ปลายนิ้วของกู้ชูหน่วนยังคงพลิกไปดูชิ้นส่วนของตำรากลั่นยาอายุวัฒนะอยู่ตลอด อ่านไปอ่านมาก็เพลิน จนไม่รู้ว่ากลับมาถึงจวนหานอ๋องตั้งแต่เมื่อไหร่
"เยี่ยจิ่งหานล่ะ?" กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นและถามในทันที
ชิงเฟิงเบะปาก การต่อสู้ดุเดือดมากเช่นนั้น พระชายาของบ้านเขาไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่?
"นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้ามาชิงแผนที่ไข่มุกสีคราม นายท่านต่อสู้กับเขาอย่างดุเดือด ตอนนี้ยังอยู่ในป่าไผ่ นายท่านให้ผู้น้อยพาพระชายากลับมาที่จวนก่อนขอรับ"
"งั้นหรือ ตั้งสามพันล้านตำลึง จะมาช่วงชิงไปได้อย่างไร ต้องรักษาแผนที่ไข่มุกสีครามไว้ให้ดี บางทีนี่อาจจะเป็นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของจวนหานอ๋อง" นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้าได้รับบาดเจ็บไม่ใช่หรือ?เยี่ยจิ่งหานน่าจะสามารถจัดการได้
เมื่อเห็นกู้ชูหน่วนพูดอย่างจริงจัง คิ้วสีดำของชิงเฟิงก็ขมวดจนเป็นก้อน
นางควรจะเป็นกังวล หรือว่าไม่น่าจะเป็นนายท่าน?
"ข้าจะกลับไปศึกษาตำรากลั่นยาอายุวัฒนะที่ห้อง สั่งคนรับใช้ว่าหากไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามใครเข้าไปรบกวนโดยเด็ดขาด"
"ขอรับ"
ในห้อง กู้ชูหน่วนหยิบปากกาขึ้นมา และเขียนใบสั่งยาลงบนกระดาษหลายแผ่นอย่างกระฉับกระเฉง จากนั้นก็ยื่นให้ชิวเอ๋อร์ "เจ้าไปที่ร้านขายยา แล้วจัดยาตามใบสั่งยาที่ข้าให้ไป"
ชิวเอ๋อร์กวาดสายตามองและถามด้วยความสงสัย "คุณหนู นี่เป็นชื่อยาหรือเจ้าคะ?ทำไมถึงไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย?"
"ชื่อไหนไม่เคยได้ยิน?"
"ตัวอย่างเช่น ซานหลิง ซูเหอเซียง จางหน่าว เป็นต้น บ่าวไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยเจ้าค่ะ"
"สมุนไพรทั้งสามชนิดนี้มีอยู่ทั่วไป และไม่ใช่สมุนไพรล้ำค่าอะไร"
"อาจจะเป็นบ่าวโง่เขลาไม่มีความรู้ บ่าวจะไปซื้อยาที่ร้านขายยาเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"
"ก่อนที่เจ้าจะไปซื้อยา ให้คนนำเตากลั่นยามาให้ข้าก่อน"
"คุณหนู ท่านคงไม่ได้คิดจะกลั่นยาใช่หรือไม่?"
"เป็นไปได้หรือไม่?"
ชิวเอ๋อร์ปิดปากและกล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ "คุณหนู มีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุเท่านั้นที่สามารถกลั่นยาได้ คนธรรมดาทั่วไปจะกลั่นยาได้อย่างไรเจ้าคะ ส่วนผสมของยาล้วนสูญหายไป และยากที่จะกลั่นยาเม็ดขึ้นมาได้"
"เจ้าไปทำตามที่ข้าบอกก็พอ"
นี่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เยี่ยจิ่งหานเป็นเทพแห่งสงคราม กุมท้องฟ้าด้วยมือข้างเดียว สั่งเมฆฝนได้เพียงพลิกฝ่ามือ คนธรรมดาทั่วไปจะกล้าล่วงเกินเยี่ยจิ่งหานได้อย่างไร
กู้ชูหน่วนพับใบสั่งยาลงครึ่งหนึ่ง นางผลักประตู แล้วเดินออกไป "ช่างเถอะ ข้าจะไปที่ร้านขายยาด้วยตนเอง"
"พระชายา นายท่านสั่งว่าหากไม่มีคำสั่งจากเขา ท่านห้ามออกไปจากจวนหานอ๋องอย่างเด็ดขาด" ชิงเฟิงขวางนางไว้
กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ "ทำไม เจ้าจะกักบริเวณข้าหรือ?"
"ข้าน้อยไม่กล้าขอรับ ข้างนอกวุ่นวายมาก นายท่านกังวลว่าหากพระชายาออกไปข้างนอกเพียงลำพัง แล้วจะเป็นอันตราย"
"พวกเจ้าล้วนแต่ไม่เป็นโล้เป็นพาย"
"อะ......อะไร......"
"หากพวกเจ้าไม่ใช่คนที่ไม่เป็นโล้เป็นพาย หรือว่าแม้แต่ปกป้องข้าก็ทำไม่ได้งั้นหรือ?ส่งคนไปมากหน่อยก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ"
"พระชายา ทรงอย่าทำให้ผู้น้อยลำบากใจเลยขอรับ ผู้น้อยเพียงแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"
เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนยืนกรานที่จะออกไปข้างนอก ชิงเฟิงก็พูดด้วยความหวาดกลัว "พระชายา ท่านต้องการจัดยาตามใบสั่งยาใช่หรือไม่?เช่นนั้นท่านก็นำใบสั่งยามาให้ผู้น้อย แล้วผู้น้อยจะให้คนไปจัดหายามาให้ขอรับ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...