กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 207

รูม่านตาของเจียงซวี่หดตัวอย่างรุนแรงและร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขากลัวมาก

"พวกเจ้าไม่......ไม่ได้......แค็กๆ"

กู้ชูหน่วนพูดด้วยเสียงหัวเราะ "พี่เฉินเฟย ดูไม่ออกเลยว่าเจ้าจะโหดเหี้ยมเพียงนี้ ข้าคิดว่าวิธีการนี้......ก็ดีไม่น้อย แต่ก่อนที่จะส่งไปที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้นั้น เราก็ควรคิดต้นทบดอกไปด้วยเลยจะดีกว่า"

เมื่อได้ยินคำพูดของกู้ชูหน่วน อี้เฉินเฟยก็เข้าไปได้ทันที มือของของเขาบีบเข้าไปที่กระดูกของแขนและขาของเจียงซวี่ และไม่รู้ว่าออกแรงอย่างไร ได้ยินเพียงเสียงกระดูกหักต่อๆ กัน เจ็บปวดจนเจียงซวี่ถอนลมหายใจแผ่วๆ ออกมา

เจียงซวี่อยากจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ลำคอของเขากลับถูกบีบเอาไว้แน่น เสียงที่กำลังจะเปล่งออกมานั้นก็ติดอยู่ที่ลำคอและเปล่งออกมาไม่ได้

กู้ชูหน่วนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดไปด้วย

กระดูกถูกหักทีละชิ้นๆ ต่อให้เจียงซวี่ไม่พิการ แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องนอนอยู่บนเตียงไปอีกนาน

กู้ชูหน่วนปลดโซ่ตรวนบนมือและเท้าของเยี่ยเฟิง จากนั้นประคองเขาขึ้นมา

ดวงตาของเยี่ยเฟิงหรี่ลงเล็กน้อย ราวกับปิดลงเขาแทบไม่ได้สติและร่างกายก็อ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าสมองของเขายังคงทำงานดีหรือไม่

"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ยังอดทนต่อไปได้อีกหรือไม่?"

เยี่ยเฟิงกะพริบตาอย่างหมดเรี่ยวแรง และทันใดนั้นเขาก็ปวดท้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เขาหันไปด้านข้างและอาเจียนออกมา

ภายในท้องของเขาว่างเปล่า และสิ่งเดียวที่เขาอาเจียนออกมาคือเหล้า

ปากของเขาก็พูดซ้ำๆ ออกมา

"ท่านยาย......อย่าทำร้ายท่านยาย......"