หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 966

“ตระกูลซางยินดีร่วมติดตามไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ตระกูลหมิงยินดีร่วมติดตามไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“เพื่อค้ำจุนเขตแดนอาคมเอาไว้ทุกเมื่อ บรรพบุรุษตระกูลเสิ่นของพวกเราได้มอบค่ายกลหนึ่งไว้ให้ สามารถไปถึงทะเลได้ทันที ตระกูลเสิ่นยินดีร่วมติดตามไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ…”

แม้แต่ตระกูลเย่ว์เองก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน

ลู่เจาเจาพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อเผชิญกับภัยพิบัติใหญ่ สามัคคีเท่านั้นคือกุญแจสู่ความสำเร็จ

“เราจะไปกับพวกเจ้าด้วย” ลู่เจาเจาพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะปฏิเสธ

“เราได้รับการคุ้มครองจากมังกรดำ ปลอดภัยกว่าพวกเจ้าเยอะ”

เมื่อทุกคนครุ่นคิดเรื่องนี้ จึงเห็นพ้องต้องกันว่าวิญญาณผู้พิทักษ์สามารถซ่อมแซมเขตแดนอาคมได้เป็นอย่างดี

มังกรดำนั้นเย่อหยิ่ง ไม่มีใครสามารถควบคุมเขาได้ ยกเว้นฝ่าบาทเจาหยางเท่านั้น

“ใต้เท้าหมิง เจ้ากับใต้เท้าเย่ว์จงอยู่ที่นี่ปลอบโยนราษฎร พร้อมสั่งให้เพิ่มกำลังปกป้องแคว้น เตรียมพร้อมทำสงครามอยู่เสมอ” หลังจากลู่เจาเจาออกคำสั่ง ทุกคนจึงประหลาดใจเล็กน้อย

ดูเหมือนว่านางจะรับรู้ทุกอย่างได้เพียงปลายนิ้วสัมผัส

ผู้คนมากมายไปรวมตัวกันที่ตระกูลเสิ่น ในขณะที่สมาชิกตระกูลเสิ่นอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

อาศัยพลังของคนทั้งตระกูลเปิดใช้งานค่ายกลนั้นอย่างเต็มรูปแบบ

“ตระกูลเสิ่นไม่ได้รับถ่ายทอดพลังศักดิ์สิทธิ์ อาจทนได้ไม่นานนัก รีบไป” ใต้เท้าเสิ่นตะโกนด้วยเสียงต่ำ

อีกด้านหนึ่ง เหล่าฮ่องเต้ในสถานทูตพลันตื่นขึ้น

เมื่อรู้ว่าหายนะครั้งใหญ่ในโลกมนุษย์กำลังมาถึง ทำให้หัวใจของทุกคนจมดิ่งลงทันที เมื่อลู่เจาเจากลับมาจากทะเล พวกเขาจะรีบเดินทางกลับแคว้นเพื่อไปดูสถานการณ์โดยรวมเช่นกัน

ลู่เจาเจายืนอยู่ในค่ายกล และรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนวนไปมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้สติขึ้นมาอีกครั้ง นางก็เริ่มได้กลิ่นคาวของลมทะเลแล้ว

เสียงลมแรงพัดดังก้องอยู่ข้างหู คลื่นสีขาวใหญ่ซ้อนกันราวกับว่าพวกมันสามารถทำลายล้างทุกสิ่ง เรือประมงริมฝั่งพลิกคว่ำลงทะเลอย่างไร้ความปรานี

โดยมีปลามากมายกระโดดขึ้นมาบนผิวน้ำอย่างบ้าคลั่ง

ราวกับพยายามหลบหนีจากห้วงแห่งความหวาดกลัว

“ใต้ท้องทะเลไม่สงบ” มังกรดำสามารถสัมผัสได้ถึงความไม่สงบและความหวาดกลัวของสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล พวกมันจึงพยายามหนีออกมาเช่นนี้

“หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ภายในครึ่งชั่วยามอาจเกิดคลื่นยักษ์ กระหม่อมจะส่งคนไปอพยพชาวประมงก่อน” แม่ทัพโหลวขมวดคิ้วด้วยหัวใจหนักอึ้งราวถูกทับด้วยหินก้อนใหญ่

ประตูใหญ่บนท้องทะเลที่ทอดยาวไปถึงก้อนเมฆกำลังเปิดออกอย่างช้าๆ

พลังวิญญาณมากมายกำลังพลุ่งพล่านออกมาจากฝั่งตรงข้ามอย่างชัดเจน และสัมผัสได้ถึง...

ดวงตามากมายที่จับจ้องมองโลกมนุษย์อยู่

ไม่อาจคิดเลยว่าหากเขตแดนอาคมคมถูกเปิดออก จะก่อให้เกิดหายนะที่ยิ่งใหญ่เพียงใด

ลู่เจาเจาเดาว่าหันชวนอาจไม่สามารถควบคุมฮ่องเต้แคว้นต่างๆ ได้

เขาจึงวางแผนทำลายเขตแดนอาคมและฉวยโอกาสโจมตีในยามอ่อนแอ

คลื่นขนาดใหญ่ม้วนตัวด้วยแรงผลักดันมหาศาลราวกับยอดเขาสูงตระหง่านเคลื่อนตัวผ่านรอยแตกนั้น

“เจ้านาย คลื่นยักษ์มากแล้ว…” มังกรดำเคลื่อนตัวผ่านคลื่นขนาดใหญ่ ทำให้น้ำเริ่มหยดลงจากปลายผมของลู่เจาเจา

ณ ริมฝั่ง

ใต้เท้าโหลวและใต้เท้าซางกำลังผนึกมือใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาสร้างม่านโปรงแสงสกัดกั้นคลื่นขนาดใหญ่

แต่เมื่อเผชิญกับคลื่นลูกใหญ่ มนุษย์ธรรมดาก็ไม่ต่างไปจากมด

คลื่นลูกใหญ่ทะลุผ่านม่านโปร่งแสงได้อย่างง่ายดาย

ข้างหลังพวกเขามีชาวประมงที่กำลังทำอะไรไม่ถูก

ลู่เจาเจากระโดดออกจากมังกรดำเข้าไปในคลื่นลูกใหญ่นั้นทันที

คลื่นลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำเหมือนกลืนกินโลกทั้งใบ และเงาอันน่าหวาดกลัวใต้คลื่น

ลู่เจาเจาซ่อนตัวอยู่ในนั้น พลังมหาศาลปรากฏขึ้น

คลื่นใหญ่ยักษ์ที่กำลังจะกลืนกินหมู่บ้านชาวประมงกลับหยุดค้างอยู่กลางอากาศราวกับถูกตรึงเอาไว้ในพริบตา