กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 366

หลังออกมาจากหอประมูลเฟิงเซียง เยี่ยจิ่งหานก็ทำสีหน้าเย็นชา

ระหว่างทางกลับ พวกเขานั่งรถม้าราชวงศ์ของเยี่ยจิ่งหาน กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่ารถม้าทำมาจากวัสดุอะไร ดูจากภายนอกแล้ว รถม้าก็ดูธรรมดา แต่พื้นที่ภายในนั้นกว้างขวาง สามารถดื่มชา เล่นหมากรุก และสามารถนอนพักผ่อนได้ อีกทั้งธนูอาบยาพิษและอาวุธใด ๆ ก็ไม่สามารถเข้ามาได้ และเมื่อกระแทกรถม้าก็จะมีเสียงโลหะที่ถูกกระทบดังออกมา

ระหว่างทางมีเสียงการต่อสู้ดังขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงร้องโหยหวนอันเจ็บปวด

พื้นสั่นสะเทือนเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าการต่อสู้ข้างนอกดุเดือดมากแค่ไหน

กู้ชูหน่วนรู้ดีว่าคนส่วนใหญ่เหล่านี้กำลังพยายามจะแย่งชิงแผนที่ไข่มุกสีครามของเยี่ยจิ่งหาน

เมื่อมองไปที่เยี่ยจิ่งหานอีกครั้ง เขาก็กำลังนั่งจิบชาและอ่านหนังสืออยู่ที่ริมหน้าต่างของรถม้าอย่างสง่างาม ราวกับว่าเขาไม่รู้ว่ามีการต่อสู้อยู่ข้างนอก

กู้ชูหน่วนเปิดม่านบนรถม้าและเห็นว่ามีเลือดสาดอยู่ข้างนอก มือสังหารชุดดำที่ไม่รู้จักกำลังฆ่าพวกเขาทีละคน การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด และล้มลงเป็นศพทีละคน

ในป่ามีซากศพกองเป็นภูเขา เลือดไหลนองเป็นแม่น้ำ และมีแขนขาขาดกระเด็นไปทั่วทุกที่

เยี่ยจิ่งหานเงียบไม่พูดไม่จา แต่การแสดงออกบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

กู้ชูหน่วนถามความต้องการของเขาอีกครั้ง แต่เยี่ยจิ่งหานไม่สนใจคำพูดของเขา และไม่สนใจนางเลยแม้แต่น้อย

กู้ชูหน่วนรู้สึกว่าเบื่อหน่าย นางจึงหยิบตำรากลั่นยาอายุวัฒนะขึ้นมาและอ่านเนื้อหาอย่างละเอียดรอบคอบ

ว่ากันว่าตำรากลั่นยาอายุวัฒนะนั้นไม่สมบูรณ์ เพราะทุกหน้าถูกฉีกขาด จนกระทั่งตำรากลั่นยาอายุวัฒนะเหลือเพียงครึ่งเดียว

เมื่อดูจากตัวอักษรข้างในแล้ว เป็นอักษรโบราณเสี่ยวจ้วนของราชวงศ์ฉิน ที่มีการปรับให้เขียนได้ง่ายขึ้นเมื่อ

โอ้โห

นางรู้สึกเหมือนตกหลุมพราง

เดิมทีคนในยุคนี้ไม่เข้าใจตัวอักษรในช่วงก่อนราชวงศ์ฉินและฮั่น