กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 415

เมื่อมองไปที่ถังเหล็กนั่น เยี่ยเฟิงกวาดสายตาไปที่ทุกคนที่อยู่ที่นั่นและสุดท้ายก็พยายามดิ้นรนที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการของมหาราชาผู้พิทักษ์ จากนั้นค่อยๆ เดินไปที่ถังเหล็ก

ยังมีเลือดสดติดอยู่ที่เหล็กแหลม โดยไม่รู้ว่าเคยมีคนถูกกระทำเช่นนี้ไปแล้วกี่คน

เยี่ยเฟิงเก็บกลั้นความขมขื่นเอาไว้และสูดหายใจลึกก่อนที่จะเดินเข้าไปด้วยตัวเอง

"ไม่......ไม่ได้......"

อัครมเหสีฉู่พยายามที่จะคลานเข้าไป

เหล็กแหลมคมเหล่านั้น บาดลึกเข้าไปยังดวงตาของพระองค์อย่างเจ็บปวด

ผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้นำกองธงโบตั๋นคิดไม่ถึงว่าเยี่ยเฟิงจะริเริ่มเดินเข้าไปเองได้ง่ายดายเช่นนี้

แต่ความเป็นจริง ต่อให้เขาต่อต้าน เขาก็ไม่อาจหลุดพ้นจากชะตากรรมนี้ไปได้

"อ่า......ในเมื่อเจ้าอยากลองเช่นนี้ เช่นนั้นข้าก็จะตอบสนองเจ้า สั่งคนมาที่นี่ ปิดประตู"

ประตูเหล็กขนาดใหญ่ถูกปิดลง ภายในมีเสียงคร่ำครวญเล็ดลอดออกมา และภายใต้ถังเหล็กก็มีหยดเลือดย้อยลงมาเป็นทาง

อัครมเหสีฉู่แทบจะเป็นลมหมดสติไป

ช่วงครึ่งหุบเขาข้างบน กู้ชูหน่วนเดินวนไปมาด้วยความกังวล เจ้าคนของเผ่าเพลิงฟ้าเหล่านั้น เหตุใดยังไม่รีบมาอีก

ผู้นำกองธงโบตั๋นกล่าว "เปิดระดับที่สอง"

เสียงคำสั่งเปล่งออกไป ผู้ถือธงต่างก็กดผนึกประตูเหล็กด้วยของหนักอีกชั้นหนึ่ง เลือดที่อยู่ภายในก็หยดย้อยออกมาในทันใด

ผู้นำกองธงกล้วยไม้อดไม่ได้ที่จะปรบมือให้กับความสนุกที่เกิดขึ้น

"ที่แท้แล้ว ยิ่งประตูปิดแน่นมากเท่าไร เหล็กแหลมก็จะทิ่มแทงเข้าไปลึกมากเท่านั้น ช่างน่าสนใจมาก แต่เหตุใดข้างในถึงไม่มีเสียงอะไรเลย หรือว่าเสี่ยวเฟิงเอ๋อร์จะตายอยู่ข้างในเสียแล้ว?"

"พี่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ เจ้าเพิ่งจะมอบเขาให้กับข้าเมื่อสักครู่เอง เหตุใดถึงยังเป็นห่วงเป็นใยเขาอยู่? หรือว่าเจ้ายังไม่สามารถปล่อยวางจากเขาได้?"

"ข้าเพียงกลัวว่าจะเล่นเขาจนตาย เช่นนั้นก็คงหมดสนุกนะสิ" แววตาของผู้นำกองธงกล้วยไม้ไม่อาจคาดเดาได้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้นเท็จจริงมากเพียงใด