กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 606
“ชาวเผ่าหยกทุกคนถูกคำสาปโลหิต เหตุใด...”
“เหตุใดข้าจึงไม่ถูกคำสาปโลหิตน่ะหรือ”
กู้ชูหน่วนพยักหน้า
นางไม่เชื่อว่าคำสาปโลหิตจะแก้ได้ง่ายขนาดนั้น
ถ้าแก้ได้ง่ายขนาดนั้น เหตุใดชาวเผ่าหยกจึงต้องพยายามค้นหาไข่มุกมังกรมานานนับพันปี
“ข้าถูกพิษเหมันต์ตั้งแต่ยังเด็ก นอกจากนี้ยังถูกพิษใบไม้โลหิต ซึ่งในจำนวนนั้นท่านแม่เป็นคนวางยาพิษข้าเอง”
“เพื่อยับยั้งคำสาปโลหิตงั้นหรือ”
“ใช่”
“แต่...นั่นเป็นแค่การยืดเวลาสำแดงฤทธิ์ของคำสาปโลหิตให้ช้าลง ไม่ใช่การรักษาที่ต้นเหตุ บางทีอีกไม่กี่ปีหลังจากนี้ ข้าอาจจะเป็นเหมือนพวกเขาก็ได้”
ดังนั้นเขาจึงรีบร้อนตามหาไข่มุกมังกรทั้งเจ็ด
ประการแรกคือเพื่อช่วยตัวเอง
ประการที่สองคือต้องการช่วยผู้ร่วมเผ่าของมารดา
ตอนนั้นมารดาของเขาใช้พิษเพื่อยับยั้งคำสาปโลหิต แม้ว่าคำสาปโลหิตจะไม่สำแดงฤทธิ์ แต่ตลอดเวลาหลายปีมานี้เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานแทบทั้งวันทั้งคืน
กู้ชูหน่วนโอบเอวที่แข็งแกร่งของเขาโดยไม่รู้ตัว วางแก้มบนแผงอกแกร่งและฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเยี่ยจิ่งหานสละชีวิตเพื่อช่วยเหลือกันและกันมาหลายครั้ง หรือเป็นเพราะความเห็นอกเห็นใจของคนเผ่าหยกที่มีชะตาเดียวกัน กู้ชูหน่วนจึงรู้สึกว่าเยี่ยจิ่งหานในตอนนี้อบอุ่นกว่าเมื่อก่อนมาก
“แล้วบิดาของท่านล่ะ รู้จักกันมาตั้งนาน แต่ไม่เคยได้ยินท่านพูดถึงพระองค์เลย”
“หลังจากท่านแม่เสียชีวิต เสด็จพ่อทุ่มเททั้งรัฐเพื่อออกค้นหาไข่มุกมังกร ทว่าไม่ได้อะไรกลับมาเลย ในที่สุดพระองค์ก็สิ้นพระชนม์เพราะตรอมใจคิดถึงท่านแม่”
“ตอนนั้นท่านอายุเท่าใดรึ”
“ประมาณสี่ขวบ”
“เสด็จพ่อกับท่านแม่ของท่านคงรักท่านมาก ไม่อย่างนั้นท่านแม่ของท่านคงไม่ยอมทำพิษร้ายจากใบไม้โลหิตใส่ท่านเพื่อระงับคำสาปโลหิต และเสด็จพ่อของท่านก็คงไม่มอบอำนาจทางการทหารให้ท่าน”
โดยทั่วไปถ้าพิษร้ายจากใบไม้โลหิตเข้าสู่ร่างกาย คนผู้นั้นจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ที่เขายังมีชีวิตอยู่ได้คงเป็นเพราะท่านแม่ของเขาใช้พลังทั้งหมดปกป้องเส้นเลือดหัวใจของเขาไว้
“อืม” สีหน้าของเยี่ยจิ่งหานมืดมนและเดาอารมณ์ของเขาไม่ออก ทว่ารอบๆ กายมีรังสีแห่งความเศร้าแผ่ออกมา
เขาโน้มศีรษะซบบนเรือนผมของกู้ชูหน่วน ดมกลิ่นหอมของเส้นผมและถามว่า “แล้วเจ้าล่ะ มีตัวตนอยู่มากแค่ไหน ท่านพ่อท่านแม่ของเจ้าคืออัครเสนาบดีกู้กับฮูหยินกู้จริงหรือ”
“ข้าไม่รู้ ที่ลือกัน...ว่าจักรพรรดิพระองค์ก่อนรักท่านแม่ของข้า ท่านแม่ของข้ารักอัครเสนาบดีกู้ ในที่สุดฝ่าบาทก็รู้ว่าท่านแม่เป็นน้องสาวบุญธรรม จากนั้นจึงให้ท่านอภิเษกกับอัครเสนาบดีกู้ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่”
“ผู้หญิงคนเดียวที่เสด็จพ่อรักคือเสด็จแม่ พระองค์ไม่มีทางรักท่านแม่ของเจ้า หรือต่อให้รักก็น่าจะเป็นความรักฉันพี่น้องเท่านั้น”
“อย่างนั้นหรือ...”
กู้ชูหน่วนตอบอย่างจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เหตุใดนางจึงรู้สึกว่าจักรพรรดิพระองค์ก่อนมีความสัมพันธ์บางอย่างที่ไม่ธรรมดากับแม่ของนาง
ฮูหยินของอัครเสนาบดีเป็นแม่แท้ๆ ของนางจริงหรือ
เจ้าของเดิมมีตัวตนมากมายขนาดนี้ ตัวตนของคุณหนูสามแห่งจวนอัครเสนาบดีอาจจะเป็นเพียงตัวตนปลอมๆ ก็ได้
“เจ้าไม่รู้จักพ่อแม่ที่แท้จริงของตนเองอย่างนั้นหรือ” เยี่ยจิ่งหานถามขึ้นมาทันใด
“ท่านจะเชื่อหรือไม่หากข้าบอกว่าข้าสูญเสียความทรงจำ แม้แต่ตัวข้าเองข้ายังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร”
เยี่ยจิ่งหานนิ่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่จนกู้ชูหน่วนคิดว่าเขาคงไม่เชื่อคำพูดของนาง
แต่ไม่คิดว่าเยี่ยจิ่งหานจะตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้าเชื่อ”
“หืม...เหตุใดจึงเชื่อ...”
“ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะสัมผัสที่หกของผู้ชายกระมัง ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ไม่ว่าเจ้าจะมีตัวตนมากมายแค่ไหน ข้ารู้แค่ว่าเจ้าเป็นภรรยาของข้า เป็นภรรยาที่แต่งงานอย่างถูกต้องตามธรรมเนียม ทั้งยังเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามพฤตินัย”
เขาจริงจังกับความเป็นสามีภรรยามาก
กู้ชูหน่วนกลอกตา
เหนื่อยที่จะแยกทางกับเขา
“วันนั้นตอนที่อยู่บนภูเขาร้าง ข้าโดนวางยาพิษ”
“แล้วครั้งที่สองเล่า”
“ครั้งที่สอง...ครั้งที่สองเพราะห้ามตัวเองไม่อยู่”
ครั้งที่สองนางไม่รู้ว่าใครโผเข้าหาใครก่อน มันผ่านมานานมากจนนางจำไม่ได้
“ห้ามตัวเองไม่ได้ก็ดีเหมือนกัน สามีหวังว่าหลังจากนี้ภรรยาจะห้ามตัวเองไม่ได้ทุกคืน”
เยี่ยจิ่งหานว่าแล้วจึงกอดกู้ชูหน่วน ที่มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความสุข
ผู้ชายคนนี้...
จะมีชีวิตออกไปได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ยังจะมีเวลามาคิดเรื่องอย่างว่านั่นอีก
“อาหน่วน ข้าขอถามเจ้าอย่างหนึ่งได้หรือไม่”
“ท่านอยากรู้สิ่งใดก็ถามมาสิ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีชีวิตอยู่อีกนานแค่ไหน”
“เจ้าชอบข้าบ้างสักนิดหรือไม่ แม้จะแค่น้อยนิดก็ตาม”
หัวใจของเยี่ยจิ่งหานเต้นแรงขึ้นอย่างฉับพลัน กกหูของเขากลายเป็นสีแดง แม้แต่ใบหน้าที่ซีดขาวยังกลายเป็นสีแดงระเรื่อ
โชคดีที่ที่นี่มืดสลัว ไม่อย่างนั้นเขาคงอายถ้านางเห็น
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้วและไม่พูดอะไรอยู่เป็นนาน
จากที่ตั้งตารอคอยเยี่ยจิ่งหานเริ่มกังวล สุดท้ายก็กลายเป็นความผิดหวัง
พลังทั้งหมดที่เยี่ยจิ่งหานมีดูเหมือนจะเหือดแห้งลงไป เขาจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและเอนกายพิงกำแพงน้ำแข็งอย่างไร้เรี่ยวแรง
เงียบสนิท...
ในถ้ำหิมะมีเพียงเสียงลมหายใจของคนสองคน
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน
กู้ชูหน่วนเอ่ยด้วยเสียงที่แผ่วเบาว่า “ข้ามีภารกิจที่ต้องรับผิดชอบ หากยังทำภารกิจไม่เสร็จสิ้น ข้าก็ยังไม่กล้านึกถึงเรื่องความรักระหว่างชายหญิง”
“ภารกิจใดหรือ ข้าช่วยเจ้าทำให้สำเร็จได้นะ”
“ตามหาไข่มุกมังกรทั้งเจ็ด”
“ตามหาไข่มุกมังกร เพื่อนำไปให้เผ่าหยกใช่หรือไม่” นางมีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายมากๆ กับเผ่าเพลิงฟ้า ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเพราะเผ่าเพลิงฟ้าเอง แต่น่าจะเป็นเพราะเผ่าหยก
หรือว่าแท้จริงแล้วนางเป็นคนของเผ่าหยก
“อื้ม...”
“เราพบไข่มุกมังกรหกลูกจากทั้งหมดเจ็ดลูกแล้วมิใช่หรือ ขอเพียงแค่ตามหาลูกสุดท้ายพบ เราก็จะรวบรวมไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดได้”
ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็ยิ้มขึ้นมา เป็นยิ้มที่ใสบริสุทธิ์
“ใช่...เหลือแค่ลูกเดียว ขอเพียงแค่หาพบอีกลูกก็จะรวบรวมไข่มุกมังกรครบทั้งเจ็ดลูก ดังนั้นข้าจะตายไม่ได้ หากข้าตาย ไข่มุกมังกรลูกที่หกจะหายไปจากโลกนี้โดยสมบูรณ์”
ท่านพี่เฉินเฟยและผู้คนมากมายในเผ่าหยกทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ข้าเองก็ไม่รู้ แต่ก่อนหน้านี้ข้าเคยมีคนรักมาก่อน ข้าถูกเขาหลอกอย่างโหดร้ายมาก
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 606 โดย อี้หมิง
นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้อัปเดตเป็น บทที่ 606
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ เป็นซีรีส์ที่ดีที่สุดและน่าสนใจที่สุดของผู้แต่ง อี้หมิง ใน บทที่ 606 นักแสดงนำหญิงดูเหมือนจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังและใจสลายมือเปล่า แต่ไม่คาดคิดเหตุการณ์ใหญ่ก็เกิดขึ้น โปรดอ่าน บทที่ 606 และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 606:
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 606
บทที่ 606 กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์