กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 254

มือของเยี่ยเฟิงสั่นสะท้าน "อาหารที่ข้าทำดูไม่น่ารับประทานหรือ?"
"แน่นอนน่ะสิ ฮูหยินของข้าไม่ชอบรสชาติเช่นนี้เป็นที่สุด เจ้ารีบนำอาหารของเจ้ากลับไปเสียเถอะ" ซิ่งเอ๋อร์รีบพูดออกมา
"ซิ่งเอ๋อร์"
อัครมเหสีฉู่ตำหนินางอีกครั้งและเสียงก็ดุกว่าเมื่อสักครู่มาก ซิ่งเอ๋อร์ตกใจจนแทบจะคุกเข่าลง
นางยกแขนเสื้อขึ้นเบา ๆ เช็ดน้ำตาที่หางตาเล็กน้อย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณชายไม่ต้องไปฟังที่นางพูดหรอก อาหารสามอย่างนี้ล้วนเป็นของที่ข้าชอบทั้งสิ้น"
พระองค์หยิบตะเกียบขึ้นมาและคีบรากบัวขึ้นมารับประทาน รากบัวทั้งนุ่มและอร่อย มีรสชาติกลมกล่อมเมื่อเข้าปาก เป็นรสชาติที่อยู่ในความทรงจำของพระองค์เลย
"อร่อยมาก ข้าไม่ได้ทานอาหารที่อร่อยเช่นนี้มานานมากแล้ว"
"หากฮูหยินชอบ เช่นนั้นก็รับประทานเยอะๆ เลย ท่างวางใจได้ อาหารเหล่านี้นั้นล้วนเป็นอาหารมังสวิรัติ ไม่มีเนื้อเจือปนเลย"
"คุณชายก็ไม่ชอบรับประทานเนื้อสัตว์หรือ?"
"ใช่" หนึ่งคือ เขาทนดูไม่ได้ที่เห็นสัตว์เหล่านั้นต้องถูกฆ่าตายอย่างทารุณและอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ เขาทำเพื่อเป็นการสั่งสมบุญให้กับพ่อแม่ของเขา ฉะนั้นเขาไม่กินเนื้อสัตว์เลยตั้งแต่เล็กจนโต นอกจาก.....
นอกเสียจากว่าผู้นำกองธงกล้วยไม้จะบังคับให้เขากิน
อาหารเหล่านี้ถูกปากของอัครมเหสีฉู่อย่างมาก พระองค์รับประทานไปเป็นจำนวนมาก
เยี่ยเฟิงยิ้มและกล่าวว่า "ข้ายังต้มข้าวต้มมาอีกหนึ่งถ้วย ฮูหยินลองทานดูสิ ช่วยให้อุ่นท้องได้"
"จริงหรือ"
ข้าวต้มนี้ทำมาจากข้าวฟ่าง ลูกเดือยและถั่วแดง ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำออกมาได้ช่างอร่อยถูกปากเช่นนี้ ไม่หวานและไม่เอียน
"คุณชายอายุยังน้อยเช่นนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าฝีมือการทำอาหารจะดีเลิศเพียงนี้ อนาคตหากใครได้แต่งงานกับเจ้าไปแล้ว ต้องมีความสุขและโชคดีมากอย่างแน่นอน"
รอยยิ้มของเยี่ยเฟิงก็จางหายไป
เขาดูสกปรกโสมมเช่นนั้น เขาจะคาดหวังว่าจะได้แต่งงานมีลูกได้เช่นไร
เดิมทีเขาเรียนการทำอาหารก็เพียงเพื่อสามารถทำอาหารง่ายๆ เพื่อเลี้ยงดูตัวเองก็เท่านั้น
เยี่ยเฟิงคีบเต้าหู้ขึ้นมาชิ้นหนึ่งและต้องการจะวางเข้าไปในถ้วยของพระองค์ แต่กลับไม่กล้าที่จะวางลงไป สุดท้ายจึงวางเข้าไปในถ้วยของตัวเอง
สามารถได้ร่วมรับประทานอาหารกับแม่แท้ๆ ของเขานั้น นับว่าเป็นเรื่องที่มีความสุขมากที่สุดแล้วในชีวิตของเขา เขาพึงพอใจแล้ว
ทันใดนั้นในถ้วยของเขาก็มีเห็ดเพิ่มเข้ามาหนึ่งชิ้น เสียงที่อ่อนโยนของอัครมเหสีฉู่ดังขึ้นใกล้ๆ หูของเขา
"เจ้าดูซูบผอมเหลือเกิน เจ้าก็ควรกินเยอะๆ นะ"
นอกจากเห็ดหนึ่งชิ้นแล้ว อัครมเหสีฉู่ยังตักข้าวให้เขาอีกหนึ่งถ้วย
รอยยิ้มของพระองค์นั้นดูจริงใจและเป็นกันเอง ไม่มีทีท่าของอัครมเหสีที่ดูสูงส่งเย่อหยิ่งเลยสักนิด แต่กลับรู้สึกได้ถึงท่านแม่ที่ใจดี "รีบกินเข้าสิ เย็นแล้วก็ไม่อร่อยแล้วนะ"
"ขอบคุณขอรับ" เยี่ยเฟิงสะอื้น
เขาก้มหน้าลงและไม่กล้าหันไปมองพระมเหสีฉู่ เพราะกลัวว่าอัครมเหสีฉู่จะเห็นว่าเขาดูแปลกไป
ก่อนหน้านี้เขาได้ใช้แขนเสื้อปกปิดหลังมือที่ถูกตัวเองกัดจนเป็นแผล แต่ตอนนี้เพราะความอ่อนโยนและอบอุ่นของอัครมเหสีฉู่ ทำให้เขาลืมเรื่องปกปิดรอยแผลไปสนิท ทำให้รอยแผลที่หลังมือทั้งสองของเขาปรากฏขึ้นมา
หลังฝ่ามือของเขานั้นมีรอยช้ำของฟันเต็มไปหมด ถึงแม้ว่าจะไม่มีเลือดออกมาแล้ว แต่ก็ยังน่าตกใจ
อัครมเหสีฉู่ก็รู้สึกตกใจมากเช่นกันเมื่อเห็นเข้าครั้งแรก
"มือของเจ้าเป็นอะไรไปหรือ?"
เยี่ยเฟิงรีบซ่อนมือของตัวเองและหลบสายตา "เป็นเพียงแค่บาดแผลเล็กๆ เท่านั้นที่กัดตัวเองเข้าโดยไม่ระวัง อีกสองวันก็หายดีแล้ว"
"บาดแผลหนักเช่นนี้ ทำไมถึงบอกว่าเป็นแค่บาดแผลเล็กๆ ล่ะ ซิ่งเอ๋อร์ รีบเข้าไปหยิบกล่องยาออกมา"
[ร้อน] อ่านนวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 254
นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้รับการเผยแพร่ไปยัง บทที่ 254 พร้อมรายละเอียดใหม่ที่ไม่คาดคิด อาจกล่าวได้ว่าผู้แต่ง อี้หมิง ลงทุนใน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ อย่างจริงใจเกินไป หลังจากอ่าน บทที่ 254 ฉันก็ทิ้งความเศร้า แต่อ่อนโยน แต่ลึกซึ้งมาก มาอ่านตอนนี้ บทที่ 254 และตอนต่อไปของซีรี่ส์ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่ Good Novel Online ตอนนี้