กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 477

"พระเจ้า นี่มันเกินขอบเขตเกินความคาดหมายไปแล้ว ข้าไม่เชื่อหรอก"

"เจ้าลองคิดดู เทพแห่งสงครามมีตำแหน่งยศถาบรรดาศักดิ์สูงส่ง อายุอานามก็ไม่น้อยแล้ว ข้างกายจะไม่มีคนที่คอยดูแลเลยหรือ นอกจากคุณหนูสาม กู้ชูหน่วนแล้ว เทพแห่งสงครามก็ไม่มีผู้คอยปรนนิบัติเรื่องบนเตียงเลย"

"เมื่อก่อนข้าก็ยังรู้สึกแปลกใจอยู่เลยตอนนี้ก็นับว่าเข้าใจดีแล้ว ที่แท้ท่านอ๋องก็ยอมรับและรสนิยมของเขาก็แตกต่างจากคนอื่น ก็ถูกที่เขาเป็นถึงเทพแห่งสงคราม การชอบผู้หญิงอัปลักษณ์ ทั้งอ้วนทั้งเตี้ย หากถูกเผยแพร่ออกไป เช่นนั้นก็คงอับอายขายหน้าแย่"

"พระเจ้าทรงโปรด ภาพลักษณ์ของเทพแห่งสงครามได้ถูกทำลายไปแล้วในใจของข้า"

"ไม่เป็นเช่นนั้นได้อย่างไรล่ะ ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นคนเด็ดขาดและเลือดร้อนเช่นนั้นล่ะ ช่างเป็นเทพแห่งสงครามที่โหดเหี้ยมอำมหิตเหลือเกิน"

"เช่นนั้น ตอนนี้คุณหนูกู้ชูหน่วนเปลี่ยนไปเป็นคนสวยแล้ว เทพแห่งสงครามไม่ชอบนางหรือ?"

"พูดถึงตรงนี้ ข้าก็เพิ่งได้ข่าวใหม่มาหนึ่งเรื่อง ท่านอ๋องของเราไม่ชอบพระชายาในตอนนี้ ฉะนั้นเขาจึงสร้างความลำบากใจให้พระชายาตลอดเวลา และแน่นอนว่าพระชายาของเราก็ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ ฉะนั้นพวกเขาเหมือนน้ำร้อนกับน้ำเย็น ทุกวันมักมีปัญหาวุ่นวายเกิดขึ้นไม่หยุด"

"พูดราวกับเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นล่ะ เจ้าไม่ใช่คนในจวนท่านอ๋องเสียหน่อย เจ้ารู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร?"

"ข้าก็ไม่ใช่คนในจวนท่านอ๋องหรอก แต่ญาติของญาติของญาติข้าทำงานอยู่ในจวนท่านอ๋อง ข้าฟังมาจากที่พวกเขาพูดกัน"

"พระชายาช่างใจกล้าเหลือเกิน นางไม่กลัวท่านอ๋องฆ่าเลยหรือ?"

"กลัวน่ะสิ ฉะนั้นบางครั้งพระชายาก็แสร้งทำใบหน้าอัปลักษณ์ เมื่อนางแสร้งทำใบหน้าอัปลักษณ์ ท่านอ๋องก็จะฆ่านางไม่ลง อีกอย่างท่านอ๋องยังมอบทองคำจำนวนมากเพื่อให้คุณหนูกู้ทำใบหน้าอัปลักษณ์ทุกวันด้วย"

"ข่าวนี้ช่างน่าตกใจอย่างมาก ข้าต้องใช้เวลาทำใจเสียหน่อย ไม่ได้ๆ ข้ายังรับไม่ได้"

"อัยหยา เรื่องที่เจ้าควรกังวลตอนนี้ไม่ใช่ว่าเจ้ารับได้หรือไม่ได้ แต่เจ้ามีน้องสาวที่หน้าตาอัปลักษณ์ขี้เหร่หรือไม่ต่างหาก จากนั้นรีบไปรายงานตัวที่จวนท่านอ๋องเสีย ตอนนี้จวนท่านอ๋องกำลังรับหญิงสาวหน้าตาอัปลักษณ์ยิ่งขี้เหร่ยิ่งอ้วนยิ่งเตี้ยยิ่งดีเลย หากถูกคัดเลือกละก็ ทั้งชีวิตนี้จะได้อยู่ดีมีสุขไปทั้งชาติ แถมยังได้เป็นญาติกับราชวงศ์จักรพรรดิอีกด้วย มีคนตั้งมากมายไปเข้าแถวที่หน้าจวนท่านอ๋องเพื่อรายงานน่ะ"

"อ๋า......จริงหรือ เป็นไปได้หรือ ข้ามีน้องสาวที่หน้าตาขี้เหร่อัปลักษณ์ไร้ที่เปรียบพอดีเลย และตอนนี้ก็ยังไม่ได้แต่งงานเลย เช่นนั้นข้าให้นางไปลองดูเสียหน่อยดีกว่า ไม่แน่อาจจะถูกคัดเลือกก็เป็นได้"

"ข้าก็มีพี่สาวคนหนึ่ง นางอ้วนมาก แม้แต่เดินก็แทบเดินไม่ตรง ไม่เช่นนั้น ข้าก็ให้นางไปลองดูด้วยดีกว่า"

ผู้หญิงที่หน้าตาอัปลักษณ์ขี้เหร่ อ้วนเตี้ยทุกคนในเมืองหลวงต่างพากันไปที่จวนท่านอ๋อง จนทำให้จวนท่านอ๋องชุลมุนวุ่นวายไปด้วยผู้คนจำนวนมาก

ภายในห้องตำราในจวนหานอ๋อง

ใบหน้าของเยี่ยจิ่งหานเคร่งขรึม สีหน้าที่กำลังระงับความโกรธของเขาสามารถปะทุขึ้นมาได้ทุกเมื่อ

เจี้ยงเสวี่ยและชิงเฟิงยืนทำสีหน้าขมขื่นและยืนคอยปรนนิบัติด้วยอาการสั่นเกร็ง

"ปัง......"

ทันใดนั้น เยี่ยจิ่งหานก็พังทุกสิ่งทุกอย่างบนโต๊ะล้มลงระเนระนาดและกล่าวด้วยความโกรธ "ข้าบอกให้พวกเจ้าเผาทำลายภาพวาดทิ้งไปแล้วไม่ใช่หรือ และจับคนที่วิพากษ์วิจารณ์มา เหตุใดภาพวาดนี้ยังถูกเผยแพร่ออกไปและเป็นที่ซุบซิบนินทาของชาวบ้านไปทั่ว?"

"นาย......นายท่าน ข้าน้อยสาบานได้ นี่เป็นภาพที่หนักที่สุดแล้ว ส่วนเรื่องการวิพากษ์วิจารณ์......เรื่องนี้......ดูเหมือนจะมีคนจงใจสร้างเรื่องนี้ขึ้นมา"

เยี่ยจิ่งหานจ้องมองไปที่ชิงเฟิง เส้นเลือดบนมือของเขาเปล่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"พระชายาเป็นผู้เผยแพร่ภาพวาดออกไป ส่วนคนที่จงใจสร้างเรื่องขึ้นมาคือนิกายเทพอสูร เผ่าเพลิงฟ้าและจักรพรรดิ ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยจะรีบไปจับคนที่วิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้กลับมาให้ได้ขอรับ"

"ทุกคนในเมืองหลวงต่างก็พูดกันให้ทั่ว เจ้าจับมาได้หมดหรือ?"

ชิงเฟิงก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด

"เริ่มแผนการที่จะจัดการกับเผ่าเพลิงฟ้าล่วงหน้า ส่วนนิกายเทพอสูรนั้น......เปิดเผยตำแหน่งที่ตั้งของฐานทัพหลักของนิกายเทพอสูรให้กับเผ่าเพลิงฟ้า"

"ขอรับ......"

"และยังมีจักรพรรดินั่นด้วย ข้าเห็นว่าเขาคงว่างมาก ในเมื่อว่างไม่มีอะไรทำ เช่นนั้นก็ให้เขาเหนื่อยเสียหน่อย เคลื่อนย้ายกองกำลังทหารกลับมาทั้งหมด ออกคำสั่งไปหากใครกล้าช่วยเหลือจักรพรรดิองค์น้อยนั่น เช่นนั้นก็ถือเป็นศัตรูกับข้า"

ชิงเฟิงกล่าวตอบรับอย่างประหม่า "นายท่าน หากเคลื่อนย้ายกองกำลังทหารกลับมา เกรงว่า......เกรงว่ารัฐเยี่ยจะไม่สามารถขัดขวางการจู่โจมของรัฐหวาเอาได้ขอรับ"

ถึงแม้ว่ากองกำลังทหารเท่านั้นจะเป็นกองกำลังที่แย่ที่สุดของนายท่าน แต่กองกำลังที่แย่ที่สุด ตอนนี้กลับเป็นกองกำลังที่จักรพรรดิให้ความสำคัญมากที่สุด

"นี่เป็นเรื่องที่เจ้าควรเป็นกังวลหรือ? ตอนนี้สิ่งที่เจ้าควรเป็นกังวลก็คือคอของเจ้าจะยังคงอยู่บนบ่าหรือไม่ หากเรื่องนี้ไม่สามารถจัดการให้ดีได้ เช่นนั้นเจ้าก็ถือศีรษะของเจ้ามาพบข้า"

"ขอรับ......ข้าน้อยจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้ขอรับ"

ชิงเฟิงออกไปอย่างเร่งรีบ เจี้ยงเสวี่ยกล่าวกระซิบ "นายท่าน เปิดเผยตำแหน่งที่ตั้งหลักของนิกายเทพอสูรให้เผ่าเพลิงฟ้า เผ่าเพลิงฟ้าจะต้องจู่โจมนิกายเทพอสูรอย่างแน่นอน แต่......นิกายเทพอสูรก็คือเผ่าหยก หากเราต้องการไข่มุกมังกรทั้งห้า เราก็ยังต้องพึ่งเผ่าหยก หากทำเช่นนี้จะเป็นการไม่ดีหรือไม่ขอรับ......"

"เจ้าเป็นนาย หรือว่าข้าเป็นนาย"