กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 655

“ผู้ที่ข้าต้องต่อกรด้วยคือรองหัวหน้าเผ่าซือคง คืนนี้ยามจื่อเขาจะปรากฏตัวที่เมืองฉางซิ่ง ข้าได้ส่งกองกำลังจำนวนมากไปซุ่มโจมตีเขาแต่เขามีเล่ห์เหลี่ยมและเวทมนตร์คาถามากมาย ข้าต้องการให้เจ้ายับยั้งเขาและจับเขาเป็นๆ”

“สังหารเขาโดยตรงเลยหรือ?”

“จับตัวเป็นๆก่อน ข้ายังต้องถามเรื่องไข่มุกมังกรกับเขา”

รอยยิ้มบนใบหน้าของจอมมารชะงักเล็กน้อย ราวกับว่านึกถึงเรื่องราวที่ไม่น่ายินดีที่ผ่านมา

อาจเพราะบรรยากาศผิดปกติกู้ชูหน่วนรู้สึกได้ในทันที

นางไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "อาม่อ ข้าเป็นพี่หญิงของเจ้าใช่ไหม?"

"อืม"

“ในเมื่อข้าเป็นพี่หญิงของเจ้าพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ยังจะต้องถือสาว่าวรยุทธ์ของใครสูงกว่ากันวรยุทธ์ของใครแย่กว่ากันไหม? ที่ผ่านมาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราก็ได้ผ่านไปแล้ว ต่อไปพวกเราอยู่ร่วมกันให้ดีก็พอแล้ว หรือว่า......เจ้าอยากให้วรยุทธ์ของข้าย่ำแย่กว่าเจ้าอยู่ตลอดให้คนอื่นสามารถรังแกข้าได้ตามใจชอบหรือ?

จอมมารกุมมือนางเอาไว้แน่นและมองดูภูเขาอันไกลโพ้น ใบหน้าอันสวยงามไร้ที่ติคู่หนึ่งก็บังเกิดยิ้มออกมา

“พี่หญิง อาม่อมีความสุขยิ่งนัก ผู้ที่ท่านนึกถึงเมื่อเจอปัญหาไม่ใช่เยี่ยจิ่งหานแต่เป็นข้า”

รอยยิ้มของกู้ชูหน่วนชะงักและดึงมือตนเองกลับอย่างเบามือ

นึกไม่ถึงว่าจอมมารยิ่งกุมก็ยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่านางจะออกแรงมากเพียงใดก็ดึงกลับไปไม่ได้

ไหล่ถูกซือม่อเฟยบีบเข้าให้กู้ชูหน่วนไม่สามารถไม่มองหน้าเขาตรงๆได้

กลับเห็นว่าเป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นใบหน้าที่ไม่ได้ตลกขบขันของจอมมารแต่กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พี่หญิงในเมื่อเยี่ยจิ่งหานไม่สามารถให้ความสุขแก่ท่านได้เช่นนั้นภายหน้าก็ให้อาม่อปกป้องคุ้มครองท่านดีหรือไม่?”

บนยอดเขามีชายหนึ่งหญิงหนึ่งยืนอยู่บนยอดเขา สายลมบางเบาพัดผ่านพัดเสื้อผ้าบนร่างของจอมมารเสียงดังขึ้นและยังพัดผมเส้นบางๆบนหน้าผากของเขาซึ่งงดงามราวกับคนจากนอกโลก

ใบหน้าคมสันชัดเจน คิ้วของเขาดังหุขฃบเขาอันไกลโพ้น สีหน้าราวดวงจันทร์ในเทศกาลไหว้พระจันทร์และดวงตาคู่ที่มีสีสองสี

เช่นไรสีสองสีนี้ไม่ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว แต่กลับทำให้คนอดไม่ได้ที่จะจมดิ่งลงไป

สายตาของเขาร้อนแรงเกินไปจนกู้ชูหน่วนมองดูจนตาลายเล็กน้อย

“เรื่องนี้ภายหน้าค่อยว่ากันเถอะ ตอนนี้ข้าเพียงแค่ต้องการตามหาไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดให้พบ แล้วตามหาฆาตกรที่สังหารแม่ทัพใหญ่”

กู้ชูหน่วนเบือนหน้าออก

เมื่อดูจากการกระทำของซือม่อเฟยเมื่อครู่นี้เขาต้องรู้ถึงความสัมพันธ์ของนางกับเยี่ยจิ่งหานแล้วสินะ

ก็ใช่ เขาเป็นจอมมารเผ่าปีศาจจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเยี่ยจิ่งหานได้อย่างไร

ปกติซือม่อเฟยจะสับสนราวกับเด็กน้อยไม่สิ้นกฃิ่นน้ำนม แท้จริงแล้วในใจของเขาเกรงว่าจะเป็นดังกระจกที่ประจักษ์ชัดซึ่งรู้แจ้งทุกสิ่งอย่าง เพียงแค่แกล้งทำเป็นไม่เป็นไรสินะ......

"ได้ เพียงแค่พี่หญิงต้องการอาม่อก็จะช่วยพี่หญิงให้บรรลุความปรารถนาโดยเร็ว"

กู้ชูหน่วนรู้สึกว่าร่างกายของจอมมารมีความรู้สึกผิดหวังแว๊บผ่านไป และในไม่ช้าก็ยิ้มอย่างสดใสขึ้นมาพร้อมกับจูงนางกระโดดโลดเต้นลงจากภูเขาไปตลอดทาง

นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความผิดหวังที่แว๊บผ่านไปของจอมมารเมื่อครู่นี้เป็นภาพลวงตาของนางหรือไม่

เมืองฉางซิ่งอยู่ใกล้กับสำนักใหญ่ของหอวิญญาณทมิฬ

เนื่องจากกู้ชูหน่วนออกคำสั่งให้ต่อกรกับหอวิญญาณทมิฬ บรรยากาศในเมืองฉางซิ่งที่โอ่อ่าผิดปกติแม้แต่สายลมก็ยังรู้สึกถึงกลิ่นไอสังหารแบบหนึ่งได้

กู้ชูหน่วนและจอมมารรออรองหัวหน้าเผ่าซือคงก้าวเท้าหลบหนีความตายมาอยู่ในป่ามืดสนิทอย่างเงียบๆ