กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 477

"พระเจ้า นี่มันเกินขอบเขตเกินความคาดหมายไปแล้ว ข้าไม่เชื่อหรอก"

"เจ้าลองคิดดู เทพแห่งสงครามมีตำแหน่งยศถาบรรดาศักดิ์สูงส่ง อายุอานามก็ไม่น้อยแล้ว ข้างกายจะไม่มีคนที่คอยดูแลเลยหรือ นอกจากคุณหนูสาม กู้ชูหน่วนแล้ว เทพแห่งสงครามก็ไม่มีผู้คอยปรนนิบัติเรื่องบนเตียงเลย"

"เมื่อก่อนข้าก็ยังรู้สึกแปลกใจอยู่เลยตอนนี้ก็นับว่าเข้าใจดีแล้ว ที่แท้ท่านอ๋องก็ยอมรับและรสนิยมของเขาก็แตกต่างจากคนอื่น ก็ถูกที่เขาเป็นถึงเทพแห่งสงคราม การชอบผู้หญิงอัปลักษณ์ ทั้งอ้วนทั้งเตี้ย หากถูกเผยแพร่ออกไป เช่นนั้นก็คงอับอายขายหน้าแย่"

"พระเจ้าทรงโปรด ภาพลักษณ์ของเทพแห่งสงครามได้ถูกทำลายไปแล้วในใจของข้า"

"ไม่เป็นเช่นนั้นได้อย่างไรล่ะ ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นคนเด็ดขาดและเลือดร้อนเช่นนั้นล่ะ ช่างเป็นเทพแห่งสงครามที่โหดเหี้ยมอำมหิตเหลือเกิน"

"เช่นนั้น ตอนนี้คุณหนูกู้ชูหน่วนเปลี่ยนไปเป็นคนสวยแล้ว เทพแห่งสงครามไม่ชอบนางหรือ?"

"พูดถึงตรงนี้ ข้าก็เพิ่งได้ข่าวใหม่มาหนึ่งเรื่อง ท่านอ๋องของเราไม่ชอบพระชายาในตอนนี้ ฉะนั้นเขาจึงสร้างความลำบากใจให้พระชายาตลอดเวลา และแน่นอนว่าพระชายาของเราก็ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ ฉะนั้นพวกเขาเหมือนน้ำร้อนกับน้ำเย็น ทุกวันมักมีปัญหาวุ่นวายเกิดขึ้นไม่หยุด"

"พูดราวกับเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นล่ะ เจ้าไม่ใช่คนในจวนท่านอ๋องเสียหน่อย เจ้ารู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร?"

"ข้าก็ไม่ใช่คนในจวนท่านอ๋องหรอก แต่ญาติของญาติของญาติข้าทำงานอยู่ในจวนท่านอ๋อง ข้าฟังมาจากที่พวกเขาพูดกัน"

"พระชายาช่างใจกล้าเหลือเกิน นางไม่กลัวท่านอ๋องฆ่าเลยหรือ?"

"กลัวน่ะสิ ฉะนั้นบางครั้งพระชายาก็แสร้งทำใบหน้าอัปลักษณ์ เมื่อนางแสร้งทำใบหน้าอัปลักษณ์ ท่านอ๋องก็จะฆ่านางไม่ลง อีกอย่างท่านอ๋องยังมอบทองคำจำนวนมากเพื่อให้คุณหนูกู้ทำใบหน้าอัปลักษณ์ทุกวันด้วย"

"ข่าวนี้ช่างน่าตกใจอย่างมาก ข้าต้องใช้เวลาทำใจเสียหน่อย ไม่ได้ๆ ข้ายังรับไม่ได้"

"อัยหยา เรื่องที่เจ้าควรกังวลตอนนี้ไม่ใช่ว่าเจ้ารับได้หรือไม่ได้ แต่เจ้ามีน้องสาวที่หน้าตาอัปลักษณ์ขี้เหร่หรือไม่ต่างหาก จากนั้นรีบไปรายงานตัวที่จวนท่านอ๋องเสีย ตอนนี้จวนท่านอ๋องกำลังรับหญิงสาวหน้าตาอัปลักษณ์ยิ่งขี้เหร่ยิ่งอ้วนยิ่งเตี้ยยิ่งดีเลย หากถูกคัดเลือกละก็ ทั้งชีวิตนี้จะได้อยู่ดีมีสุขไปทั้งชาติ แถมยังได้เป็นญาติกับราชวงศ์จักรพรรดิอีกด้วย มีคนตั้งมากมายไปเข้าแถวที่หน้าจวนท่านอ๋องเพื่อรายงานน่ะ"

"อ๋า......จริงหรือ เป็นไปได้หรือ ข้ามีน้องสาวที่หน้าตาขี้เหร่อัปลักษณ์ไร้ที่เปรียบพอดีเลย และตอนนี้ก็ยังไม่ได้แต่งงานเลย เช่นนั้นข้าให้นางไปลองดูเสียหน่อยดีกว่า ไม่แน่อาจจะถูกคัดเลือกก็เป็นได้"

"ข้าก็มีพี่สาวคนหนึ่ง นางอ้วนมาก แม้แต่เดินก็แทบเดินไม่ตรง ไม่เช่นนั้น ข้าก็ให้นางไปลองดูด้วยดีกว่า"

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เยี่ยจิ่งหานก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา "กู้ชูหน่วนล่ะ ตอนนี้นางกำลังทำอะไร?"

"พระชายาบอกว่าช่วงนี้พักผ่อนไม่เพียงพอ และตอนนี้กำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่ที่เรือนอุสุม อีกทั้งยังรับสั่งว่าห้ามใครเข้าไปรบกวนทั้งนั้นขอรับ"

ภายนอกห้องมีเสียงคนใช้รายงานเข้ามาด้วยเสียงสั่นคลอน "ท่าน......ท่านอ๋อง ภายนอกจวนท่านอ๋องถูกหญิงสาวหน้าตาอัปลักษณ์จำนวนมากมารายล้อมเอาไว้ พวกนางต่างต้องการเข้ามาเป็นคนใช้ในจวนท่านอ๋อง และขอร้องให้ท่านอ๋องรับพวกนางเอาไว้"

"ไล่ออกไปให้หมด"

"ไล่......ไล่แล้วขอรับ แต่ไล่ไม่ไป"

"ไล่ไม่ไป เช่นนั้นก็จับให้หมดทุกคนและโบยคนละห้าสิบที จากนั้นโยนออกไป"

"ขอรับ..."

สีหน้าของคนใช้ซีดเผือด

โบยห้าสิบที เช่นนั้นก็เป็นการโบยให้ตายไม่ใช่หรือ?

ท่านอ๋องโมโหมากจริงๆ

เยี่ยจิ่งหานโมโหจนเส้นเลือดปูดเป่ง

กู้ชูหน่วน......

ผู้หญิงคนนี้......

ช่างร้ายกาจยิ่งนัก