กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 238

ลึกเข้าไปในหุบเขากลืนวิญญาณ มีวังที่งดงามและสูงตระหง่าน
กู้ชูหน่วนถือหญ้านรกไว้ในมือและมองอย่างเหม่อลอย จนเกือบจะกัดลิ้นตัวเอง
เพียงแต่......ได้หญ้านรกมาง่ายเช่นนี้เลยหรือ?
นางไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่?
นางตกตะลึงและเอามือกอดอก จากนั้นก็ถามจอมมารที่ยืนพิงประตูว่า "วังของจอมมาร เวรยามหละหลวมมากขนาดนี้เลยหรือ?"
"หากพี่สาวไม่ชอบ เช่นนั้นข้าจะเรียกทหารยามทั้งหมดมาที่นี่?"
เลอะเทอะ......
ผู้ที่นางช่วยชีวิตไว้เป็นผู้ชายแบบไหนกัน?
ทำไมสมองถึงได้ผิดเพี้ยนเช่นนี้
นางบอกว่าให้เรียกทหารยามมางั้นหรือ?
เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะอ้าปาก กู้ชูหน่วนก็รีบปิดปากเขาไว้ "ไป ๆ เรากลับไปที่เส้นทางลับกันเถอะ"
เดิมทีนางไม่ต้องการจะพาเขาเข้ามา แต่เขายืนกรานที่จะมา
อีกทั้งยังพานางมาตามเส้นทางลับ และมาถึงวังของจอมมารอย่างไร้อุปสรรค ราวกับว่าเป็นบ้านของตัวเอง
ยิ่งนางอยู่กับเขามากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งสงสัยในตัวตนของเขามากขึ้นเท่านั้น
แต่หลังจากคิดดูแล้ว ก็คิดไม่ออกว่าตัวตนของเขาเป็นอย่างไรกันแน่
เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีเจตนาร้าย จึงพาเขาติดตามไปด้วยตลอด
กู้ชูหน่วนวางหญ้านรกในมือลงในวงแหวนอวกาศ และถอนหายใจยาวในใจ
เมื่อมีหญ้านรกแล้ว ไม่นานรูปลักษณ์ของนางก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ในขณะที่นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนอันเฉื่อยชาของจอมมารกำลังจ้องมองไปที่วงแหวนอวกาศ จิตใจของเขาก็สุขุมเยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย
"วงแหวนอวกาศของนิกายเทพอสูร"
"เจ้ารู้จักนิกายเทพอสูร?"
อี้เฉินเฟยมอบแหวนอวกาศให้กับนาง
หรือว่าอี้เฉินเฟยจะเป็นคนของนิกายเทพอสูร?
หรือว่า......
อี้เฉินเฟยก็คือผู้ที่ถูกเรียกว่าประมุขชิง?
เมื่อนึกถึงรูปร่างของพวกเขาทั้งสองคนและวรยุทธ กู้ชูหน่วนก็ยิ่งแน่ใจมากขึ้น
"รู้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น"
"อ้อ......เช่นนั้นเจ้าเล่าให้ข้าฟังสิว่าผู้นำนิกายเทพอสูรเป็นคนอย่างไร?"
"นาง......เป็นคนที่ดื้อรั้นมาก เพื่อสิ่งที่นางเรียกว่าภาระหน้าที่แล้ว ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ นางก็พุ่งตรงเข้าไปอย่างไม่กะพริบตา"
"ภาระหน้าที่?ภาระหน้าที่อะไร?"
"ช่วยคนในนิกายของนาง แต่......นางพ่ายแพ้และหายสาบสูญไป"
นางไม่อยากสนใจเรื่องชาวบ้าน แต่ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกสับสนในใจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฝูกวงหรือไม่
"พ่ายแพ้ หายสาบสูญ?หมายความว่าอย่างไร?"
"ก็คือตายแล้ว"
"อ้อ......ในยุทธภพมีข่าวลือว่านางหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ไม่มีใครกล้ายืนยันว่านางตายแล้ว เจ้ารู้ได้อย่างไรว่านางตายแล้ว?"
"เพราะ.....นางถูกจอมมารสังหาร"
รอยยิ้มของกู้ชูหน่วนแข็งทื่อขึ้นในทันที
นางถามด้วยน้ำเสียงต่ำ "เจ้ารู้ได้อย่างไร?"
"ข้าเดา"
จอมมารเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาหล่อเหลามากเสียจนไม่สามารถบรรยายได้ เขายิ้มแล้วก้าวออกไปนอกประตู
กู้ชูหน่วนจับหน้าอกของตัวเอง นางรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก
แม้แต่หัวของนางก็รู้สึกปวดมากเหมือนจะแตก
ทำไม......
ทำไมนางถึงทุกข์ทรมานเช่นนี้......
แท้จริงแล้วผู้นำนิกายเทพอสูรเกี่ยวข้องอย่างไรกับนางกันแน่?
ที่นี่คือวังของจอมมาร แต่ด้านนอกกลับดูว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของคนสักคน
อ่าน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 238
นิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นี้เต็ม อ่าน บทที่ 238 และบทอื่น ๆ ได้ที่นี่
นิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง กำลังมาถึงสถานการณ์ที่น่าทึ่งโดยมี บทที่ 238 ที่ซึ่งความรักของนักแสดงนำชายและนางเอกจะดำเนินไป ติดตามนิยายเรื่องนี้ได้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง: