กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 155

sprite

ณ สำนักกฏหมายเจิ้งลี่ว์

เยี่ยเฟิงแต่งกายด้วยผ้ากระสอบและผ้าลินิน ยืนตัวตรงและยืนอยู่ตรงกลางอย่างเงียบๆ เพื่อยอมรับการพิจารณาคดีของสำนักศึกษาหลวง

สีหน้าของเขาซีดเผือดเล็กน้อย โดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยกันแน่?

อาจารย์หรงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด "เยี่ยเฟิง เจ้าฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาจริงหรือไม่?"

แววตาของเยี่ยเฟิงเด่นชัด เขาตอบออกไปโดยแทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ "ไม่ใช่ขอรับ"

"หนักฐานแน่นหนาเช่นนี้ เจ้ายังกล้าที่จะปฏิเสธ" อาจารย์หรงโยนผ้าโพกศีรษะอันหนึ่งลงมาบนพื้นตรงหน้าของเยี่ยเฟิง

ผ้าโพกศีรษะเป็นผ้าชนิดหยาบกระด้าง ซึ่งเขาเคยสวมใส่ก่อนที่จะเข้ามาเรียนที่สำนักศึกษาหลวง

และในสำนักศึกษาหลวงแห่งนี้ ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสวมผ้าโพกศีรษะที่เก่าโทรมเช่นนี้

"วันนี้กู้ชูหน่วนฉีกแขนเสื้อของเจ้าจนชำรุดและฉีกผ้าโพกศีรษะของเจ้าจนขาด ตอนที่เจ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เจ้าก็ได้เปลี่ยนผ้าโพกศีรษะไปด้วยเช่นกัน ผ้าโพกศีรษะที่เจ้าใส่ในตอนนั้นก็คืออันนี้"

ดวงตาที่เย็นชาของเยี่ยเฟิงกวาดสายตาไปที่ผ้าโพกศีรษะที่ดูคุ้นตาบนพื้น โดยไม่ปฏิเสธอะไร

ทุกคนต่างพากันหันไปมองผ้าโพกศีรษะที่อยู่บนหัวของเยี่ยเฟิง ผ้าโพกศีรษะนั้นมีลักษณะหยาบกระด้างเช่นเดียวกัน เพียงแต่เห็นได้ชัดว่าเป็นผ้าโพกศีรษะคนละอันกับที่สวมใส่เมื่อตอนค่ำ

"บอกมาสิ ทำไมเจ้าต้องฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาด้วย?" อาจารย์หรงซักถามขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมองอาจารย์หรง และพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "ข้าไม่ได้ฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาขอรับ"

"ปัง..."

อาจารย์หรงทุบลงบนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าของเขาและเดินเข้าไปใกล้ แทบอดไม่ได้ที่จะตบเขาให้ตายไปเลย

"เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ได้ฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาหลวง เช่นนั้นข้าขอถามเจ้า วันนี้ตอนยามซวี (1900-2100) เจ้าได้ไปที่หอเก็บสะสมตำราหรือไม่?"

"ไปขอรับ"

"เช่นนั้นแล้วเจ้าได้เห็นหัวหน้าสำนักศึกษาหลวงหรือไม่?"

"ไม่เห็นขอรับ..."

"เหลวไหล หัวหน้าสำนักศึกษาเข้าไปยังหอสะสมตำราในยามไฮ่ (2100-2300) และเจ้าก็ยังมีปากเสียงกับหัวหน้าสำนักศึกษาด้วย" คนที่เฝ้าเวรยามตอนกลางคืนตะโกนออกมาเสียงดัง

อาจารย์ซั่งกวนพูดแทรกขึ้นมา "เช่นนั้นแล้ว เจ้าออกจากหอเก็บสะสมตำราไปตอนไหนหรือ"

"ยามไฮ่เหลี่ยงเคอขอรับ"

"เจ้าเข้าไปยังหอเก็บสะสมตำราเพื่อเข้าไปพบหัวหน้าสำนักศึกษาอย่างนั้นหรือ?"

"ขอรับ หัวหน้าสำนักศึกษานัดข้าให้เข้าไปพบที่หอเก็บสะสมตำราในยามซวีซานเคอ แต่ข้ารออยู่นานกลับไม่พบเขา"

คนที่เฝ้าเวรยามตอนกลางคืนโมโหจนหน้าเขียว "เหลวไหล เราออกจากที่นั่นในยามไฮ่ซานเคอต่างหาก ก่อนที่หัวหน้าสำนักศึกษาจะเข้าไปยังหอเก็บสะสมตำรานั้น เจ้ายังไม่ออกมาเสียด้วยซ้ำ"

เยี่ยเฟิงยืนหลังตรงราวกับต้นไผ่สีเขียวที่อ่อนโยนเมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของพวกเขา แต่เขากลับเม้มปากแน่นและไม่ตอบคำถาม

เมื่อเห็นการแสดงออกของเยี่ยเฟิง ทุกคนต่างก็ยิ่งคิดว่าหัวหน้าสำนักศึกษาถูกสังหารโดยเยี่ยเฟิง

อาจารย์หรงรู้สึกใจสลาย "หัวหน้าสำนักศึกษาดีกับเจ้าเช่นนี้ แถมยังมอบไข่มุกเหวินหยวนที่เขารักมากที่สุดให้กับเจ้า ทำไมเจ้ากลับใจดำอำมหิตฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาลงได้ จิตใจของเจ้าทำด้วยอะไร?"

เยี่ยเฟิงรู้สึกเจ็บปวดและมือของเขาประสานกันแน่น

อาจารย์สวีก็ทนดูต่อไปไม่ได้ มือของเขาสั่นและเขาไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ได้เป็นเวลานาน

"เยี่ยเฟิงนะเยี่ยเฟิง เสียดายที่ข้าอุตส่าห์ให้ความสำคัญกับเจ้า นึกไม่ถึงงเลยว่าแม้แต่หัวหน้าสำนักศึกษา เจ้าก็ยังสามารถฆ่าได้ลงคอ เขาปฏิบัติต่อเจ้าเป็นเหมือนหลานแท้ๆ ของเขาเลยนะ"

"ข้าพูดไปก่อนหน้านี้แล้วว่าเยี่ยเฟิงเป็นเพียงเด็กยากจนคนหนึ่งที่ไม่มีความรู้ความสามารถและพรสวรรค์มากมายเช่นนั้น การที่เขามาที่สำนักศึกษาหลวงนั้นจะต้องมีจุดประสงค์อื่นอย่างแน่นอน พวกเจ้ากลับไม่เชื่อคำพูดของข้า"

หากเขาเป็นสามัญชนคนธรรมดาจริงๆ ละก็ เขาจะมีความรู้ความสามารถในด้านการดีดฉิน หมากรุก บทกวี การประดิษฐ์อักษรและการวาดภาพได้อย่างไร?

อ่าน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 155

อ่าน บทที่ 155 พร้อมรายละเอียดที่ยอดเยี่ยมและไม่ซ้ำใคร ซีรีส์ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ หนึ่งในนิยายขายดีโดย อี้หมิง เนื้อหาบทบท บทที่ 155 - นางเอกเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังปวดใจมือเปล่า แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด เหตุการณ์นั้นคืออะไร? อ่าน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 155 สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม