กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 45

กู้ชูหน่วนถอนหายใจอย่างโล่งอก

เยี่ยจิ่งหานพูดเช่นนี้ก็หมายความว่ายังมีทางหนีทีไล่สำหรับการเจรจา

“ระยะเวลาล่ะ”

“ข้าจำเป็นต้องตรวจดูอย่างละเอียดเสียก่อน ตอนนี้ยังกำหนดระยะเวลาแน่นอนไม่ได้”

“หนึ่งปี ไม่เกินหนึ่งปี ถ้าเจ้ารักษาไม่หายภายในหนึ่งปี ข้าเชื่อว่าการให้เจ้าตายยังเป็นคำขอที่มากเกินไป”

กู้ชูหน่วนกัดฟัน “ได้ หนึ่งปีก็หนึ่งปี แต่อีกเดี๋ยวฟ้าก็จะสางแล้ว ข้ายังต้องไปเรียนที่สำนักศึกษาอีก ไว้ตอนค่ำค่อยมาตรวจ ตกลงไหม”

ยังไม่ทันที่เยี่ยจิ่งหานจะตอบ กู้ชูหน่วนก็ลากชิวเอ๋อร์ที่กำลังตะลึงงันออกไป “มัวนิ่งทำไมอยู่ ต้องไปเรียนแล้ว”

“คุณหนู ท่านอ๋องยังไม่ได้บอกให้พวกเราไปเลยนะเจ้าคะ”

“ท่านอ๋องมีกิจราชสำนักรัดตัว เรื่องเล็กแค่นี้จะต้องทำให้ท่านลำบากทำไม”

“แต่ว่า... ฟ้ายังไม่สว่างเลยนะเจ้าคะ...”

“เจ้าจะไปรู้อะไร วันนี้เป็นรอบชิงชนะเลิศของการชุมนุมแข่งขันวิชาการ เราต้องรีบไปเตรียมพร้อมล่วงหน้า”

ชิวเอ๋อร์ยังอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ถูกลากออกไปแล้ว

ชิงเฟิงกับเจี้ยงเสวี่ยเบิกตากว้าง

ผู้หญิงคนนี้ช่างอาจหาญมากที่กล้าเมินท่านอ๋อง

ชิงเฟิงรายงานว่า “นายท่าน กระหม่อมจะไปพาพวกนางกลับมาพ่ะย่ะค่ะ”

เจี้ยงเสวี่ยดึงเขากลับมาและกลอกตามองราวกับเขาเป็นคนสมองทึ่ม

ถ้านายท่านอยากจะให้นางตายจริงๆ นางคงไม่มีทางออกไปจากประตูนี้ตั้งแต่แรก

ชิงเฟิงทำหน้าไม่แน่ใจ

ผู้หญิงคนนี้อวดดีถึงขนาดนี้แต่นายท่านยังปล่อยให้นางไปก่อความวุ่นวาย นี่มันไม่ใช่นิสัยของนายท่านเลย

เยี่ยจิ่งหานเล่นกับถ้วยชาหยกขาวในมืออย่างเกียจคร้าน