กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 369

คนรับใช้ในจวนอ๋องต่างมาช่วยกันดับไฟ ผมของกู้ชูหน่วนถูกระเบิดจนยุ่งเหยิงเหมือนรังนก ชิงเฟิงพานางไปที่ห้องอีกห้องหนึ่ง

ในห้อง กู้ชูหน่วนมองไปที่กล่องยาล้างไขกระดูกที่อยู่ตรงหน้า ทั้งกังวลทั้งโล่งใจ

ความกังวลคือยาล้างไขกระดูกอยู่ไกลจากผลลัพธ์ที่นางต้องการ

ความโล่งใจคือในที่สุดก็ทำสำเร็จ

"ชิวเอ๋อร์ ไปเฝ้าที่นอกประตู ห้ามผู้ใดเข้ามา รวมทั้งท่านอ๋องด้วย"

"คุณหนู ท่านคิดจะทำอะไรเจ้าคะ？"

ชิวเอ๋อร์รู้สึกหวาดกลัว ชีวิตน้อย ๆ ของคุณหนูเกือบจะต้องจบลง นางคงไม่คิดที่จะกลั่นยาอีกใช่หรือไม่

"เจ้าก็รู้ว่าจะทำอะไร รีบออกไปเถอะ"

"แต่......"

ชิวเอ๋อร์ยังพูดไม่ทันจบ กู้ชูหน่วนก็ผลักนางออกไป จากนั้นก็นั่งสมาธิบนเตียง กู้ชูหน่วนหยิบกล่องยาล้างไขกระดูกที่อยู่ตรงหน้ามาและกินยาเข้าไปหนึ่งเม็ด

ความร้อนลอยขึ้นมาจากจุดตันเถียน (อยู่ใต้สะดือประมาณสามนิ้ว) แต่เส้นวรยุทธ์ไม่มีท่าทีว่าจะเปิดออก

กู้ชูหน่วนกินยาเข้าไปอีกสองสามเม็ด ความร้อนจากจุดตันเถียนไหลเวียนอย่างรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และเส้นลมปราณพิเศษทั้งแปดเส้นก็โล่ง แต่เส้นวรยุทธ์ยังคงไม่เปิดออก

นางขมวดคิ้ว "ใช้สมุนไพรที่คล้ายกันมาทดแทน แต่ผลที่ได้ยังห่างไกลกันมาก ส่วนยาล้างไขกระดูกนี้ก็แย่เกินไป"

กู้ชูหน่วนกัดฟันและกินยาล้างไขกระดูกทั้งหมดที่อยู่ในกล่องเข้าไป

นางต้องการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ไม่ว่าต้องแลกกับอะไร ก็ต้องทำให้สำเร็จ

ร่างกายของนางเหมือนถูกไฟแผดเผา จนทำให้เหงื่อขนาดเท่าเมล็ดถั่วไหลลงมาไม่หยุด

เจ็บปวด......

เจ็บปวดมาก......

ผู้อื่นกินแค่ยาล้างไขกระดูกเพียงเม็ดเดียวก็สามารถเปิดเส้นวรยุทธ์ได้แล้ว

แต่นางกินเข้าไปมากกว่าห้าสิบเม็ด แม้ว่าเส้นวรยุทธ์มีท่าทีว่าจะเปิดออกแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถเปิดออกได้เต็มที่

โชคดีที่วิชาเสี่ยวโจวเทียน (การนั่งสมาธิชั้นสูง) ของกู้ชูหน่วน รวบรวมพลังลมปราณไว้ที่จุดตันเถียน และพุ่งเข้าไปที่เส้นวรยุทธ์ครั้งแล้วครั้งเล่า จนเปิดเป็นช่องโหว่