กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 238

อีกทั้งยังพานางมาตามเส้นทางลับ และมาถึงวังของจอมมารอย่างไร้อุปสรรค ราวกับว่าเป็นบ้านของตัวเอง

ยิ่งนางอยู่กับเขามากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งสงสัยในตัวตนของเขามากขึ้นเท่านั้น

แต่หลังจากคิดดูแล้ว ก็คิดไม่ออกว่าตัวตนของเขาเป็นอย่างไรกันแน่

เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีเจตนาร้าย จึงพาเขาติดตามไปด้วยตลอด

กู้ชูหน่วนวางหญ้านรกในมือลงในวงแหวนอวกาศ และถอนหายใจยาวในใจ

เมื่อมีหญ้านรกแล้ว ไม่นานรูปลักษณ์ของนางก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

ในขณะที่นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนอันเฉื่อยชาของจอมมารกำลังจ้องมองไปที่วงแหวนอวกาศ จิตใจของเขาก็สุขุมเยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย

"วงแหวนอวกาศของนิกายเทพอสูร"

"เจ้ารู้จักนิกายเทพอสูร？"

อี้เฉินเฟยมอบแหวนอวกาศให้กับนาง

หรือว่าอี้เฉินเฟยจะเป็นคนของนิกายเทพอสูร？

หรือว่า......

อี้เฉินเฟยก็คือผู้ที่ถูกเรียกว่าประมุขชิง？

เมื่อนึกถึงรูปร่างของพวกเขาทั้งสองคนและวรยุทธ กู้ชูหน่วนก็ยิ่งแน่ใจมากขึ้น

"รู้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น"

"อ้อ......เช่นนั้นเจ้าเล่าให้ข้าฟังสิว่าผู้นำนิกายเทพอสูรเป็นคนอย่างไร？"

"นาง......เป็นคนที่ดื้อรั้นมาก เพื่อสิ่งที่นางเรียกว่าภาระหน้าที่แล้ว ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ นางก็พุ่งตรงเข้าไปอย่างไม่กะพริบตา"

"ภาระหน้าที่？ภาระหน้าที่อะไร？"

"ช่วยคนในนิกายของนาง แต่......นางพ่ายแพ้และหายสาบสูญไป"

นางไม่อยากสนใจเรื่องชาวบ้าน แต่ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกสับสนในใจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฝูกวงหรือไม่

"พ่ายแพ้ หายสาบสูญ？หมายความว่าอย่างไร？"

"ก็คือตายแล้ว"

"อ้อ......ในยุทธภพมีข่าวลือว่านางหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ไม่มีใครกล้ายืนยันว่านางตายแล้ว เจ้ารู้ได้อย่างไรว่านางตายแล้ว？"