กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 370

"ขอรับ"

มีประสบการณ์ครั้งแรกแล้วทำให้กู้ชูหน่วนกลั่นยาอีกครั้งได้อย่างสบายมากขึ้นและไม่มีวี่แววที่จะเกิดระเบิดขึ้นอีก จำนวนของเม็ดยาที่เป็นรูปเป็นร่างก็มากขึ้นกว่าครั้งแรกมากมายเสียด้วย

หลังจากเสียเงินไปหนึ่งหมื่นตำลึงนางก็กลั่นยาล้างไขกระดูกได้ประมาณสองร้อยเม็ดซึ่งหนึ่งในนั้นนางได้ใส่หญ้าจื่อเยียนลงไปด้วย

ครั้งนี้นางโชคดีที่ปะทะเข้าที่จุดเส้นวรยุทธ์ เมื่อใดก็ตามขณะที่นางเกือบจะทะลุผ่านจุดเส้นวรยุทธ์นางก็จะหยิบยาล้างไขกระดูกหนึ่งกำกินลงไปเพื่อเพิ่มพลังงาน

เป็นราวกับแต่ก่อนทุกช่วงขณะที่ตีช่องว่างหนึ่งก็จะถูกขวางกั้นไว้โดยอัตโนมัติ กู้ชูหน่วนไม่เชื่อในความชั่วร้ายจึงได้ชนปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า

และก็ไม่รู้ว่าใช้เวลาไปนานเท่าใดจึงสามารถเปิดจุดเส้นวรยุทธ์ออกได้อย่างสมบูรณ์

"พรวด......"

ก็ยังคงมีเลือดไหลออกมาอีกคำหนึ่ง ผู้อื่นผ่านจุดเส้นวรยุทธ์นั้นรู้สึกสบายไปทั่วทั้งร่างกายพร้อมกับมีกำลังทั่วร่าง แต่นางกลับดูเหมือนว่าหนีจากความตายเช่นนั้นจนเกือบจะเอาชีวิตของนางไปเสียแล้ว

ปากของกู้ชูหน่วนเปื้อนเลือดแต่กลับเผยรอยยิ้มอันเย้ายวนขึ้น

ในช่วงเวลานี้นอกจากกู้ชูหน่วนจะมอบเงินให้เขาไปซื้อวัสดุยารวมทั้งกินอาหารบ้างก็ไม่ได้ก้าวออกจากประตูเลย ผู้ใดก็ไม่สามารถรู้ได้ว่านางทำเรื่องวุ่นวายอันใดอยู่ด้านในนั้น

เยี่ยจิ่งหานก็ไม่กลับมาเป็นเวลาเจ็ดวันแล้ว เพียงแค่มีคำสั่งให้คนดูแลนางให้ดี

เจ็ดวันต่อมาในที่สุดกู้ชูหน่วนก็ผลักประตูใหญ่ของห้องกลั่นยาออก

เสื้อผ้าสีเหลืองทั้งร่างของนางไม่รู้ว่าถูกระเบิดหรือถูกรมควันจนได้กลายเป็นสีน้ำตาลไปแล้ว

ผมเผ้าของนางยุ่งเหยิงและเส้นผมจำนวนไม่น้อยของนางชี้ขึ้น แต่ว่าลักษณะท่าทีของนางช่างดีอย่างน่าประหลาดใจ

และกล่าวอีกนัยหนึ่งว่าลักษณะทางร่างกายของนางได้แปรเปลี่ยนราวกับมีประสิทธิภาพมากขึ้น

นางในตอนนี้ทุกย่างก้าวนั้นช่างน่าดึงดูดยิ่งนัก แค่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เสมือนว่ามองดูใต้หล้าอย่างเย็นชาเย่อหยิ่งและสูงส่ง

นางช่างสง่างามไร้ผู้ใดเทียบได้ บังเกิดความรู้สึกที่พิเศษและเมื่อมองไปมาก็ปรากฏความรู้สึกสง่างามวนเวียนอยู่