กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 384

กู้ชูหน่วนยังไม่มั่นใจนัก ขณะที่กำลังจะสัมผัสงูยักษ์มือของนางจึงยังสั่นเล็กน้อย ทว่าทันใดนั้นเซี่ยวอวี่เซวียนกลับเป็นฝ่ายตกใจและดึงมือของนางกลับ “เจ้าโง่รึ ถ้ามันกัดมือขาดจะทำอย่างไร”

ฟ่อ...

งูเก้าหัวที่กำลังมีความสุขขู่ฟ่อเมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยวอวี่เซวียน จากงูที่เชื่องๆ กลายเป็นดุร้ายขึ้นมาทันตาเห็น

ขนาดตัวของมันใหญ่มาก แม้ว่าจะไม่ได้มีเจตนาร้ายและเป็นเพียงการขู่เพื่อให้กลัว แต่เซี่ยวอวี่เซวียนก็ยังตกใจจนหน้าซีด

กู้ชูหน่วนกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง มันไม่ทำร้ายข้าหรอก”

กู้ชูหน่วนดึงมือออกจากการเกาะกุมและเอื้อมไปลูบหัวขนาดใหญ่หัวหนึ่งของงูเก้าหัว สิ่งที่ทำให้นางแน่ใจว่างูเก้าหัวไม่ได้มีเจตนาร้ายจริงๆ ก็คือการที่มันหลับตาและเลียนางอย่างสนิทเสน่หา ปล่อยให้นางลูบมันอย่างมีความสุข

ชัดเจนแล้วว่ามีการพึ่งพาและไว้วางใจ มันถือว่ากู้ชูหน่วนเป็นนายของมัน และบางทีอาจจะนับนางเป็นแม่ของมันด้วยซ้ำ

กู้ชูหน่วนถอนหายใจอย่างโล่งอก นางคลายความระแวดระวังภายในใจและลูบหัวมันทีละหัว เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิ หัวที่เก้าของเจ้าบวมอีกแล้ว ไปเล่นซนกับเจ้าเสือดาวน้อยมาอีกแล้วใช่หรือไม่”

ทันทีที่สิ้นเสียง กู้ชูหน่วนก็ชะงักไปนิดหนึ่ง

เสือดาวน้อย?

ใครกัน?

ทว่างูเก้าหัวกลับบิดร่างกายขนาดใหญ่ของมัน จากนั้นหัวทั้งเก้าก็โยกคลอนเหมือนระลอกคลื่น

เมื่อเห็นว่างูเก้าหัวไม่ได้มีเจตนาร้าย ความตึงเครียดภายในใจของเซี่ยวอวี่เซวียนจึงค่อยผ่อนคลายลง เขาขมวดคิ้วมองแววตาของกู้ชูหน่วนอย่างพยายามจะค้นหาคำตอบ

ระฆังวิญญาณสะบั้นยิ่งเปล่งประกายรุนแรงขึ้นทุกที กู้ชูหน่วนเงยหน้าและถามว่า “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ที่นี่มีสมบัติอะไรงั้นหรือ รีบพาข้าไปหาที”

ฟ่อๆๆ

งูเก้าหัวขดตัวเป็นวงกลมเข้าหากู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียน จากนั้นจึงพาพวกเขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

มันเคลื่อนไหวเร็วมาก ยังไม่ทันที่กู้ชูหน่วนกับเซี่ยวอวี่เซวียนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนลำตัวของงูเก้าหัวแล้ว

เสียงลมที่พัดหวีดหวิวผ่านข้างหูพัดปะทะมาโดยแรงจนพวกเขาลืมตาไม่ขึ้น กู้ชูหน่วนรับประกันได้เลยว่านี่เป็นความเร็วที่ไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยถึงสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงแน่นอน

ฟ่อ...

งูเก้าหัวเลื้อยไปได้ราวๆ ครึ่งชั่วยามก็มาหยุดอยู่บนภูเขาหิมะลูกหนึ่ง