางได้พันลี้ ไม่เสียเวลานานนัก

“ตอนนี้เผ่ามังกรอาศัยอยู่ที่ไหน?” ลู่เจาเจาอยากรู้มากๆ

มังกรดำฟังคำนี้ ใบหน้าหล่อก็บึ้งตึงขึ้นเล็กน้อย

“นี่เป็นเรื่องวัยเด็กของข้า”

“แต่เดิมเผ่ามังกรทุกรุ่นอาศัยในน้ำ ควบคุมแม่น้ำและทะเลสาบ ออกคำสั่งเผ่าวารีสามดินแดน”

“ตอนข้ายังเด็ก เผ่ามังกรยังอาศัยอยู่ในวังมังกรก้นทะเล”

“ว่ากันว่า เวลานั้นใช้ชีวิตหรูหรา ทั้งวังมังกรเป็นสีทองอร่าม ไข่มุกวิเศษนับไม่ถ้วนเต็มก้นทะเล เฮ้อ นี่เป็นชีวิตที่เหล่าผู้อาวุโสในเผ่าคิดถึงบ่อยๆ”

“ต่อมา ในเผ่ามีคนเสเพลคนหนึ่ง”

“วันทั้งวันแปลงกายเป็นคนหน้าตาดี ออกไปล่อผู้หญิงในโลกมนุษย์ มีวันหนึ่งเจอผู้ฝึกกระบี่ท่านหนึ่ง......”

“ท่านไม่รู้ ผู้ฝึกกระบี่ตอนนั้นของพวกเราโหดร้ายสุดๆ แต่แม่นางคนนั้น อ่อนโยนจริงๆ พูดจาอ่อนหวาน ไอหยา เทพธิดาบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้าก็คงเป็นแบบนี้กระมัง”

“เพื่อให้ได้ความรักของแม่นางคนนั้น เขาพาผู้ฝึกกระบี่กลับวังมังกร”

“บังเอิญตอนกลับวังมังกร เจอผู้หญิงที่เคยถูกเขาปู้ยี่ปู้ยำ”

มังกรดำแทบเช็ดน้ำตา ทั้งโกรธทั้งเกลียด ยังมีความคับข้องใจที่กล้าโกรธไม่กล้าพูด

“ตอนนั้นผู้ฝึกกระบี่คนนั้นต้องการให้ราชามังกรตัดสินความเป็นธรรมให้เหล่าผู้หญิง แต่คนเสเพลคนนั้น เป็นลูกชายคนเล็กของราชามังกร ราชามังกรจะยอมที่ไหน!”

“ฮือๆ เจ้าคงไม่รู้ ตั้งแต่วันนั้นข้าก็เป็นโรคกลัวผู้ฝึกกระบี่แล้ว”

“แม่นางน้อยที่อ่อนแอคนนั้น นางคนเดียวถือกระบี่เล่มหนึ่งฟันคนของวังมังกรจนพลิกฟ้าพลิกดิน”

“ตัดศีรษะของมังกรน้อย แขวนอยู่วังผลึกแก้ว ราชามังกรโกรธจนแทบหมดสติไป”

“นางโกรธราชามังกรปล่อยลูกชายทำชั่วมาก ถล่มทั้งวังมังกรเป็นฝุ่นผงโดยตรง อ๋อ นางยังฉวยโอกาสหาผลประโยชน์จากไฟสงคราม”

“นางกวาดสมบัติทั้งหมดของวังมังกรไป”

“ยังเล่าเผ่ามังกรออกจากวังมังกร ใช้พลังมหาศาลให้เผ่ามังกรกลับก้นทะเลไม่ได้”

ปีนั้นเผ่ามังกรทุกตนถูกนางทำร้ายหนึ่งครั้ง เวลานั้นยังเป็นเด็กคนหนึ่ง นางใช้กระบี่ตบหน้าของเขาพูดว่า

“หากเจ้าเลียนแบบผู้อาวุโสเจ้า ข้าจะหั่นหัวมังกรของเจ้าแกล้มเหล้า! ดึงเอ็นมังกรของเจ้ามากระโดดเชือก แขวนลูกตาโตสองลูกที่ภูเขาสัจธรรมเป็นตะเกียงให้ข้าใช้!”

ตั้งแต่นั้น เขาโตมาเป็นคนคลั่งรักแบบขาดสติ

เพียงแต่ ปีนั้นเต๋าสวรรค์พังทลาย ส่งผลกระทบกับโลกมนุษย์ขนาดใหญ่

ผู้บำเพ็ญตนมีพลังย้ายภูเขาเติมทะเล มนุษย์ต้องการสะสมกำลังพักผ่อน แดนเทพอยู่แนวเขตทะเล แบ่งสองดินแดนออกจากกัน

เมื่อนับขึ้น แคว้นฟั่นปฏิบัติธรรม

แดนศักดิ์สิทธิ์ ส่วนใหญ่เป็นผู้บำเพ็ญตน

และโลกมนุษย์ เป่ยเจา แคว้นใต้ ตงหลิง แคว้นซีเย่ว์ อ่อนแอที่สุดในหลายดินแดน

ลู่เจาเจามองทางพื้นที่ทะเล คิ้วที่ประณีตขมวดขึ้นแน่น

เส้นแบ่งเขตกั้นระหว่างแดนศักดิ์สิทธิ์กับโลกมนุษย์อ่อนแอลงเรื่อย ๆแล้ว

ลู่เจาเจาส่ายหน้า อาหารเย็นวันนี้ทำแบบจืด ไม่ถูกปากนาง

นางตัดสินใจวิ่งเข้าห้องครัว นำเป็ดตากแห้งที่ส่งมาจากเป่ยเจาที่แขวนอยู่ใต้คานมาต้มตัวหนึ่ง

เป็ดตากแห้งเค็มนิดๆ กินไปพลาง ดื่มนมไปพลาง

จุยเฟิงกระดิกหางมองนางอย่างคาดหวัง นางโบกมือ “เค็มเกินไป แกกินไม่ได้”

กินอิ่มดื่มพอ เรอออกมาหนึ่งครั้ง ถึงพาท้องกลมๆ กลับห้อง