ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 217

เมื่อเฝ้ามองช่วงเวลาสำคัญที่ริมฝีปากของพวกเขาทั้งกำลังจะมาบรรจบกัน

ทันใดนั้นลู่ยุ๋นหลัวก็เอามือกุมไปที่ปากนาง

นิ้วมือที่ปิดปากของนางกุมแน่นโดยไม่มีช่องว่างแม้แต่นิดเดียว

คืนนี้นางดูเหมือนจะได้กินทานอาหารที่มีกระเทียมปรุงเข้าไป ?

ไม่รู้ว่ากลิ่นจะแรงหรือไม่ ?

หรือว่านางควรไปแปรงฟันก่อนแล้วค่อยกลับมาใหม่ ?

ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกชายรูปงานคนนี้รังเกลียดเข้าให้จนไม่ใช่ว่าเสียหน้าไปกว่านี้หรอกเหรอ ?

ความคิดของลู่ยุ๋นหลัวเริ่มฟุ้งซ่าน

อีกทั้งในขณะที่นางปิดปากตัวเองอยู่ การเคลื่อนไหวของจี้อู๋เจวี๋ยก็หยุดลงเช่นกัน

พระพักตร์ที่หล่อเหลากลับนิ่งค้างอยู่ในขณะนี้ จากนั้นเขากก็ทรงมองนาง

เขาทรงรู้สึกได้ชัดเจนแล้วว่าลู่ยุ๋นหลัวปฏิเสธเขา

นางกำลังต่อต้านเขา !

เป็นไปได้ไหมว่านางยังคงปกป้องจริยธรรมของนางเองเพื่อเสด็จลุงสาม?

ความคิดนี้ทำให้ดวงพระเนตรของเขาเย็นชาราวกับเหมันตร์ฤดู

ดีมาก !

ดีจริง ๆ !

เขาทรงลุกขึ้นและทรงเหลือบมองนางอย่างเย็นชา

รู้สึกเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทรงทำไปในช่วงไม่กี่วันนี้เป็นเหมือนเรื่องตลกอย่างใดอย่างนั้น

เขาไม่ได้ทรงตรัสอะไรอีก

เพียงสวมฉลองพระองค์แค่นั้นแล้วเสด็จจากไป

ลู่ยุ๋นหลัวกระพริบตา เมื่อกี้นางทำอะไรผิดไปเหรอ ?

ในความเป็นจริง นางก็แค่อยากแปรงฟันเท่านั้น เป็นไปได้ไหมว่าในพระเศียรของจี้อู๋เจวี๋ยจะทรงจินตนาการละครน้ำเน่าแห่งปีอะไรอีก ?

เมื่อนึกถึงสายพระเนตรของจี้อู๋เจวี๋ยก่อนเสด็จจากไปเมื่อครู่ ในใจของนางก็ค่อย ๆ ไม่สบายใจพุ่งขึ้นเรื่อย ๆ

พรุ่งนี้เขาคงไม่ทรงบัญชีเอานางไปจัดการหรอกนะ ?

ภายในหัวของนางก็ผุดละครการแก่งแย่งในวังแห่งศตวรรษที่ 21 ถึงฉากต่อไปที่สนมไม่ยอมให้องค์จักรพรรดิทรงแตะเนื้อต้องตัว ยิ่งนางคิดถึงเรื่องนี้ฉันก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นราวกับว่าไม่มีฉากต่อไปดี ๆ เลยสักฉาก

ลู่ยุ๋นหลัวนอนแผ่อยู่บนเตียงและนอนพลิกตัวไปมาเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ

ทันทีที่นางหลับตาก็เอาแต่นึกถึงสายพระเนตรของจี้อู๋เจวี๋ยที่ทรงมองนางก่อนจะเสด็จจากไป

ดูเหมือนกับอาการของคนที่รู้เจ็บปวดอยู่บ้าง ?

ลู่ยุ๋นหลัวก็ไม่รู้เช่นกัน

นางแค่รู้สึกหงุดหงิดในใจของตนเท่านั้น

นางลุกขึ้นและตัดสินใจที่จะออกเดินสักหน่อย

นอกห้องนอนนั้นมืดสนิท

มีเพียงดวงจันทร์ที่สว่างไสวเหนือศีรษะเท่านั้นที่สามารถส่องแสงสลัว ๆ ออกมา

ลู่ยุ๋นหลัวเดินออกประตูใหญ่ไปพร้อมที่จะเดินแถว ๆ รอบสระน้ำสักรอบ

จนนางบังเอิญเห็นแสงไฟในห้องนอนของนางสนมเหยาที่อยู่ติดกันยังคงสว่างอยู่

นางสงสัยอยากรู้อยากเห็นก็เลยเดินเข้าไปส่องดู

มองผ่านลอดช่องประตู ก็เห็นขันทีเฉาเฝ้าอยู่ห้องด้านใน

ฮิ ฮิ

จักรพรรดิตายด้านคนนั้น

ตอนเสด็จออกจากห้องนางไปทำท่าทำทางอย่างกับเจ็บปวดรวดร้าว

พอออกประตูไปก็เสด็จถ่อไปหาผู้หญิงคนอื่นเพื่อปลอบโยน

งามนัก !

ลู่ยุ๋นหลัวยังไม่ทันได้ออกไปไหนก็เดินกลับไปที่ห้องของนางโดยตรงทันที

นางหลับไปจนถึงฟ้าสาง

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา จี้อู๋เจวี๋ยไม่ได้มาที่ตำหนักเย็นเพื่อเสวยพระกระยาหารอีกแล้ว

ได้ยินมาจากคนอื่น ๆ คุยกันว่าเขาเสด็จไปหายังสนมเหยาในตอนกลางคืนแทน

หยินซวางและแม่นมโจวสีหน้าก็ดูกังวล ดูเหมือนว่านายหญิงของนางก็ทรงไม่ได้เป็นที่โปรดปราณอีกแล้ว

ส่วนลู่ยุ๋นหลัวก็รู้สึกมีความสุขและสบายใจ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เนื่องจากสถานการณ์โรคระบาดที่ทวีความรุนแรงขึ้นในมณฑลซ่างหยวน พสกนิกรต่างก็ตื่นตระหนก

ว่ากันว่าแม้แต่ค่ายทหารที่ประจำการอยู่ที่ชายแดนของมณฑลซ่างหยวนก็พบผู้ติดเชื้อปรากฏขึ้นมา

อย่างที่ต้องรู้ มีทหารชั้นยอดประจำการอยู่ที่นั่นถึง 50,000 นาย

หากยังไม่รีบจัดการอย่างเร่งด่วน เกรงว่าอาณาจักรของศัตรูก็คงสามารถกวาดล้างกองทัพทหาร 50,000 นายได้โดยไม่ต้องสูญเสียทหารแม้แต่คนเดียว

สถานการณ์เริ่มค่อย ๆ ย่ำแย่มากขึ้น

อาณาจักรตงหลานกำลังตกอยู่ในอันตรายและความโกลาหล

แม้แต่ราชครูที่เดินทางในต่างแดนก็กลับเข้ามาแล้วตั้งแต่ไม่กี่วันก่อน

ราชครูเพียงใช้ฝ่ามือก็สามารถทำนายทายทักได้แล้ว

โดยกล่าว่าชีวิตพญาหงษ์กำหนดสถิตบนร่างของลู่ยุ๋นหลัว ดาวแปดดวงโคจรมาบรรจบกัน เรียงร้อยดั่งหยกมุกทั้งเก้า