กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 208

"อย่างเช่น เจ้าบอกข้ามาว่าที่นี่มีผู้ปรนนิบัติทั้งหมดกี่คนและจะทำอย่างไรถึงจะพาผู้คอยปรนนิบัติเหล่านั้นออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย"

เจียงซวี่ตกใจเพราะนางไม่น้อย "เจ้าต้องการนำพวกเขาออกไปจากเผ่าปีศาจอย่างนั้นหรือ? นั่นเป็นเรื่องที่ไม่อาจเป็นไปได้"

กู้ชูหน่วนจับคางและมองเขาด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์

ความหมายในแววตาของนางนั้นชัดเจนอย่างมาก หากนางไม่สามารถนำผู้คอยปรนนิบัติเหล่านั้นออกไปได้ เช่นนั้นก็สังเวยชีวิตไปพร้อมกัน

เจียงซวี่ตะโกนออกมาด้วยความโมโห "เจ้าบ้าไปแล้วหรืออย่างไร? เจ้าเห็นว่าเผ่าปีศาจเป็นตลาดสดที่จะมาก็มา จะไปก็ไปง่ายๆ อย่างนั้นหรือ"

"ฉะนั้นข้าจึงต้องการความร่วมมือจากเจ้ายังไงล่ะ หากเจ้าไม่ให้ความร่วมมือ เช่นนั้นข้าจะปล่อยเจ้าไว้ทำไม?"

เจียงซวี่แทบหยุดหายใจ

เมื่อนึกถึงว่าเขาอาจถูกส่งไปยังเตียงของผู้นำกองธงกล้วยไม้และอาจตายจากการถูกเจาะลำไส้ให้เน่าเปื่อย ทำให้ร่างกายของเจียงซวี่สั่นสะท้าน

"ข้าไม่รู้แน่ชัดว่ามีผู้คอยปรนนิบัติกี่คน แต่ที่ข้ารู้ก็ถือ นอกเหนือจากที่นี่แล้ว ยังมีหอคอยอีกสองแห่งที่กักขังผู้คอยปรนนิบัติเอาไว้ไม่น้อย ประตูของแต่ละหอคอยใช้เหล็กดำในการสร้างขึ้น หากไม่มีกุญแจก็ไม่สามารถเปิดเข้าไปได้"

"แล้วอย่างไรต่อ"

"ในแต่ละชั้นของหอคอยจะมีคนเฝ้าเวรยามสี่คนคอยสอดส่องดูแล แต่ชั้นหนึ่งถึงชั้นสาม แต่ละชั้นจะมีคนเฝ้าเวรยามถึงแปดคน นอกจากนั้น ที่นี่ได้รับการคุ้มกันอย่างหนาแน่น หากจะนำผู้คอยปรนนิบัติออกไปมากเช่นนั้น เจ้าไม่สามารถหนีออกไปได้หรอก"

กู้ชูหน่วนไม่ได้สนใจคำพูดที่เขาพูดหลังจากนั้น แต่กลับถามอย่างไร้เดียงสาว่า "เช่นนั้นแล้วกุญแจที่ว่า เจ้าจะต้องรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนใช่หรือไม่?"

เจียงซวี่ไม่พูดอะไร

จากนั้นกู้ชูหน่วนก็ตระหนักได้ทันที "ได้ยินมาว่าเจ้าก็เป็นปรมาจารย์ ในเมื่อเจ้าเป็นปรมาจารย์ เช่นนั้นแล้วเจ้าก็มีอำนาจอยู่บ้างที่นี่ หรือว่ากุญแจจะอยู่กับเจ้า"

กู้ชูหน่วนทำการตรวจค้นทันทีโดยไม่รอให้เขาตอบ ในที่สุดนางก็พบพวงกุญแจพวงใหญ่

"กุญแจของหอคอยทั้งสามแห่งอยู่ในนี้?"

"แม้ว่าเจ้าจะได้กุญแจไปก็ไม่มีประโยชน์ อย่างน้อยก็เกือบร้อยคน เป้าหมายของเจ้าใหญ่เกินไป เจ้า......"

"เจ้ายังไม่บอกข้าเลยว่ามีวิธีออกไปจากเผ่าปีศาจนี้อย่างรวดเร็วหรือไม่"

"ไม่มี"