กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 384

กู้ชูหน่วนยังไม่มั่นใจนัก ขณะที่กำลังจะสัมผัสงูยักษ์มือของนางจึงยังสั่นเล็กน้อย ทว่าทันใดนั้นเซี่ยวอวี่เซวียนกลับเป็นฝ่ายตกใจและดึงมือของนางกลับ “เจ้าโง่รึ ถ้ามันกัดมือขาดจะทำอย่างไร”

ฟ่อ...

งูเก้าหัวที่กำลังมีความสุขขู่ฟ่อเมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยวอวี่เซวียน จากงูที่เชื่องๆ กลายเป็นดุร้ายขึ้นมาทันตาเห็น

ขนาดตัวของมันใหญ่มาก แม้ว่าจะไม่ได้มีเจตนาร้ายและเป็นเพียงการขู่เพื่อให้กลัว แต่เซี่ยวอวี่เซวียนก็ยังตกใจจนหน้าซีด

กู้ชูหน่วนกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง มันไม่ทำร้ายข้าหรอก”

กู้ชูหน่วนดึงมือออกจากการเกาะกุมและเอื้อมไปลูบหัวขนาดใหญ่หัวหนึ่งของงูเก้าหัว สิ่งที่ทำให้นางแน่ใจว่างูเก้าหัวไม่ได้มีเจตนาร้ายจริงๆ ก็คือการที่มันหลับตาและเลียนางอย่างสนิทเสน่หา ปล่อยให้นางลูบมันอย่างมีความสุข

ชัดเจนแล้วว่ามีการพึ่งพาและไว้วางใจ มันถือว่ากู้ชูหน่วนเป็นนายของมัน และบางทีอาจจะนับนางเป็นแม่ของมันด้วยซ้ำ

กู้ชูหน่วนถอนหายใจอย่างโล่งอก นางคลายความระแวดระวังภายในใจและลูบหัวมันทีละหัว เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิ หัวที่เก้าของเจ้าบวมอีกแล้ว ไปเล่นซนกับเจ้าเสือดาวน้อยมาอีกแล้วใช่หรือไม่”

ทันทีที่สิ้นเสียง กู้ชูหน่วนก็ชะงักไปนิดหนึ่ง

เซี่ยวอวี่เซวียนไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ข้าเห็นว่างูก็ชอบเล่นหิมะ”

“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เป็นพวกคึกคักร่าเริง”

“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์”

“เอ้า ก็มันมีเก้าหัว จิ่วแปลว่าเก้า เรียกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็ถูกแล้วนี่”

ลำตัวที่ยาวกว่าหนึ่งร้อยเมตรเจาะเข้าไปอย่างน้อยๆ ก็เจ็ดสิบเมตรแล้ว เห็นอย่างนั้นกู้ชูหน่วนจึงอดสงสัยไม่ได้ว่ามันจะจมลงไปในหิมะแล้วกลับขึ้นมาไม่ได้แล้วหรือเปล่า

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังปึ่ง เกล็ดหิมะเป็นชั้นๆ ระเบิดออก หลังจากขุดลงไปบนพื้น เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็ขดหางขนาดใหญ่ของมันแล้วถอยกลับมา พร้อมกันนั้นก็คาบแกนผลึกแก้วไว้ในปากทั้งเก้า

แกนผลึกแก้วเปล่งประกายหลากสีสัน แม้จะมองจากระยะไกลก็ยังรู้สึกได้ถึงความสบายใจที่แผ่ซ่าน และพลังของแก่นแท้ที่ซัดสาด

แกนผลึกแก้วหลากสีคือแกนผลึกของกิเลนเขาเดียว มีอายุอย่างน้อยๆ ก็หมื่นปี