กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 415

เยี่ยเฟิงหัวเราะอย่างไร้เสียง

หากครั้งนี้เขาสามารถมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ สิ่งที่พวกเขาทำกับเขาไว้ทั้งหมดนี้ เขาจะเอาคืนร้อยเท่าพันเท่า

"พวกเจ้าต้องการอะไรก็ทำกับข้า ปล่อยเขาไป"

หัวใจของอัครมเหสีฉู่นั้นเจ็บปวดจนแทบทนไม่ได้

เยี่ยเฟิงเป็นคนจิตใจดีเช่นนี้ แต่ทำไมคนเหล่านี้ต้องคอยทรมานเขาเช่นนี้ด้วย

เขาสมบูรณ์แบบเช่นนั้น เขามีความภาคภูมิใจและมีศักดิ์ศรี พระองค์ไม่กล้าที่จะคิดเลยว่า การจะเป็นผู้คอยปรนนิบัติคนหนึ่งให้ผู้นำกองธงกล้วยไม้ทรมานอย่างไรก็ได้เช่นนี้ หัวใจของเขาจะเจ็บปวดมากเพียงใด

เยี่ยเฟิงยิ้มอย่างเยือกเย็น "ฮูหยิน ชีวิตของเยี่ยเฟิงนี้ไม่มีค่าพอให้ท่านต้องทำเช่นนี้......ขอโทษด้วย......ที่ความสามารถของข้ามีจำกัดและไม่สามารถปกป้องคุ้มครองท่านได้"

"เด็กน้อย......"

"สิ่งเหล่านี้ข้าคุ้นเคยกับมันตั้งนานแล้ว ไม่ตายง่ายๆ หรอก อย่างมากก็แค่เป็นแผลบาดเจ็บ พักรักษาตัวไม่กี่วันก็หาย ฮูหยินไม่ต้องเป็นกังวลหรอกขอรับ"

เขาพูดออกมาอย่างเรียบเฉย แต่กลับทำให้อัครมเหสีฉู่ยิ่งรู้สึกสงสาร

เมื่อมองไปที่ถังเหล็กนั่น เยี่ยเฟิงกวาดสายตาไปที่ทุกคนที่อยู่ที่นั่นและสุดท้ายก็พยายามดิ้นรนที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการของมหาราชาผู้พิทักษ์ จากนั้นค่อยๆ เดินไปที่ถังเหล็ก

ยังมีเลือดสดติดอยู่ที่เหล็กแหลม โดยไม่รู้ว่าเคยมีคนถูกกระทำเช่นนี้ไปแล้วกี่คน

เยี่ยเฟิงเก็บกลั้นความขมขื่นเอาไว้และสูดหายใจลึกก่อนที่จะเดินเข้าไปด้วยตัวเอง

"ไม่......ไม่ได้......"

อัครมเหสีฉู่พยายามที่จะคลานเข้าไป

เหล็กแหลมคมเหล่านั้น บาดลึกเข้าไปยังดวงตาของพระองค์อย่างเจ็บปวด

ผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้นำกองธงโบตั๋นคิดไม่ถึงว่าเยี่ยเฟิงจะริเริ่มเดินเข้าไปเองได้ง่ายดายเช่นนี้

แต่ความเป็นจริง ต่อให้เขาต่อต้าน เขาก็ไม่อาจหลุดพ้นจากชะตากรรมนี้ไปได้

"อ่า......ในเมื่อเจ้าอยากลองเช่นนี้ เช่นนั้นข้าก็จะตอบสนองเจ้า สั่งคนมาที่นี่ ปิดประตู"

ประตูเหล็กขนาดใหญ่ถูกปิดลง ภายในมีเสียงคร่ำครวญเล็ดลอดออกมา และภายใต้ถังเหล็กก็มีหยดเลือดย้อยลงมาเป็นทาง

อัครมเหสีฉู่แทบจะเป็นลมหมดสติไป

ช่วงครึ่งหุบเขาข้างบน กู้ชูหน่วนเดินวนไปมาด้วยความกังวล เจ้าคนของเผ่าเพลิงฟ้าเหล่านั้น เหตุใดยังไม่รีบมาอีก

ผู้นำกองธงโบตั๋นกล่าว "เปิดระดับที่สอง"