กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 648

เขาต้องฆ่ากู้ชูหน่วน

ซั่งกวนฉู่เขาก็ต้องฆ่า เด็กคนนี้อายุยังน้อยแต่กลับมาฝีมือการต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ หากปล่อยเอาไว้ ต่อไปคงต้องเป็นหนามพิษในอนาคตอย่างแน่นอน

เดิมทีเขาต้องการจัดการซั่งกวนฉู่ จากนั้นค่อยจัดการกู้ชูหน่วน แต่ตอนนี้คนของกู้ชูหน่วนกำลังจะมาถึงแล้ว หากเขาฆ่ากู้ชูหน่วนทีหลังคาดว่าคงจะยากเกินไป

ชายชราชุดดำตัดสินใจแน่วแน่

ในเมื่อฆ่ากู้ชูหน่วนไม่ได้ เช่นนั้นก็ฆ่าซั่งกวนฉู่ก่อนก็ได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ชายชราชุดดำก็เพิ่มพละกำลังมากขึ้น

ซั่งกวนฉู่ถูกเปลวไฟห่อหุ้มจนใบหน้าบิดเบี้ยวและแทบจะเปลี่ยนรูป

"ปัง......"

ไกลออกไป กู้ชูหน่วนควบม้าเร็วเข้ามาและในมือถือถังใบหนึ่ง จากนั้นสาดไปยังชายชราชุดดำอย่างแรง

ชายชราชุดดำหลบเลี่ยงโดยอัตโนมัติ

เข้าก้มลงมองเป็นเพียงแค่น้ำเปล่าเท่านั้น กลับไม่มีพิษอะไร ชายชราชุดดำหัวเราะเยาะ

ต่อให้มีพิษ เขาก็ไม่กลัว

คิดไม่ถึงว่าข้างหลังของกู้ชูหน่วนก็ยังมีอีกหนึ่งถัง ถังนี้ใช้โอกาสตอนที่ชายชราชุดดำรวบรวมกำลังเพื่อที่จะฆ่าซั่งกวนฉู่สาดเข้าไป

เหม็นเน่า

เหม็นเน่าเหลือเกิน

ชายชราชุดดำมองไปยังร่างกายของตัวเอง

ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่า อีกทั้งเต็มไปด้วยขี้

สีหน้าของชายชราชุดดำเปลี่ยนไปทันทีและความโกรธอย่างท่วมท้นก็เพิ่มขึ้นเดือดพล่าน

นังผู้หญิงสารเลว......

กล้าสาดขี้ใส่เขาอย่างนั้นหรือ......

เติบโตมาจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าดูถูกเหยียดหยามเขาถึงเพียงนี้

ชายชราชุดดำไม่สนใจซั่งกวนฉู่อีกต่อไป เขาคิดเพียงต้องการฆ่ากู้ชูหน่วนเท่านั้น

กู้ชูหน่วนใช้โอกาสตอนที่เขาโมโหและดึงซั่งกวนฉู่ที่บาดเจ็บสาหัสขึ้นหลังม้า จากนั้นจึงแทงมีดดาบสั้นลงไปที่ก้นของม้าอย่างเหี้ยมโหดและควบม้าออกไปอย่างรวดเร็ว

เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา

ซั่งกวนฉู่กระอักเลือดออกมาอีกครั้งและเลอะเปรอะเปื้อนไปยังชุดสีขาวบริสุทธิ์ของเขา

มีรอยยิ้มขึ้นที่มุมปากของเขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกู้ชูหน่วนกลับมาช่วยเขาหรือไม่ หรืออาจเป็นเพราะเจ้าเด็กวิเศษคนนี้สาดขี้ไปบนร่างกายของชายชราชุดดำ

ภายหลังของพวกเขาคือเสียงก่นด่าอย่างโมโหของชายชราชุดดำ "เด็กสารเลว หากวันนี้ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้จะไม่ขอเป็นคนอีกต่อไป"

"ตู้ม......"

ฝ่ามือที่อัดแน่นไปด้วยกำลังทะลุเมฆหมอก ราวกับลูกศรที่แหลมคม พุ่งตรงมาที่พวกเขา

ซั่งกวนฉู่รวบรวมลมปราณเพื่อต้านทานฝ่ามืออันรุนแรงนี้ แต่เมื่อเขาขยับ ร่างกายของเขาก็เจ็บปวดจนร้องออกมา และเมื่อมองไปยังมือทั้งสองข้างของเขา กลับรวบรวมลมปราณแท้ไม่ขึ้นแม้แต่นิดเดียว ลมปราณแท้ของเขาได้ถูกชายชราชุดดำกลืนกินไปหมดแล้ว

กู้ชูหน่วนดึงเชือกและหันหัวม้าเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโจมตีที่ร้ายแรง

แต่กลับเห็นว่าข้างหน้ามีก้อนหินขนาดใหญ่แตกกระจายเป็นฝุ่นผงเพราะพลังฝ่ามือนี้

นางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

หากพลังฝ่ามือนี้โดนเข้าที่พวกเขา พวกเขายังจะมีชีวิตรอดได้อีกหรือไม่?

ไม่เพียงแค่พลังฝ่ามือเดียวเท่านั้น ยังคงมีพลังฝ่ามือปล่อยออกมาอีกอย่างต่อเนื่อง ชายชราชุดดำยิ่งจู่โจมเข้ามาใกล้มากขึ้น

"เจี๊ยะ......"

กู้ชูหน่วนพยายามอย่างถึงที่สุด แต่ก็ไม่อาจเว้นระยะห่างออกไปจากชายชราชุดดำได้ แต่กลับถูกไล่จู่โจมอย่างกระชั้นชิดและนางเกือบจะถูกพลังฝ่ามือนั้นหลายครั้ง

ซั่งกวนฉู่พูดอย่างหมดเรี่ยวแรง "สองคนหนักเกินไปแล้ว ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้ เจ้ายังพอมีโอกาส"