กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 453

ผู้อาวุโสทั้งสามท่านต่างเงียบอึมครึม พวกเขารีบคิดหาข้ออ้างออกไป

กู้ชูหน่วนหยิบกริชออกมาจากวงแหวนอวกาศ กดไว้ที่คอของตนเอง จากนั้นกล่าวว่า“หากวันนี้ไม่บอกความจริงอย่างชัดเจนแก่ข้า ข้าก็จักตายต่อหน้าพวกท่านโดยทันที”

“อย่าๆๆ…..ท่านรีบวางกริชลง หากเกิดอะไรขึ้นมา พวกข้าจะอธิบายแก่ชาวเผ่าหยกของเราอย่างไรกัน”

“เช่นนั้นก็พูดมา หากพวกท่านรู้จักข้า น่าจะรู้ว่า ความอดทนของข้าไม่มาก”

กู้ชูหน่วนท่าทางแน่วแน่ อีกทั้งไม่ยอมแล้วกระชับกริช เพียงแค่นางออกแรงเพียงเล็กน้อย แน่นอนว่านางจะต้องตายอยู่ที่นี่อย่างอนาถ

เหล่าผู้อาวุโสร้อนรน อยากจะไปรายงานแก่ผู้อาวุโสสูง แต่กู้ชูหน่วนไม่ยอมให้พวกเขาไป

สุดท้ายเป็นผู้อาวุโสเจ็ดใจร้อนวู่วามเป็นคนแรกที่อดทนไม่ไหว

“ในเมื่อท่านอยากรู้ เช่นนั้นข้าบอกท่านก็ได้”

“ผู้เฒ่าเจ็ด…..”

“ไอ๋หยา นิสัยของหัวหน้าเผ่าพวกเจ้าไม่ใช่ว่าไม่รู้ หากว่านางเป็นอันใดไป พวกเจ้าเก็บความลับไว้มากมายแล้วมันจะยังไงล่ะ”

“อาหน่วน ท่านคือหัวหน้าเผ่าที่อายุน้อยที่สุดของพวกเราเผ่าหยก ระดับความแข็งแกร่งของท่านอยู่ระดับเจ็ด เพื่อปกปิดฐานะของท่าน ตามหาไข่มุกมังกร ตนเองเลยผนึกวรยุทธ์ของตนเอง ฝากแฝงตัวอยู่จวนอัครเสนาบดี”

“เมื่อไม่นาน ท่านต้องการไข่มุกมังกรเม็ดที่สี่ ไม่รู้ว่าถูกผู้ใดทำร้ายได้รับบาดเจ็บหนัก แทบจะสูญสิ้นชีวิต แม้แต่ความทรงจำยังสูญหาย เพราะฉะนั้นท่านเลยจำพวกข้าไม่ได้เป็นการชั่วคราว”

กู้ชูหน่วนรั้งพวกเขาไว้ กล่าวขึ้นว่า“ช้าก่อน ท่านบอกว่าข้าคือหัวหน้าเผ่าของพวกท่าน เช่นนั้นคุณหนูสามของจวนอัครเสนาบดีที่แท้จริงล่ะ?”

“คุณหนูสามก็คือท่าน ฐานะของเผ่าหยกละเอียดอ่อนมาก เพราะฉะนั้นตอนที่ท่านเพิ่งเกิด ท่านแม่ของท่านเลยเลือกให้ท่านอยู่ที่จวนอัครเสนาบดี ก็นับว่าเป็นฐานะที่ปกปิดความจริงได้”

“เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาคุณหนูสามของจวนอัครเสนาบดีไม่ใช่คนที่จะยอมให้กลั่นแกล้งได้ แต่แสร้งเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสือ แสร้งทำเป็นอ่อนแอให้ศัตรูมันตายใจหรือ?”

“นี่….ก็นับว่าใช่แหละนะ”

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้วถาม“เช่นนั้นท่านแม่ของข้าล่ะ ท่านแม่ของข้าก็คือคนเผ่าหยกหรือ?เพื่อที่จะปกปิดฐานะนาง ถึงได้จงใจแต่งงานกับอัครเสนาบดีกู้ชายสารเลว?”

“เรื่องนี้….เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อน แต่ท่านพูดเช่นนี้ คล้ายดั่ง…..ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ เดิมทีท่านแม่ของท่านก็ใช้ฐานะฮูหยินของอัครเสนาบดีกู้นั่นปิดปังไว้…..”

ผู้อาวุโสไป๋เฉ่ากับผู้อาวุโสห้าต่างพากันจ้องมองผู้อาวุโสเจ็ด ผู้อาวุโสเจ็ดลูบริมฝีปากตนเอง รู้จักเอาตัวรอดโดยการเงียบ

เขาพูดเช่นนี้ ไม่ได้มีความผิดปกติจริงๆนี่

สถานการณ์เมื่อตอนนั้นซับซ้อน ยืมฐานะฮูหยินของอัครเสนาบดีมาปิดบังฐานะ มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

กู้ชูหน่วนอดหัวเราะเยาะตนเองไม่ได้

คิดไม่ถึง ว่านางอาศัยอยู่ในอวนขนาดใหญ่ที่คนอื่นถักทอไว้มาตลอด

ระดับเจ็ด….

พละกำลังความสามารถนี่แข็งแกร่งพอแล้ว เมื่อเทียบกับเผ่าปีศาจ เหวินเส่าอี๋ เยี่ยจิ่งหานบางทีอาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วย

ตามหาไข่มุกมังกร ขจัดพิษคำสาปโลหิต…..

นี่คือภารกิจที่หนักอึ้งของเจ้าของร่างเดิม มันไม่ใช่ภารกิจที่หนักอึ้งของนางเลย

กู้ชูหน่วนไม่มีภารกิจที่หนักอึ้ง ต่อให้มีก็ต้องดูอารมณ์ของนาง

“อาหน่วน ท่านไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้พวกเราหาไข่มุกมังกรเม็ดที่ห้าเจอแล้ว เพียงแค่หาอีกสองเม็ดก็สามารถช่วยเผ่าหยกของพวกเราได้ ตอนนี้หาไม่เจอก็มิเป็นไร อย่ากดดันตนเองมากมาย”

กู้ชูหน่วนกรอกตาขาว กล่าวว่า“ข้าต้องการหาไข่มุกมังกร แต่ข้าหาไข่มุกมังกร เพียงเพื่ออี้เฉินเฟย ไม่ได้ทำเพื่อคนอื่น”

ผู้คนมากมายต่างมองหน้ากัน

ทำเพียงเพื่ออี้เฉินเฟย ไม่ใช่เพื่อคนอื่น?

นางตามหาไข่มุกมังกร หรือว่าไม่ใช่เพื่อเหล่าคนมากมายของเผ่าหยกหรอกหรือ?

ผู้อาวุโสคนอื่นก็คล้ายดั่งว่ากลัวผู้อาวุโสสูงเช่นกัน แต่ละคนแม้ว่าจะตื่นเต้น แต่ทว่ากลับไม่กล้ากล่าวพูดอะไร

“อี้เฉินเฟยเป็นอย่างไรบ้าง?”

กู้ชูหน่วนเดินผ่านพวกเขา แล้วมาด้านหน้าเตียง จับแมะชีพจรของเขา คล้ายดั่งว่าชีพจรของเขาดีกว่าเมื่อก่อนมาก น่าจะมีคนใช้พละกำลังช่วยเขาควบคุมอาการบาดเจ็บ แต่ว่าพลังชีวิตไม่หยุดที่จะลดหายไป จนกระทั่งพลังภายในอวัยวะกลวงอวัยวะตัน เส้นลมปราณพิเศษทั้งเจ็ด ส่วนเลือดเนื้อไขกระดูกไม่หยุดที่เน่าเปื่อย

เป็นอย่างนี้ต่อไป เขาต้องตายแน่นอน

พวกเขาบอกสองเดือน พูดมากไปแล้ว

สามารถอยู่ทนได้สองเดือน น่าจะเป็นขีดจำกัดของอี้เฉินเฟยแล้ว

“เรียนหัวหน้าเผ่า อาการของเฉินเฟยนับว่าสงบนิ่งชั่วคราวแล้ว พวกข้าแก่ๆจำนวนหนึ่ง อย่างมากก็ทำได้เพียงให้เขาปกป้องรักษาชีวิตได้สองเดือน ไม่รู้ว่าหัวหน้าเผ่ามีที่อยู่ไข่มุกมังกรเม็ดที่หกหรือไม่ หากว่ามี ข้าจะเร่งสั่งคนออกไปหาทันที”

กู้ชูหน่วนแสยะริมฝีปากขึ้น

พวกเขาไม่มีที่อยู่ไข่มุกมังกร นางจะมีได้อย่างไร

นางข้ามพบมาอยู่ที่นี่ ไม่ได้นานมาก

ผู้อาวุโสสามทอดถอนหายใจออกมา กล่าวว่า“วันนี้สถานการณ์ในเผ่ายิ่งแย่วุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ หากไม่รีบรวบรวมไข่มุกมังกรเจ็ดเม็ด เกรงว่า….”

“ผู้อาวุโสสาม”

ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวเสียงดัง

ผู้อาวุโสสามตกใจ รีบเงียบทันที

จากนั้นผู้อาวุโสใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลขึ้นว่า“ท่านหัวหน้าเผ่าวางใจ ในเผ่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ท่านไม่ต้องเป็นกังวลใจ แบะก็ไม่ต้องรีบร้อนมาก”

“ใช่ ภายในเผ่าเรียบร้อยดี อาหน่วน….ไม่ หัวหน้าเผ่า ท่านไม่ต้องฟังผู้อาวุโสสามพูดจาเลอะเทอะหรอก เมื่อวานเขาต้องดื่มมามากอย่างแน่นอน วันนี้เลยกล่าววาจาเลอะเทอะ”