กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 383

หลังจากต่อสู้อยู่นานกู้ชูหน่วนก็พบว่าจุดอ่อนเพียงจุดเดียวของงูตัวนี้อยู่ที่หน้าท้อง เพียงแค่พลิกฝ่ามือ กริชอันคมกริบก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของนาง

กู้ชูหน่วนมองหาโอกาสเพื่อกรีดท้องของมัน กรีดอวัยวะภายในทั้งหมดและจบชีวิตของมันเสีย

แต่นางไม่คาดคิดเลยสักนิดว่าภายในส่วนลึกของถ้ำ อยู่ๆ จะมีสัตว์ตัวใหญ่ยักษ์โผล่มาและอ้าปากกลืนอสุรกายระดับสองที่ตัวยาวกว่ายี่สิบเมตรลงไปในคราวเดียว

แววตาของกู้ชูหน่วนสั่นสะท้าน นางก้าวถอยหลัง

สัตว์ตัวใหญ่ยักษ์ที่ดูเหมือนภูเขาสูงตรงหน้าเป็นงูเหลือมยักษ์อีกตัวหนึ่ง งูตัวนี้มีเก้าหัว ลำตัวยาวกว่าหนึ่งร้อยเมตรและมีความกว้างพอๆ กับอ่างล้างหน้า

ใช้เวลาเพียงครู่เดียว งูยักษ์สองหัวที่น่าเกรงขามก็ถูกกินจนหมดไม่เหลือแม้แต่เศษซาก

เซี่ยวอวี่เซวียนรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก เขายืนขวางอยู่ข้างหน้ากู้ชูหน่วนและเอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่คืออสุรกายชั้นสูงสุดระดับสี่ แม้ว่าเราสองคนรวมกันก็ยังไม่พอให้มันกิน เจ้ารีบหนีไปซะ”

“ขั้นสูงสุดระดับสี่ เป็นครั้งแรกที่ข้าพบเจอกับอสุรกายระดับสูงขนาดนี้ แต่เจ้าคิดว่าคนที่มีวรยุทธ์แค่ระดับสองอย่างข้าจะหนีมันพ้นรึ”

เซี่ยวอวี่เซวียนเข้าใจ

แม้ว่ากู้ชูหน่วนจะพยายามมากแค่ไหนก็ไม่มีทางออกจากถ้ำได้อย่างปลอดภัย ถ้ำแห่งนี้ยาวเกินไป นอกจากนี้ระฆังวิญญาณสะบั้นยังมีการเคลื่อนไหวแปลกๆ ฉะนั้นนางไม่มีทางยอมแพ้แน่ๆ

ขณะที่กู้ชูหน่วนกับเซี่ยวอวี่เซวียนกำลังคิดหาวิธีจัดการกับวิกฤติตรงหน้า อยู่ๆ ความทรงจำที่ซับซ้อนก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของนางไม่หยุด

มันคืองูน้อยเก้าหัว งูที่นางให้กำเนิดและเลี้ยงดูมาจนเติบใหญ่ มันอยู่กับนางตั้งแต่เกิด แต่เพราะมันโตเร็วเกินไปรวมทั้งมีขนาดใหญ่เกินไป สุดท้ายนางจึงนำมันมาที่ภูเขาสวินหลงและให้มันคอยเฝ้ารักษาสิ่งของบางอย่าง

นางลืมไปแล้วว่าสิ่งที่เฝ้ารักษาคืออะไร แต่ยังจำได้ว่างูน้อยเก้าหัวชอบกินเนื้อ