ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 137

แม้จะพูดได้ว่าเศรษฐีที่มาบ่อนพนันเหวินหาวจะไม่น้อย แต่การได้เห็นคนที่หยิบเงิน 5,000 ตำลึงออกมาให้ก็ไม่เห็นได้บ่อยนัก 

เมื่อบ่อนพนันเปิดทำการ เป็นเรื่องปกติที่คุณชายจากตระกูลที่ร่ำรวยจะได้รับการต้อนรับให้เข้าไปใช้เวลาอย่างเต็มที่

ขณะที่ชายร่างใหญ่นำทางให้นั้น ลู่ยุ๋นหลัวและหยินซวางก็เข้าไปในบ่อนพนันได้อย่างราบรื่น

บ่อนพนันแห่งนี้เปิดอยู่ที่ชั้นใต้ดิน ผนังแต่ละช่วงจะฝังไว้ด้วยไข่มุกราตรี (ไข่มุกราตรี หมายถึง ไข่มุกที่สามารถส่องแสงได้ในยามกลางคืน)ขนาดใหญ่เป็นระยะ ๆ มีเกือบสิบเม็ดและแม้แต่บนพื้นก็ยังสว่างไสวเหมือนกลางวัน

ดูเหมือนว่าเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังบ่อพนันเหวินหาวแห่งนี้จะร่ำรวยไม่น้อย

ชายร่างใหญ่พาลู่ยุ๋นหลัวไปที่โต๊ะเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นเบี้ยพนันในทันที

หลังจากแลกเงินห้าพันตำลึงเป็นเบี้ยพนัน นางก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะเริ่มลงมือ โดยเริ่มจากตรวจสอบดูสถานการณ์ในบ่อนพนันแห่งนี้ก่อน

ในด้านในมีโต๊ะพนันประมาณสิบกว่าตัว

รูปแบบการเล่นแสนง่าย ก็คือการพนันสูงต่ำ (การพนันสูงต่ำ วิธีการเล่นคือ ใช้ลูกเต๋า 3 อันโดยถ้าผลรวมต่ำกว่า 10 หมายถึงต่ำ ผลรวมมากกว่า 11 คือสูง) ถ้าชนะ เงินเดิมพันจะได้คืนเป็นสองเท่า ถ้าแพ้ เงินเดิมพันจะไม่ได้เอากลับคืนไป

"ว้าว ฮ่า ๆ ๆ ข้าชนะอีกแล้ว ! เงินทั้งหมดตกเป็นของข้าแล้วล่ะ !"

โต๊ะถัดไปข้าง ๆ มีคนหัวเราะด้วยสีหน้าอันบ้าคลั่ง เขาเพิ่งจะทุ่มหมดหน้าตักไป เดิมพันด้วยเงินทั้งหมดที่ตนเองมี

หลังจากได้รับชัยชนะ ความตื่นเต้นอันมหาศาลก็ทำให้ใบหน้าที่หมองหม่นของเขายิ้มแย้มจนหน้ายับได้ชัดภายใต้แสงสว่าง

“ข้าขอพวกเจ้าล่ะ ให้ข้ายืมเงินสักหน่อยเถอะ ครั้งถัดไปข้าจะต้องเอาชนะคืนมาให้ได้ !”

“เจ้ายืมเงินหนึ่งพันตำลึงไปแล้ว เงินต้นและดอกเบี้ยที่เจ้าค้างไว้ก็หกพันตำลึงแล้ว เจ้าเอาเงินมาคืนก่อนเถอะ ไม่อย่างนั้นข้าจะตัดมือเจ้าทิ้ง !” ชายร่างกำยำสองคนจากภายในบ่อนพนันเดินมา พร้อมกับลากชายคนนั้นออกไป

หยินซวางหดหัวของนางและพูดอย่างหวาดกลัว "คุณชาย พวกเราไปกันเถอะ"

ที่นี่ช่างน่ากลัวยิ่งนัก

มุมปากของลู่ยุ๋นหลัวโค้งขึ้นอย่างเลศนัย "วางใจ คุณชายของเจ้าฝีมือพนันเก่งมาก !"

นางควักเบี้ยพนันหนึ่งร้อยตำลึงบนตัวออกมาและเบียดตัวเข้าไปในกลุ่มคน จากนั้นก็โยนลงบนโต๊ะพนันอย่างไม่เดือดร้อน แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ข้าตัดสินใจไปแล้ว ข้าแทงสูง !"

เพิ่งเข้ามาเล่นก็เดิมพันถึง 100 ตำลึงซึ่งเห็นไม่ได้บ่อยนัก

คนที่กล้าเล่นเดิมพันเยอะขนาดนี้ที่บ่อนพนัน ล้วนเป็นนักพนันที่สูญเสียเงินไปเป็นจำนวนมากแล้วถึงเดิมพันเยอะ แต่โดยทั่วไปนักพนันหน้าใหม่จะระมัดระวังตัวและพนันทีละน้อยทีละน้อย

ทุกคนขณะนั้นถูกคุณชายที่สง่างามเรียบง่ายที่เพิ่งเข้ามาดึงดูดสายตาในทันที

ก็แค่ไอเด็กเมื่อวานซืนเพิ่งเข้าบ่อนก็กล้าเล่นถึงเพียงนี้ อีกสักพักมันจะต้องร้องไห้

คนที่อยู่ตรงโต๊ะพนันเริ่มเขย่าลูกเต๋าไปมากลางอากาศเสียงดังกรอกแกรก "มา ๆ เร่เข้ามา แทงสูงแทงต่ำ แทงเยอะได้เยอะ แทงน้อยได้น้อย แทงแล้วก็วางมือออก... "

หลังจากที่ทุกคนวางเดิมพันแล้ว ลูกเต๋าก็ตกลงบนโต๊ะ "เปิด !"

ทันทีที่ฝาเปิดออก สีหน้าของคนที่เขย่าลูกเต๋าดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่ถ้วยเต๋า ซึ่งภายในออกหน้าเป็น 1 3 และ 4 ตามลำดับ รวมเป็น 8 แต้ม

ต่ำ !

ภายในกลุ่มคนนั้นก็มีเสียงดังออกมามีทั้งสมหวังและผิดหวังผสมปนเปกันไป

วินาทีนั้นมีคนเห็นลู่ยุ๋นหลัวแพ้ก็ยิ่งสะใจดีใจกันยกใหญ่ เล่นครั้งแรกก็เดิมพันใหญ่ขนาดนั้น จะไม่แพ้ได้ไง ?

พวกคุณชายอายุน้อยสมัยนี้ ช่างใจใหญ่เกินไปแล้ว

“น้องชาย เจ้าเพิ่งมาเล่น อย่าลงเงินมากในคราวเดียว” มีคนมาเตือนด้วยความหวังดี 

ลู่ยุ๋นหลัวถอนหายใจ

ในรอบที่สอง ก็โยนเบี้ยพนันออกไป 100 ตำลึงอย่างไม่ใส่ใจ

ความรู้สึกไม่ใส่ใจที่โยนออกไปนั้นราวกับไม่ใช่เงิน 100 ตำลึง แต่เป็นเพียงแผ่นไม้ธรรมดาเท่านั้น

ครั้งนี้ก็ยังคงแทงสูง !

ทุกคนต่างส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

ช่างเถอะ ไอเรื่องการพนันเช่นนี้ เตือนอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ มีแต่ให้เขาสูญเสียเองทั้งหมดถึงจะรู้ตัว

ตามที่คาดไว้ คราวนี้ลู่ยุ๋นหลัวก็ยังแพ้อีก

แววตาของคนเขย่าลูกเต๋าที่โต๊ะพนันก็ตะลึงเล็กน้อยอีกครั้ง