หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 946

สวี่สืออวิ๋นเพิ่งจะพบว่า ความเจ็บปวดบนใบหน้าของเสด็จแม่ไม่รู้เลือนหายไปตั้งแต่เมื่อใด ร่างกายของนางค่อยๆ ล่องลอยขึ้นบนท้องฟ้า นางต้องเงยหน้าจึงจะมองเห็น

ฮ่องเต้เฒ่าได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายที่ห่างไปไม่ไกล รู้สึกไม่พอใจนัก

เพียงคิดว่าเป็นฮูหยินหนิงที่ก่อเรื่อง

ท่ามกลางเสียงร้องของผู้คน เขาเชยตามองไป พบเพียงอดีตภรรยาที่เพิ่งจะทำลายหนังสือหมั้นลอยขึ้นไปบนฟ้า

เท้าเหยียบบนอาคมซับซ้อนมากมาย

“นี่....นี่มันเกิดอะไรขึ้น!” ฮ่องเต้ตกใจจนเสียงแหบแห้ง ทั้งร่างกายแข็งทื่อ

บรรดาขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊ล้วนตกตะลึงกับฉากนี้จนพูดไม่ออก

ดวงตาจ้องมองฮูหยินหนิงลอยขึ้นบนท้องฟ้า ในมือปรากฏแสงสว่างแสงหนึ่ง แล้วค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นไม้คทา

ไม้คทาเต็มไปด้วยลวดลายโบราณลึกลับ ที่ปลายสุดของไม้คทายังฝังด้วยอัญมณีสว่างสุกใส

อัญมณีนั้นส่องประกายเจิดจรัสระยิบระยับ

ในแววตาของเหล่าผู้คนที่ตกตะลึงอยู่นั้น เห็นเพียงนางค่อยๆ ผลัดเปลี่ยนรูปลักษณ์จนสมบูรณ์

ฮูหยินหนิงที่หลับตาพริ้ม ผิวกายค่อยๆ เรียบเนียนประหนึ่งเด็กสาว เครื่องหน้าทั้งห้ายิ่งละเอียดประณีต เส้นผมสีดำพริ้วไหวตามสายลม

ประหนึ่งเด็กสาวที่ร่างกายบอบบางอ่อนช้อย

แผ่นหลังของนาง เหมือนมีบางอย่างกำลังขยับอย่างรวดเร็ว

ภายใต้ทุกสายตาที่กำลังจับจ้อง ปีกขนาดใหญ่อันงดงามคู่หนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของนาง ปีกนั้นแทบจะโปร่งใส แต่หากสังเกตอย่างถี่ถ้วน จะพบเห็นประกายแสงวูบไหวบนปีก

ปี้เย่ว์และน้องสาวปลื้มปิติจนหมอบลงกับพื้น “ยินดีต้อนรับองค์ราชินีกลับมา!”

“โอ้ เป็นราชินีภูติ! !” ชาวเมืองตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

แม้แต่เส้นผมของนางยังงดงามจนทำให้คนหยุดหายใจ

ขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊มองหน้าจ้องตากันและกัน บรรยากาศตึงเครียด เงียบจนน่ากลัว

นี่มันชะตาบ้าอะไรกัน!! ก่อนหน้านี้เพิ่งจะทำลายหนังสือหมั้น ไม่ยอมรับการหมั้นหมายของทั้งคู่ ต่อมาก็.....

นางกลายเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของฮ่องเต้!!

พวกเขาถึงขั้นไม่กล้ามองใบแข็งทื่อของฮ่องเต้ด้วยซ้ำ

แม้กระทั่งสวี่สืออวิ๋นก็ยังมองฉากๆ นี้จนตกตะลึงไม่ได้สติ “ท่าน ท่าน ท่าน....แม่ มี มี....มีปีกงอกขึ้นมา??”

“มีปีกอยู่ตลอดนั่นแหละ” ลู่เจาเจายิ้มกว้าง ปีกของนาง ถูกผนึกไว้ด้านหลัง

นางยืนอยู่บนห้วงอากาศ ในมือถือไม้คทา ค่อยๆ ลืมตาทั้งสองขึ้น

ราวกับว่าองค์ราชินีเสด็จมา

ฮ่องเต้เฒ่ามองนางอย่างทึมทื่อ

ใบหน้าของนาง เหมือนกับตอนที่ยังเยาว์วัยไม่ผิดเพี้ยน! เพียงแต่ความบริสุทธิ์งดงามในวันนี้ ชัดเจนยิ่งกว่า

มองเห็นแม่นางนางหนึ่งกระโดดลงในน้ำ

แต่ร่างกายบุรุษหนักอึ้ง ทั้งได้รับบาดเจ็บหนัก ดึงนางจมลงก้นแม่น้ำโดยไม่รู้ตัว

ก่อนที่จะหมดสติ เขาเหมือนจะเห็นทั้งร่างของเซียนหญิงส่องแสง แผ่นหลังของเซียนหญิงมีปีกหนึ่งคู่ ราวกับว่าเทพเจ้าลงมาจุติ

หลายปีมานี้ เขาคิดเสมอว่าฉากฉากนี้คือภาพลวงตาขณะใกล้ตายมาโดยตลอด

แต่ตอนนี้ ไม่คาดว่าภาพร่างเงาจะซ้อนทับกับฮูหยินหนิง

สวรรค์มอบโอกาสอันใหญ่หลวงมาให้เขาตั้งนานแล้ว!

แต่โอกาสนั้น เสมือนเม็ดทรายที่ลื่นไหลออกจากฝ่ามือก็มิปาน

ฮูหยินหนิงสะบัดแขนเสื้อเบาๆ แล้วร่อนลงบนแท่น ปี้เย่ว์และลิ่งหลงร้องตะโกนเสียงแหลม “ยินดีต้อนรับราชินีภูติกลับจากด่านเคราะห์”

ราชินีภูติแบมือกางออก ปลายนิ้วชี้ขึ้นเล็กน้อย คนทั้งสองกลับรู้สึกถึงแรงบางอย่างใต้หัวเข่าพยุงให้พวกนางยืนขึ้น

“ฮ่องเต้แคว้นใต้มิใช่คนดีอะไร จะแต่งงานกับเขาไม่ได้!”

ปี้เย่ว์ถอดชุดหงส์ทิ้งไว้บนพื้นโดยไม่อิดออด ทั้งยังดึงครอบผมออก...

เคร้ง...

ทิ้งลงบนพื้นทั้งแบบนั้น เชยคางขึ้นเล็กน้อย “ไม่สนใจหรอก” หากไม่ใช่เพราะตามหาราชินี นางไม่ยินยอมแม้จะชายตามองฮ่องเต้เฒ่าสักครา