กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 454

“ใช่ๆๆ เมื่อคืนข้าดื่มหนักไปหน่อย ตอนนี้ยังเวียนหัวอยู่เลยพูดอะไรไร้สาระ หัวหน้าเผ่า ท่านอย่าได้เก็บคำพูดของข้าไปคิดเป็นจริงเป็นจังเลย”

กู้ชูหน่วนลูบคาง

นางรู้ว่าพวกเขากังวลเรื่องการรวบรวมไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดให้ครบ แต่พวกเขาไม่อยากให้นางกังวล จึงพูดแบบนี้เพื่อให้นางสบายใจ

ผู้อาวุโสสูงมองกู้ชูหน่วนอย่างเฉยเมยและเอ่ยเรียบๆ ว่า “ท่านหัวหน้าเผ่าเพิ่งกลับมาถึง น่าจะยังเหนื่อยอยู่ พวกเจ้าออกไปก่อนเถิด ปล่อยให้หัวหน้าเผ่าได้พักผ่อน”

ผู้อาวุโสหลายคนยังไม่อยากออกไปและอยากคุยกับกู้ชูหน่วนอีก แต่เมื่อผู้อาวุโสสูงมองพวกเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็น พวกเขาจึงจำต้องออกไปก่อน

ตอนแรกก็รักษาหัวหน้าเผ่า จากนั้นก็ไปรักษาอี้เฉินเฟยต่อ พวกเขาใช้พลังมากเกินไป ดังนั้นจึงควรกลับไปทำสมาธิปรับพลังปราณเสียก่อน

“ท่านหัวหน้าเผ่า ข้ารู้ว่าท่านมีความผูกพันกับเฉินเฟยมาตั้งแต่เด็ก แต่ว่า... ท่านอย่าได้ทุกข์ใจเกินไปเลย ทุกคนในเผ่าหยกจะทุ่มเทอย่างเต็มที่เพื่อหาไข่มุกมังกรให้เจอโดยเร็วที่สุด เฉินเฟยเป็นเด็กที่มีจิตใจดี เขาเองก็ไม่อยากให้ท่านเป็นทุกข์”

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส ข้าว่าท่านคงเหนื่อยมากเหมือนกัน ท่านกลับไปพักผ่อนเถิด”

“อื้ม”

กู้ชูหน่วนนั่งอยู่ที่ปลายเตียง นางยื่นมือที่ดูเหมือนต้นหอมของตนเองลูบใบหน้าที่คมชัดของเขา ใบหน้าที่ขาวซีดดั่งเซียนที่ถูกเนรเทศลงมายังโลกมนุษย์

ในความทรงจำที่มี ทุกครั้งที่อี้เฉินเฟยมองนาง ใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยน

นางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอี้เฉินเฟยจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม ยิ้มให้นางอย่างอบอุ่น เรียกนางว่าแม่สาวโง่ เรียกนางว่าอาหน่วน

“ท่านพี่เฉินเฟย ข้ารู้สึกว่าไหล่ของข้าหนักอึ้ง มีเรื่องที่ต้องแบกรับไว้มากมาย แต่ข้าคิดไม่ออกว่าแท้จริงแล้วข้าควรจะทำอย่างไร ตอนนี้... ดูเหมือนข้าจะเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว ว่าหนึ่งในภารกิจที่หนักอึ้งของข้าคือการตามหาไข่มุกมังกร ใช่หรือไม่ท่านพี่เฉินเฟย”

เนื่องจากยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บและการผนึกพลังยังไม่เสถียร เหล่าผู้อาวุโสแห่งเผ่าหยกจึงบังคับให้กู้ชูหน่วนอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวัน

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมากู้ชูหน่วนได้เรียนรู้หลายอย่างเพิ่มเติมเกี่ยวกับเผ่าหยก

ที่นี่ไม่ใช่แค่หมู่บ้านเดียวที่มี แต่ยังมีหมู่บ้านอีกหลายสิบแห่ง แต่ละแห่งมีผู้อยู่อาศัยอยู่หลายร้อยหลายพันคน คล้ายกับเป็นครอบครัวโบราณหรือไม่ก็รัฐเล็กๆ ที่อยู่ห่างไกลจากโลกภายนอก

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผู้อาวุโสสูงบอกชาวบ้านว่าไม่ให้รบกวนนางตามใจชอบหรือเปล่า ผู้คนในหมู่บ้านจึงไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวนนาง จะมีก็เพียงเด็กซนๆ แค่ไม่กี่ที่แอบหนีมาเล่นกับนาง

กู้ชูหน่วนค่อยๆ คุ้นเคยกับพวกเขา ขนบธรรมเนียมที่เรียบง่ายของที่นี่ทำให้นางเพลิดเพลินจนลืมเวลา

พระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า สีเหลืองทองของแสงแดดดูเหมือนจะถูกเคลือบด้วยแสงทองเป็นชั้นๆ แสงนั้นโปรยปรายลงมาในหมู่บ้านจนทำให้สถานที่แห่งนี้ดูศักดิ์สิทธิ์ขึ้นกว่าเดิม

กู้ชูหน่วนกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของอี้เฉินเฟย นางอยากจะออกจากเผ่าหยกเร็วๆ และออกตามหาไข่มุกมังกรอีกสองลูกที่เหลือ นางตื่นแต่เช้าและไม่แปลกใจเลยที่เห็นว่าตรงหน้าประตู มีชาวบ้านวางผักสด เนื้อปลาและผลไม้มากมายเอาไว้

ฟ้าเพิ่งจะสาง ทว่าชาวบ้านในหมู่บ้านต่างไปลงทุ่งทำงานกันแล้ว

กู้ชูหน่วนกวาดตามองผ่านๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่นางมักจะรู้สึกว่าคนในหมู่บ้านมีจำนวนน้อยลงไปมาก ก่อนหน้านี้ตอนที่ฟ้ายังไม่สาง ที่ลำธารและในทุ่งหน้าจะมีชาวบ้านพากันส่งเสียงหัวเราะตลอด มองมาจากนอกหมู่บ้านก็ยังเห็น

วันนี้แม้แต่พวกเด็กแสบที่อยู่ในหมู่บ้านก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น

“วันนี้มาเช้าเลยนะท่านหัวหน้าเผ่า”

อาหนิวกลับมาจากการล่าสัตว์และทักทายนางด้วยรอยยิ้มมาแต่ไกล

กู้ชูหน่วนจำเขาได้ เขาขึ้นชื่อว่าเป็นพวกหลงภรรยาแบบไม่มีใครเกิน ถ้าภรรยาของเขาบอกว่าตะวันออก เขาจะไม่กล้าไปตะวันตก ปกติเขาจะปรนนิบัติภรรยาอย่างพิถีพิถันประหนึ่งกำลังปรนนิบัติจักรพรรดิ

โดยเฉพาะหลังจากภรรยาตั้งครรภ์ เขาก็ยิ่งเอาใจใส่ ประคบประหงมยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม

“อื้ม ท่านไปล่าสัตว์มาทั้งคืนเลยหรือ” กู้ชูหน่วนยิ้มน้อยๆ และกวาดตามองไก่ป่า กระต่ายป่า นกอินทรีตัวใหญ่และสัตว์อื่นๆ ที่อยู่บนหลังของเขา

“ช่วงนี้เมียของข้าไม่ค่อยอยากอาหาร ข้าเลยถือโอกาสตอนนางหลับรีบไปล่าไก่ป่ากลับมาสองสามตัว ลองดูว่านางจะกินได้เยอะขึ้นหรือไม่ ท่านก็รู้ว่าตอนนี้นางกำลังท้อง จำเป็นต้องบำรุงมากๆ”

ใบหน้าของอาหนิวแดงระเรื่อและลูบที่ด้านหลังของตัวเองอย่างไม่สบายใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้และหยิบไก่ป่าสองตัวส่งให้กู้ชูหน่วน

“ท่านหัวหน้าเผ่า สองตัวนี้ข้ามอบให้ท่านเอาไปบำรุงร่างกาย”

"ไม่ต้องหรอก ท่านเอาไปให้ภรรยาของท่านเถิด แต่ถ้าข้าจำไม่ผิด ตอนนี้ภรรยาของท่านท้องได้เก้าเดือนแล้วนี่นา อีกไม่นานก็คงคลอดแล้ว พอดีเลย ท่านเอาไปบำรุงให้นางเถิด ตอนคลอดเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยมาก”