หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 947

“ท่านแม่....” สวี่สืออวิ๋นยังมึนงงหลายส่วน อดพึมพำเบาๆ มิได้

ปี้เย่ว์และลิ่งหลงสบตากันครั้งหนึ่ง “นี่คือผู้สืบทอดในโลกมนุษย์ของท่านหรือ? ตระกูลของพวกข้าเลี้ยงดูไหว” มองแล้ว มีรูปลักษณ์เหมือนคนสามัญเช่นนั้น

“สามีของท่านละ? พูดถึงเรื่องนี้ ยังร่วมใช้อายุขัยสามพันปีกับท่านได้นะ”

ฮูหยินหนิงมองไปยังฮ่องเต้เฒ่าพร้อมรอยยิ้ม

“ข้าไม่มีสามี มีเพียงสามีเก่า”

ปี้เย่ว์ยังมองเรื่องซับซ้อนนี้ไม่กระจ่าง อดยิ้มเยาะน้อยๆ ไม่ได้ “เช่นนั้นเขาทราบไหมว่า สิ่งที่ตนสูญเสียไปคือสิ่งใด? คาดไม่ถึงเลยว่าโลกมนุษย์จะมีสิ่งที่โง่งมเช่นนี้!”

ฮ่องเต้เฒ่าโง่งม...

เหล่าขุนนางบุ่นและบู๊เองก็คาดไม่ถึง ในตอนแรกเริ่มฮูหยินหนิงที่ตกระกำลำบากเช่นนี้ มิคาดว่าเป็นราชินีภูติที่ฝ่าบาทลำบากตามหาเท่าใดก็ไม่พบ!

ฮ่องเต้เฒ่าเสียใจอย่างที่สุด ทันใดนั้นก็อาเจียนเอาเลือดสดๆ ออกมาเป็นจำนวนมาก

เหล่าขุนนางบุ่นและบู๊ตกใจหน้าเปลี่ยนสี

ทุกคนไม่มีเวลาให้คิดมาก ได้แต่ให้ผู้ที่มุงดูสลายตัวออกไป เกรงว่าหากฮ่องเต้สิ้นพระชนม์กระทันหันจะทำให้ประชาชนตื่นตระหนก

ขณะผู้คนคนเร่งรีบพาตัวฮ่องเต้เฒ่ากลับตำหนัก เจ้าหุบเขาเจียงจับชีพจรอยู่นาน เหล่าขุนนางส่ายหน้าอย่างลำบากใจ

ภายในใจของเหล่าขุนนางบุ่นและบู๊หนักอึ้ง

ล้วนคุกเข่าอย่างเคร่งเครียดภายนอกตำหนักวั่นโซ่ว

ปี้เย่ว์และลิ่งหลงยืนอย่างนอบน้อมด้านหลังฮูหยินหนิง เห็นหมอหลวงทยอยเดินเข้าตำหนักวั่นโซ่ว จึงอดถามไม่ได้ “ท่านราชินี เหตุใดบนร่างของฮ่องเต้ยังมีกลิ่นอายของท่านอยู่อีกเล่า? เพียงแต่ ตอนนี้เจือจางลงบ้างแล้ว....”

ฮูหยินหนิงเงยหน้ามองกลิ่นอายแห่งความตายเข้มข้นในตำหนักวั่นโซ่ว ยิ้มน้อยๆ กล่าว “เป็นเพราะ เขาคือสามีเก่าของข้าอย่างไรเล่า”

ปี้เย่ว์???

ฮ่องเต้เฒ่าไม่ไหวแล้ว

สนมนางในดวงตาแดงก่ำคุกเข่าร้องไห้กระซิกอยู่ด้านนอกประตู ฮ่องเต้เฒ่านอนอยู่บนเตียง หอบหายใจเฮือกใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เพียงมือเดียวของเราก็ทำลายโอกาสอันดีทิ้งไป...”

“ในปีนั้นมหาปุโรหิตเคยกล่าวไว้ ไม่อาจผิดต่อผู้อื่น ไม่อาจทำให้ผู้อื่นเสื่อมเสีย”

“แต่เดิม ก็ทำนายเหตุการณ์นี้ไว้นานแล้ว” ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น ก็อาเจียนเอาเลือดออกมาอีกคำ

“หนิงเอ๋อร์ หนิงเอ๋อร์...เป็นเราทำร้ายเจ้า เป็นความผิดของเราเอง”

ฮ่องเต้เฒ่าดวงตาเบิกกว้าง “เชิญหนิงเอ๋อร์ เชิญนางเข้ามา” กล่าวหนึ่งประโยคแล้วหอบหายใจรุนแรง คล้ายจะสิ้นใจได้ทุกเมื่อ

ปี้เย่ว์เบ้ปาก “ดูผู้ที่มีจิตใจคิดคดนั่น ตายไปจึงจะดี! ทางใครทางมัน อย่าคิดว่าจะเอาเปรียบท่านราชินีได้!”