กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 383

นี่มันใช่การทุบงูเสียที่ไหน มันคือการเอามือเปล่าทุบเหล็กชัดๆ

เซี่ยวอวี่เซวียนถูกหางงูโจมตีจนบาดเจ็บสาหัส

กู้ชูหน่วนก็ถูกงูเหลือมปะทะเข้ามาด้วยเช่นกัน

การต่อสู้กับอสุรกายระดับสองยังมีช่องว่างของพละกำลังที่ใหญ่พอตัว การจัดการพวกมันจึงไม่ใช่เรื่องง่าย

กู้ชูหน่วนเช็ดเลือดที่มุมปากและพยายามสะกดความพลุ่งพล่านภายในเอาไว้

นางรู้ดีว่าถ้าวันนี้ยังจัดการงูน่ารังเกียจตัวนี้ไม่ได้ เรื่องเกล็ดหิมะพันปีก็ไม่ต้องพูดถึง เกรงว่าแม้แต่ชีวิตของพวกเขาก็ยังยากที่จะรักษาเอาไว้

แม้ว่าภายในถ้ำจะกว้างขวาง แต่ร่างของงูเหลือมก็ยังใหญ่เกินไป กู้ชูหน่วนใช้ประโยชน์จากวิชาตัวเบาหลบหลีกไปเรื่อยๆ พยายามทำให้งูเหลือมเสียแรงให้ได้มากที่สุด

หลังจากต่อสู้อยู่นานกู้ชูหน่วนก็พบว่าจุดอ่อนเพียงจุดเดียวของงูตัวนี้อยู่ที่หน้าท้อง เพียงแค่พลิกฝ่ามือ กริชอันคมกริบก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของนาง

กู้ชูหน่วนมองหาโอกาสเพื่อกรีดท้องของมัน กรีดอวัยวะภายในทั้งหมดและจบชีวิตของมันเสีย

แต่นางไม่คาดคิดเลยสักนิดว่าภายในส่วนลึกของถ้ำ อยู่ๆ จะมีสัตว์ตัวใหญ่ยักษ์โผล่มาและอ้าปากกลืนอสุรกายระดับสองที่ตัวยาวกว่ายี่สิบเมตรลงไปในคราวเดียว

แววตาของกู้ชูหน่วนสั่นสะท้าน นางก้าวถอยหลัง

สัตว์ตัวใหญ่ยักษ์ที่ดูเหมือนภูเขาสูงตรงหน้าเป็นงูเหลือมยักษ์อีกตัวหนึ่ง งูตัวนี้มีเก้าหัว ลำตัวยาวกว่าหนึ่งร้อยเมตรและมีความกว้างพอๆ กับอ่างล้างหน้า

ใช้เวลาเพียงครู่เดียว งูยักษ์สองหัวที่น่าเกรงขามก็ถูกกินจนหมดไม่เหลือแม้แต่เศษซาก

เซี่ยวอวี่เซวียนรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก เขายืนขวางอยู่ข้างหน้ากู้ชูหน่วนและเอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่คืออสุรกายชั้นสูงสุดระดับสี่ แม้ว่าเราสองคนรวมกันก็ยังไม่พอให้มันกิน เจ้ารีบหนีไปซะ”

“ขั้นสูงสุดระดับสี่ เป็นครั้งแรกที่ข้าพบเจอกับอสุรกายระดับสูงขนาดนี้ แต่เจ้าคิดว่าคนที่มีวรยุทธ์แค่ระดับสองอย่างข้าจะหนีมันพ้นรึ”

เซี่ยวอวี่เซวียนเข้าใจ