"ขอรับ"
มีประสบการณ์ครั้งแรกแล้วทำให้กู้ชูหน่วนกลั่นยาอีกครั้งได้อย่างสบายมากขึ้นและไม่มีวี่แววที่จะเกิดระเบิดขึ้นอีก จำนวนของเม็ดยาที่เป็นรูปเป็นร่างก็มากขึ้นกว่าครั้งแรกมากมายเสียด้วย
หลังจากเสียเงินไปหนึ่งหมื่นตำลึงนางก็กลั่นยาล้างไขกระดูกได้ประมาณสองร้อยเม็ดซึ่งหนึ่งในนั้นนางได้ใส่หญ้าจื่อเยียนลงไปด้วย
ครั้งนี้นางโชคดีที่ปะทะเข้าที่จุดเส้นวรยุทธ์ เมื่อใดก็ตามขณะที่นางเกือบจะทะลุผ่านจุดเส้นวรยุทธ์นางก็จะหยิบยาล้างไขกระดูกหนึ่งกำกินลงไปเพื่อเพิ่มพลังงาน
เป็นราวกับแต่ก่อนทุกช่วงขณะที่ตีช่องว่างหนึ่งก็จะถูกขวางกั้นไว้โดยอัตโนมัติ กู้ชูหน่วนไม่เชื่อในความชั่วร้ายจึงได้ชนปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า
และก็ไม่รู้ว่าใช้เวลาไปนานเท่าใดจึงสามารถเปิดจุดเส้นวรยุทธ์ออกได้อย่างสมบูรณ์
"พรวด......"
ก็ยังคงมีเลือดไหลออกมาอีกคำหนึ่ง ผู้อื่นผ่านจุดเส้นวรยุทธ์นั้นรู้สึกสบายไปทั่วทั้งร่างกายพร้อมกับมีกำลังทั่วร่าง แต่นางกลับดูเหมือนว่าหนีจากความตายเช่นนั้นจนเกือบจะเอาชีวิตของนางไปเสียแล้ว
ปากของกู้ชูหน่วนเปื้อนเลือดแต่กลับเผยรอยยิ้มอันเย้ายวนขึ้น
นางลองเสี่ยงโชคทั้งสัปดาห์ ในจุดตันเถียนมีประกายไฟกำลังก่อตัวใหญ่ขึ้นและร่างกายก็เบากว่าแต่ก่อนมาก
นางมีกำลังภายในแล้ว......แม้ว่ากำลังภายในจะอ่อนนัก......
จุดเส้นวรยุทธ์เปิดออกแสดงว่านางสามารถฝึกฝนวรยุทธ์ได้แล้ว
กู้ชูหน่วนหายใจออกยาวๆและเปิดตำรากลั่นยาออกอีกครั้ง
ยาระเหิดและเพิ่มพูนกำลังภายในได้อย่างรวดเร็วซึ่งได้ข้ามผ่านเม็ดยาขั้นที่หนึ่งแล้ว
กู้ชูหน่วนก็สนใจขึ้นมาบ้างอีกครั้ง
"ชิงเฟิง"
ชิงเฟิงทำหน้าขมขื่น “พระชายา วัสดุยาที่ท่านต้องการทั่วทั้งเมืองหลวงก็ไม่มีหมดแล้ว โยกย้ายมาจากที่อื่นเร็วที่สุดก็ต้องเป็นวันพรุ่งนี้”
“ข้าให้เจ้าไปซื้อวัสดุยาเหล่านั้นหรือ? ไป ไปซื้อวัสดุยาตามใบสั่งนี้ให้มากขึ้นมาด้วย หากว่าไม่มีวัสดุยาตามในใบสั่งก็ใช้วัสดุยาอื่นที่คล้ายคลึงกันมาเสริมเป็นวัสดุยาตามหมายเหตุด้านล่างไว้ใบสั่ง”
“พระชายา ยาในใบสั่งนี้มีราคาแพงกว่าเมื่อครู่นี้มาก ท่าน......”
"นี่เป็นเงินหนึ่งแสนตำลึง"
ชิงเฟิงกำเงินหนึ่งแสนตำลึงเอาไว้แน่นและมองไปยังประตูใหญ่ที่กู้ชูหน่วนได้ปิดเอาไว้แน่นหนา เขาต้องการกล่าวสักหนึ่งประโยค
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...