กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 408

หางตาของเยี่ยจิ่งหานหนักอึ้งพร้อมดวงตาสำรวจมองไปยังกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนร้องว่าถูกปรักปรำในทันที “ไม่ใช่ข้านะ ข้าวุ่นอยู่กับสมุนไพรอยู่ในห้องกลั่นยาตลอดแล้วข้าจะเปิดเผยร่องรอยได้เช่นไร นอกจากนั้นข้าเปิดเผยร่องรอยของท่านแล้วจะเกิดผลดีอันใดกับข้าหล่ะ”

ไม่ใช่นาง?

เช่นนั้นเป็นผู้ใดกัน?

ผู้ที่รู้ว่าเขาจะมาที่เมืองอู๋ซวงมีไม่กี่คน แม้แต่ชิงเฟิงเจี้ยงเสวี่ยยังไม่รู้เลย และ......ทุกสิ่งที่เขาควรเตรียมการก็ได้รับเตรียมการเอาไว้หมดแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้ใดรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่

เยี่ยจิ่งหานจ้องมองไปทางหลีลั่วด้วยสายตาอันเย็นชา

หลีลั่วรู้สึกเสียวสันหลังและคลายผ้าที่อุดปากเขาอยู่อย่างรู้ตัว

“นายท่าน ตัวตนของผู้ที่มายังอยู่ในระหว่างการตรวจสอบ แต่ว่าคนจากเผ่าเพลิงฟ้าและเผ่าปีศาจก็มากันหมดแล้ว ผู้ที่มาจากเผ่าปีศาจคือผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้นำกองธงโบตั๋น ผู้ที่มาจากเผ่าเพลิงฟ้ามากมายนักซึ่งมีมากเพียงใดตอนนี้ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่ผู้นำดูเหมือนจะเป็นเหวินเส่าอี๋นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้า"

เหวินเส่าอี๋......

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดตนได้หยิบเสื้อผ้าตัวหนึ่งมาคลุมตำแหน่งที่เขาเคยฝังเข็ม แม้กระทั่งเอวอันแข็งแรงของเขาก็ถูกปกปิดเอาไว้แล้วและยังคงฝังเข็มนวดขาของเขาต่อไป

"เหลืออีกเพียงเล็กน้อยก็สามารถทะลวงพิษอันเป็นจ้ำๆที่ขาของท่านได้แล้วแต่ว่าอยากจะลุกยืนขึ้นก็ยังต้องรอรอ รอให้ความร้อนของหินหนืดใต้เปลือกโลกทะเลโลหิตทำให้ขาทั้งคู่ของท่านอบอุ่นขึ้น สักครู่ข้าจะไปต้มยาและผสมสมุนไพรควบคู่ก็จะหายได้เร็วขึ้นอีกสักหน่อย”

เยี่ยจิ่งหานก็ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนทายาอะไรที่ขาของเขา

แต่ขาที่ไร้ซึ่งการตอบสนองมานานหลายปีของเขาในตอนนี้กลับมีความรู้สึกอุ่นขึ้นอยู่บ้าง

เขา......สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของขาทั้งสองแล้วจริงๆ

“แม้ว่าที่นี่จะร้อนไปหน่อยแต่ว่าท่านอยู่นานสักหน่อยซึ่งมีผลดีต่อร่างกายของท่าน ขอเวลาให้ข้าอีกสองสามวันข้าจะขจัดพิษเหมันต์ของท่านทิ้งไปด้วย”

“พิษเหมันต์ขจัดไปแล้ว แล้วพิษใบไม้โลหิตจะทำเช่นไร?”

“ข้ามีวิธีระงับไว้ ต่อไปไม่จำเป็นต้องอาศัยพิษเหมันต์ยับยังแล้ว แต่ท่านห้ามใช้กำลังยุทธอย่างเด็ดขาด”

เยี่ยจิ่งหานกวาดตามองตีนภูเขาและสายตาดูผิดปกติเล็กน้อย “ได้”