หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 945

“ท่านราชินีอยู่ที่ไหน ท่านราชินีมองข้าสิ!”

“ท่านราชินีมาชมพิธี!”

ฮ่องเต้เฒ่ากลั้นไม่อยู่ไอขึ้นไม่หยุด ก็กระอักเลือดออกมาแล้ว

ร่างกายของเขาทนต่อไม่ไหวแล้ว!!

“ปี้เย่ว์ เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?” ฮ่องเต้เฒ่ากลั้นความโกรธไม่อยู่ แต่ก็กลัวจะทำให้ปี้เย่ว์รู้สึกไม่ดี

ปี้เย่ว์ไม่หันไปมองสักนิด

“ราชินีของพวกเราอยู่ประสบเคราะห์ในโลกมนุษย์ ตอนนี้ยังไม่ฟื้นความทรงจำและสถานะ ข้าจะต้องตามหาท่านให้ได้!”

ฮ่องเต้เฒ่าตกตะลึง

ใต้ตาปรากฏความดีใจอย่างอดไม่ได้

“ราชินีภูติ มีอะไรแตกต่างกับเผ่าภูติทั่วไป?” ฮ่องเต้เฒ่าแสร้งถามอย่างไม่ตั้งใจ

“เผ่าภูติทั่วไปมีอายุขัยห้าร้อยปีก็ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่ราชินีภูติมีอายุยืนสามพันปี สั่งการทุกคนในเผ่า มีตำแหน่งที่สูงสุด!”

ฮ่องเต้เฒ่าอดเม้มริมฝีปากไม่ได้ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน

“ราชินีภูติระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหลายปี เรารู้สึกปวดใจมาก เราไม่รีบ แค่กๆ นางอยู่ข้างนอกคงจะลำบากมากกระมัง?”

คนที่โกรธเป็นฟืนไฟเมื่อครู่ เหมือนไม่ใช่เขา

ความคิดในใจเขานึกถึงประโยคนั้นของปี้เย่ว์ บนตัวเขามีกลิ่นอายของราชินีภูติ มันเรื่องอะไรกันแน่? หรือว่าเขาเคยรู้จักราชินีภูติ?

เขามองไปรอบสี่ทิศ ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยประชาชนแคว้นใต้

หากราชินีภูติเป็นผู้หญิงในโลกมนุษย์ เขายังเป็นฮ่องเต้ในโลกมนุษย์ นางต่อแคว้นใต้ต่อเขาจะมีความรู้สึกกลัวและความรู้สึกเหมือนบ้าน

เขาถึงขนาดยืนยันได้ หากเป็นผู้หญิงทุกคนที่นี่ เขาสามารถยกนางให้เป็นฮองเฮา

นี่เป็นความมั่นใจของเขาที่เป็นฮ่องเต้

แต่ตอนสายตาหยุดบนตัวฮูหยินหนิง ก็ชะงักไป

ยกเว้น อดีตภรรยา

“ปี้เย่ว์ เจ้าไปตามหาเถอะ หาเจอเร็วๆ ก็รับนางเข้าพักในวัง ไม่ต้องลำบาก หลายปีนี้อยู่ข้างนอก ลำบากนางแล้ว!” ฮ่องเต้เฒ่าน้ำเสียงใจดี ความไม่ชอบของปี้เย่ว์ต่อเขาก็ลดลงไม่น้อย

“ได้”

“เผ่าภูติ ขอแค่อยู่ใกล้ก็สามารถปลุกราชินีให้ตื่นได้”

“ตอนราชินีกำเนิด บนตัวพกคทาอยู่ ใช้มันเรียกท่านได้”

ฮ่องเต้ถามผ่านๆ “อ๋อ? คทา? อย่างนี้ก็สะดุดตามากไม่ใช่หรือ?”

แม่นางน้อยข้างหลังปี้เย่ว์ส่ายหน้า “เป็นจี้ชิ้นหนึ่ง มีเพียงตอนปลุกตื่น คทาถึงจะกลับมาเป็นรูปร่างเดิม”

ปี้เย่ว์ยืนอยู่ตรงกลางบนแท่นสูง

ฮูหยินหนิงยังไม่ทันพูด ตรงหน้าก็วิงเวียน

หรงเช่อและสวี่สืออวิ๋นรีบจับนางไว้

ทันใดนั้น หน้าผากของนางก็เกิดเม็ดเหงื่อใหญ่

“เจ็บจัง......” นางทนไม่ไหวหยิบจี้ที่แขวนบนคอออกมา

“ท่านแม่ จี้กำลังเปล่งแสง!”

“ไม่ใช่ เป็นหินในคทากำลังเปล่งแสง” บนสุดคทามีไข่มุกเม็ดหนึ่ง เหมือนฝังเข้าไปค่อนข้างเล็กและประณีตมาก

ฮูหยินหนิงบีบคทาในมือ แผ่นหลังก็ส่งความเจ็บบางๆขึ้น

สวี่สืออวิ๋นร้อนใจจนตาแดงแล้ว แต่เวลาเพียงไม่นาน ฮูหยินหนิงเหงื่อออกทั้งตัว

ทันใดนั้น......

สวี่สืออวิ๋นยกมือปิดทันที รู้สึกใต้เท้ามีแสงจ้าหนึ่งส่งมา

เห็นเพียงใต้เท้าฮูหยินหนิงเริ่มมีแสงแยงตาขยายออกมา แสงนั้นรวมตัวเป็นภาพซ้อนทับล้ำลึกอย่างมหัศจรรย์

ขณะนี้ ทุกคนมองมาที่ตรงนี้กันหมด

หรงเช่อดึงสวี่สืออวิ๋นถอยหลังหลายก้าว

“ดูท่านแม่เร็ว!” หรงเช่อพูดเสียงต่ำ