กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 285

ภายใต้หน้ากากผีเสื้อ นัยน์ตาขาวดำคู่หนึ่งเผยให้เห็นการหยอกล้อ ราวกับรอดูการแสดงที่สมบทบาท

แต่ประโยคถัดมาของจอมมาร ทำให้ชายหนุ่มชุดขาวดูสับสนวุ่นวาย

"ท่านทั้งสองสู้กัน จะสู้หรือไม่สู้ ข้าจะสู้แทนท่านเอง"

ทุกคน "......"

นี่คือสิ่งที่จอมมารควรกล่าวงั้นหรือ？

หากไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของเขา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์คงคิดว่าเขาเป็นเพียงผู้ที่แสวงหาชื่อเสียงเกียรติยศและรักตัวกลัวตาย

ชายหนุ่มชุดขาวถอนหายใจ และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่คาดเดาไม่ได้ "จอมมารช่างโอบอ้อมอารียิ่งนัก หลังจากดูถูกเหยียดหยามแล้ว ยังคงสงบเยือกเย็นได้เช่นนี้ ผู้แซ่เหวินเลื่อมใส"

"พูดได้ดี ๆ" จอมมารยิ้มอย่างมีเสน่ห์ เขาหยิบดอกลำโพงอันงดงามออกมาจากในอ้อมแขน และสูดดมกลิ่นหอมของมันอย่างคะนึงหา

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น

เหวินเส่าอี๋ใช้วิชาน้ำแข็งผนึกหมื่นลี้ ทำให้มวลน้ำทั่วทุกสารทิศรวมตัวกลายเป็นมังกรยักษ์ มังกรยักษ์บินวนอยู่บนท้องฟ้า จากนั้นก็โฉบเข้ามาหาเยี่ยจิ่งหานอย่างดุร้าย และพ่นสว่านน้ำแข็งออกมาจากปาก

เสียงคำรามของมังกรดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขา และสามารถมองเห็นมังกรยักษ์ได้จากไกล ๆ พลังมหาศาลนั้นรุนแรงมากจนใครก็ตามที่อยู่ในหุบเขาพิศวิญญาณสั่นสะเทือน

ยอดฝีมือ ยอดฝีมือจริง ๆ

เพียงแค่เคลื่อนไหวเล็กน้อยก็ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนตกลงไปในอุโมงค์น้ำแข็ง ราวกับว่ามังกรยักษ์ครอบงำชีวิตของพวกเขา

เยี่ยจิ่งหานหัวเราะเยาะอย่างไม่เกรงกลัว และเป่าขลุ่ยหยกขาวที่อยู่ในมือ

เสียงขลุ่ยดังขึ้น ใบไผ่ในป่าไผ่ร่วงหล่นลงมาจากกิ่งไผ่อย่างโหมกระหน่ำ จากนั้นก็รวมตัวกันเป็นหงส์และกางปีกบิน

รูปร่างของหงส์ไม่ได้ด้อยไปกว่ามังกรวารี หงส์กางปีกและโผเข้าหามังกรยักษ์

"ตูม......"

มังกรวารีและหงส์ใบไผ่ปะทะกัน พื้นดินสั่นสะเทือน ภูเขาสั่นคลอน ฝุ่นปลิวว่อนหินกลิ้งเกลือก ในขณะที่พวกมันกำลังต่อสู้กัน พื้นดินก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ