กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 367

ปลายนิ้วของกู้ชูหน่วนยังคงพลิกไปดูชิ้นส่วนของตำรากลั่นยาอายุวัฒนะอยู่ตลอด อ่านไปอ่านมาก็เพลิน จนไม่รู้ว่ากลับมาถึงจวนหานอ๋องตั้งแต่เมื่อไหร่

"เยี่ยจิ่งหานล่ะ？" กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นและถามในทันที

ชิงเฟิงเบะปาก การต่อสู้ดุเดือดมากเช่นนั้น พระชายาของบ้านเขาไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่？

"นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้ามาชิงแผนที่ไข่มุกสีคราม นายท่านต่อสู้กับเขาอย่างดุเดือด ตอนนี้ยังอยู่ในป่าไผ่ นายท่านให้ผู้น้อยพาพระชายากลับมาที่จวนก่อนขอรับ"

"งั้นหรือ ตั้งสามพันล้านตำลึง จะมาช่วงชิงไปได้อย่างไร ต้องรักษาแผนที่ไข่มุกสีครามไว้ให้ดี บางทีนี่อาจจะเป็นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของจวนหานอ๋อง" นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้าได้รับบาดเจ็บไม่ใช่หรือ？เยี่ยจิ่งหานน่าจะสามารถจัดการได้

เมื่อเห็นกู้ชูหน่วนพูดอย่างจริงจัง คิ้วสีดำของชิงเฟิงก็ขมวดจนเป็นก้อน

นางควรจะเป็นกังวล หรือว่าไม่น่าจะเป็นนายท่าน？

"ข้าจะกลับไปศึกษาตำรากลั่นยาอายุวัฒนะที่ห้อง สั่งคนรับใช้ว่าหากไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามใครเข้าไปรบกวนโดยเด็ดขาด"

"ขอรับ"

ในห้อง กู้ชูหน่วนหยิบปากกาขึ้นมา และเขียนใบสั่งยาลงบนกระดาษหลายแผ่นอย่างกระฉับกระเฉง จากนั้นก็ยื่นให้ชิวเอ๋อร์ "เจ้าไปที่ร้านขายยา แล้วจัดยาตามใบสั่งยาที่ข้าให้ไป"

ชิวเอ๋อร์กวาดสายตามองและถามด้วยความสงสัย "คุณหนู นี่เป็นชื่อยาหรือเจ้าคะ？ทำไมถึงไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย？"

"ชื่อไหนไม่เคยได้ยิน？"

"ตัวอย่างเช่น ซานหลิง ซูเหอเซียง จางหน่าว เป็นต้น บ่าวไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยเจ้าค่ะ"

"สมุนไพรทั้งสามชนิดนี้มีอยู่ทั่วไป และไม่ใช่สมุนไพรล้ำค่าอะไร"

"อาจจะเป็นบ่าวโง่เขลาไม่มีความรู้ บ่าวจะไปซื้อยาที่ร้านขายยาเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"

"ก่อนที่เจ้าจะไปซื้อยา ให้คนนำเตากลั่นยามาให้ข้าก่อน"

"คุณหนู ท่านคงไม่ได้คิดจะกลั่นยาใช่หรือไม่？"

"เป็นไปได้หรือไม่？"

ชิวเอ๋อร์ปิดปากและกล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ "คุณหนู มีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุเท่านั้นที่สามารถกลั่นยาได้ คนธรรมดาทั่วไปจะกลั่นยาได้อย่างไรเจ้าคะ ส่วนผสมของยาล้วนสูญหายไป และยากที่จะกลั่นยาเม็ดขึ้นมาได้"

"เจ้าไปทำตามที่ข้าบอกก็พอ"