กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 155

ณ สำนักกฏหมายเจิ้งลี่ว์

เยี่ยเฟิงแต่งกายด้วยผ้ากระสอบและผ้าลินิน ยืนตัวตรงและยืนอยู่ตรงกลางอย่างเงียบๆ เพื่อยอมรับการพิจารณาคดีของสำนักศึกษาหลวง

สีหน้าของเขาซีดเผือดเล็กน้อย โดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยกันแน่?

อาจารย์หรงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด "เยี่ยเฟิง เจ้าฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาจริงหรือไม่?"

แววตาของเยี่ยเฟิงเด่นชัด เขาตอบออกไปโดยแทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ "ไม่ใช่ขอรับ"

"หนักฐานแน่นหนาเช่นนี้ เจ้ายังกล้าที่จะปฏิเสธ" อาจารย์หรงโยนผ้าโพกศีรษะอันหนึ่งลงมาบนพื้นตรงหน้าของเยี่ยเฟิง

ผ้าโพกศีรษะเป็นผ้าชนิดหยาบกระด้าง ซึ่งเขาเคยสวมใส่ก่อนที่จะเข้ามาเรียนที่สำนักศึกษาหลวง

และในสำนักศึกษาหลวงแห่งนี้ ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสวมผ้าโพกศีรษะที่เก่าโทรมเช่นนี้

"วันนี้กู้ชูหน่วนฉีกแขนเสื้อของเจ้าจนชำรุดและฉีกผ้าโพกศีรษะของเจ้าจนขาด ตอนที่เจ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เจ้าก็ได้เปลี่ยนผ้าโพกศีรษะไปด้วยเช่นกัน ผ้าโพกศีรษะที่เจ้าใส่ในตอนนั้นก็คืออันนี้"

ดวงตาที่เย็นชาของเยี่ยเฟิงกวาดสายตาไปที่ผ้าโพกศีรษะที่ดูคุ้นตาบนพื้น โดยไม่ปฏิเสธอะไร

ทุกคนต่างพากันหันไปมองผ้าโพกศีรษะที่อยู่บนหัวของเยี่ยเฟิง ผ้าโพกศีรษะนั้นมีลักษณะหยาบกระด้างเช่นเดียวกัน เพียงแต่เห็นได้ชัดว่าเป็นผ้าโพกศีรษะคนละอันกับที่สวมใส่เมื่อตอนค่ำ

"บอกมาสิ ทำไมเจ้าต้องฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาด้วย?" อาจารย์หรงซักถามขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมองอาจารย์หรง และพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "ข้าไม่ได้ฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาขอรับ"

"ปัง..."

อาจารย์หรงทุบลงบนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าของเขาและเดินเข้าไปใกล้ แทบอดไม่ได้ที่จะตบเขาให้ตายไปเลย

"เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ได้ฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษาหลวง เช่นนั้นข้าขอถามเจ้า วันนี้ตอนยามซวี (1900-2100) เจ้าได้ไปที่หอเก็บสะสมตำราหรือไม่?"

"ไปขอรับ"

"เช่นนั้นแล้วเจ้าได้เห็นหัวหน้าสำนักศึกษาหลวงหรือไม่?"

"ไม่เห็นขอรับ..."

"เหลวไหล หัวหน้าสำนักศึกษาเข้าไปยังหอสะสมตำราในยามไฮ่ (2100-2300) และเจ้าก็ยังมีปากเสียงกับหัวหน้าสำนักศึกษาด้วย" คนที่เฝ้าเวรยามตอนกลางคืนตะโกนออกมาเสียงดัง