กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 414

อัครมเหสีฉู่ตะโกนคำรามขึ้นในทันใด "ห้าขวบ? เขาอายุได้ห้าขวบเจ้าก็ทำเรื่องเช่นนั้นกับเขา เจ้ายังมีความเป็นคนหรือไม่? เขาเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น"
"อ๋า......ทำไมหรือ ท่านต้องการอยากเห็นกับตาตัวเองอย่างนั้นหรือ?"
"เพี๊ยะ......"
ผู้นำกองธงกล้วยไม้ตบเข้าไปที่บ้องหู้ของเยี่ยเฟิงอย่างรุนแรง และเกือบจะทำให้เยี่ยเฟิงเป็นลมหมดสติไป
"สารเลว ข้าเบื่อที่จะเสพสุขกับเจ้าตั้งนานแล้ว ผู้นำกองธงโบตั๋น เจ้าอยากได้เขาไปครอบครองมาตลอดเลยไม่ใช่หรือ วันนี้ข้าจะมอบเขาให้กับเจ้า"
ผู้นำกองธงโบตั๋นดีใจและกล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น "เช่นนั้นก็ขอบคุณผู้นำกองธงกล้วยไม้ เจ้าวางใจได้ ข้าจะไม่ทำให้เขาต้องโดดเดี่ยวเดียวดายอย่างแน่นอน และเมื่อข้าเบื่อเขาแล้วก็ยังมีผู้นำกองธงคนอื่นอีก หากไม่รังเกียจ ลูกน้องของข้าหลายคนก็อยากได้เยี่ยเฟิงมานานแล้ว ฮ่าๆ"
กู้ชูหน่วนได้ยินเข้าก็รู้สึกโกรธจนกัดฟันกรอด
ฝีมือการต่อสู้ของนางช่างน้อยนิดและเทียบไม่ได้เลยที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา ฝูกวงก็ดันได้รับบาดเจ็บอีกด้วย
กำลังภายในของเยี่ยจิ่งหานสูญสิ้นไปทั้งหมด และลูกน้องของเขาก็ไม่สะดวกที่จะปรากฏตัวออกมา ไม่เช่นนั้นจะเป็นการทำให้เผ่าเพลิงฟ้ารู้ความเคลื่อนไหวเอาได้ และถึงตอนนั้นเอง แม้แต่เยี่จิ่งหานก็จะได้รับอันตรายไปด้วย
นางจะช่วยเยี่ยเฟิงออกมาได้อย่างไรนะ?
เมื่อก้มลงมองดูข้างล่างก็กลับเห็นไม่เพียงแค่ผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้นำกองธงโบตั๋น แถมยังมีมหาราชาผู้พิทักษ์ของผู้นำกองธงกล้วยไม้อีกจำนวนหนึ่ง และรวมไปถึงผู้มีฝีมือสูงที่นางไม่รู้จัก สามารถอธิบายได้ว่าเป็นการรวมตัวกันของเหล่าผู้มีฝีมือสูงจำนวนมาก
ฝูกวงขมวดคิ้ว "นายท่าน ทำเช่นไรดีขอรับ?"
ตามนิสัยของเยี่ยเฟิงแล้ว หากเขาหมดสิ้นแล้วซึ่งศักดิ์ศรีของตัวเอง เกรงว่าเขาคงแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
"เหตุใดจู่ๆ ผู้นำกองธงกล้วยไม้ถึงมาที่หุบเขาน้ำเต้าโลหิตได้นะ?"
"เรื่องนี้......ข้าน้อยก็ไม่ทราบขอรับ"
กู้ชูหน่วนลูบคางและในแววตาของนางก็คือกลุ่มเล็กๆ ของเผ่าเพลิงฟ้า
กลุ่มเล็กๆ นั้นไม่มีเหวินเส่าอี๋ แต่มีเพียงแค่ผู้อาวุโสและลูกศิษย์
แววตาของนางก็เริ่มเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง
"เราไม่สามารถจัดการกับคนของเผ่าปีศาจได้ แต่มีคนที่สามารถจัดการได้"
"นายท่านต้องการให้เทพแห่งสงครามช่วย? หากมีเทพแห่งสงครามคอยออกหน้าจัดการ เช่นนั้นเยี่ยเฟิงและคนอื่นๆ จะต้องได้รับความช่วยเหลือและสามารถหนีออกมาได้อย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน"
เยี่ยจิ่งหาน?
ตัวเขาเองก็แทบไม่รอด ไปหาเขาเพื่ออะไร
กู้ชูหน่วนพูดกระซิบข้างหูของฝูกวง เมื่อได้ยินฝูกวงได้แต่ถอยหลังไม่หยุดและจ้องมองกู้ชูหน่วนอย่างไม่น่าเชื่อ
"นายท่าน ทำเช่นนี้ไม่ดีกระมัง"
"ไม่ดีตรงไหน ทำตามที่ข้าบอก"
"ขอรับ"
ครึ่งล่างของหุบเขา
ผู้นำกองธงโบตั๋นกล่าวว่า "วันนี้ข้าอยากจะเห็นรอยแดง พี่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ ไม่เช่นนั้นเรามาดูของเล่นชิ้นใหม่ที่ข้าเพิ่งคิดค้นขึ้นใหม่กันเถอะ"
"ดี ไอ้สารเลวนี่ช่วงนี้มักจะแข็งข้อขึ้นทุกวัน ควรให้เขาได้รับความทุกข์ทรมานเสียบ้างแล้ว"
"พวกเจ้าต้องการจะทำอะไร เยี่ยเฟิงเป็นเพียงเด็กที่มีจิตใจดีคนหนึ่งเท่านั้น พวกเจ้าไม่สามารถทรมานเขาเช่นนี้ได้"
อัครมเหสีฉู่พยายามที่จะคลานขึ้นมาแต่ก็ล้มลงไปอีกครั้ง
เยี่ยเฟิงกัดฟันกรอด
พวกเขาจะทรมานเขาอย่างไร เขาก็ไม่กลัว
ต่อให้มอบเขาเป็นรางวัลให้กับผู้นำกองธงโบตั๋น เขาก็ยอม
เขาเพียงต้องการให้อัครมเหสีฉู่ออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย
ความรู้สึกที่ไร้ซึ่งความสามารถเช่นนี้ เมื่อไรจะจบสิ้นลง?
จนถึงตอนนี้ จู่ๆ เขาก็เกิดความสงสัยขึ้นมา สงสัยว่าสิ่งที่เขาศรัทธาเชื่อมาตลอดนั้นถูกต้องหรือไม่
[ร้อน] อ่านนวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 414
นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้รับการเผยแพร่ไปยัง บทที่ 414 พร้อมรายละเอียดใหม่ที่ไม่คาดคิด อาจกล่าวได้ว่าผู้แต่ง อี้หมิง ลงทุนใน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ อย่างจริงใจเกินไป หลังจากอ่าน บทที่ 414 ฉันก็ทิ้งความเศร้า แต่อ่อนโยน แต่ลึกซึ้งมาก มาอ่านตอนนี้ บทที่ 414 และตอนต่อไปของซีรี่ส์ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่ Good Novel Online ตอนนี้