กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 321

แขกในงานสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาพากันออกห่างจากห้องโถงใหญ่เพราะกลัวว่าถ้าเทพแห่งสงครามกับจอมมารต่อสู้กัน พวกเขาจะโชคร้ายโดนลูกหลง

แต่ถึงกระนั้นก็ไม่อยากพลาดการต่อสู้ครั้งใหญ่นี้ ดังนั้นแต่ละคนจึงไปซ่อนตัวและแอบมองจากข้างนอก

กู้ชูหน่วนหาวอย่างเบื่อหน่าย

“ชิวเอ๋อร์ พาข้าไปนอนที่ห้องหน่อยสิ”

“เอ่อ...คุณหนู ท่านอ๋องกับจอมมารกำลังจะสู้กันนะเจ้าคะ” เวลาแบบนี้คุณหนูจะหลับลงได้อย่างไร

ได้ยินว่าจอมมารเป็นผู้ที่ชั่วร้ายมาก เล่นชู้ ลามกเสเพล เป็นคนชั่วที่ชอบปล้นชิงผู้อื่น

กู้ชูหน่วนง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น นางคร้านที่จะสนใจว่าพวกเขาจะต่อสู้กันอย่างไร ไม่สนด้วยว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับนาง นางแค่อยากจะนอนหลับเท่านั้น

“อีกอย่างนะ ต่อให้ฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีหลังคาอยู่ เจ้าก็ตื่นตระหนกไปได้ ห้ามรบกวนข้าอีก ถ้าทำอีกละก็ข้าจะเอาเจ้าไปขายทิ้งเสียเลย”

ชิวเอ๋อร์สำลักคำพูดที่ติดอยู่ในลำคอ นางยังพูดไม่ทันจบ คุณหนูของนางก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง

เมื่อเห็นต้นไม้ใหญ่อายุนับพันปีในจวนหานอ๋องถูกระเบิดปลิวไปทีละต้นนางก็ยิ่งตื่นตระหนก ทว่าไม่รู้ว่าชิวเอ๋อร์ไปเอาความกล้ามาจากไหน นางเปิดประตูห้องออกไป ทันทีที่เปิดประตูไปแล้วนางจึงเห็นว่าบนท้องฟ้ามีหงส์ฟ้าสีดำตัวหนึ่งกำลังต่อสู้อยู่กับดอกลำโพงที่กำลังบานสะพรั่ง ซึ่งต้นเหตุที่ทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนสีก็เพราะพวกนั้นนั่นเอง

ฟ้าร้องเสียงดังเปรี้ยงปร้าง เมฆดำก่อตัวเป็นกระแสพายุหมุนที่ปะทะเข้าหากันไม่หยุด ความเร็วที่ก่อตัวขึ้นมามีพลานุภาพรุนแรงจนคนจำนวนไม่น้อยถูกดูดเข้าไป

ใบหน้าของชิวเอ๋อร์ซีดเผือด ไม่รู้ว่าคนที่ถูกดูดเข้าไปจะยังมีชีวิตรอดอยู่หรือไม่

นางหันไปมองกู้ชูหน่วนที่กำลังหลับสนิท จากนั้นจึงหันกลับไปมองการต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างหงส์ฟ้ากับดอกลำโพงอีกครั้งก่อนจะขบฟันแน่น