กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 60

เสนาบดีกู้ยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนอง หม่ากงกง*ก็นำพระราชโองการวางลงบนมือของเขา จากนั้นก็นำตำลึงทองเต็มถุงใบหนึ่งเดินจากไปอย่างเกรียงไกร

เสนาบดีกู้มองพระราชโองการบนมือ และมองไปยังหม่ากงกงที่เดินจากไปอีกครั้ง ด้วยความไม่สบายใจภายใน

ฮ่องเต้ทรงตัดสินพระทัยแน่วแน่ว่าจะพระราชทานให้ชูหน่วนอภิเษกสมรสกับหานอ๋อง พวกเขาไม่เห็นด้วยไม่ได้ ดูท่าศึกสงครามระหว่างฮ่องเต้และหานอ๋องก่อนหน้า จะร้ายแรงกว่าที่เขาคาดคิดไว้เสียแล้ว

ในห้องทรงอักษร เสนาบดีกู้อ่านพระราชโองการด้วยท่าทางเหม่อลอย อู่อี๋เหนียงยกซุปเห็ดหูหนูขาวถ้วยหนึ่งเข้ามา พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “นายท่าน ยังคิดเรื่องพระราชโองการอีกหรือเจ้าคะ”

“อื้อ” น้อมรับพระราชโองการเป็นการดูหมิ่นเกียรติหานอ๋อง ไม่น้อมรับพระราชโองการก็เป็นการดูหมิ่นเกียรติฮ่องเต้ ไม่ว่าด้านใด เขาก็มิอาจดูหมิ่นได้

อู่อี๋เหนียงกลอกตาไปมา ก่อนกล่าวด้วยท่าทางสบาย ๆ “ได้ยินมาว่าหานอ๋องประสบกับการลอบสังหารเมื่อไม่นาน ทำให้พิษเก่ากำเริบ บัดนี้ไม่ว่าจะยังยั้งอย่างไรก็เอาไม่อยู่ เกรงว่าปีนี้คงจะไม่รอดแล้ว ส่วนฮ่องเต้ก็ยังเพลิดเพลินกับช่วงวัยเยาว์ ทั้งยังได้อภิเษกสมรสกับองค์หญิงที่ฮ่องเต้ชูโปรดปรานที่สุดมาเป็นพระชายา อำนาจก็เกื้อหนุน หากต้องดูหมิ่นใครคนหนึ่ง สำหรับหม่อมฉัน มิสู้ดูหมิ่นหานอ๋องเสียยังดีกว่า ถึงอย่างไรต่อให้เขามีอำนาจในใต้หล้าเพียงใด ก็เป็นแค่ผีตายโหงตนหนึ่ง”

“ข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้ แต่หานอ๋องควบคุมกำลังทหารใต้หล้า หากเขามีใจคิดสังหารจวนเสนาบดีจริง เกรงว่าจวนเสนาบดีก็คงไม่สามารถต้านทาน...”

กู่เจิง หมากรุก วาดภาพทุกประเภท จึงถูกส่งมายังสำนักศึกษาวังหลวง กระทั่งบัดนี้มีขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทั่วสารทิศล้วนอิจฉาเขา

แต่...

บุตรีคนที่สามของเขาเรียนไม่เก่ง ไม่รู้จักตัวอักษรสักตัว เข้าสำนักศึกษาวังหลวง ต้องเผชิญหน้ากับเด็กที่มีพรสวรรค์ จึงเสียหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งไปกว่านั้นนางยังมีหน้าตาที่น่าเกลียดจนพากันรังเกียจกันถ้วนหน้า

ครั้นน้อมรับพระราชโองการแล้ว นางคือพระชายาหานอ๋อง ฉะนั้น เท่ากับนางทำให้หานอ๋องต้องเสียหน้าด้วย

หากกราบทูลต่อฮ่องเต้ ฮ่องเต้จะต้องพอพระทัย และชื่นชมเขาเป็นแน่

ส่วนเขา เท่ากับว่าเป็นการฉีกหน้าหานอ๋องโดยสมบูรณ์