กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 656

ค่ำคืนนี้ถูกกำหนดให้เป็นค่ำคืนที่ไม่ธรรมดา

สามกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างหออันดับหนึ่งในใต้หล้า นิกายเทพอสูรและเผ่าน้ำแข็งร่วมมือกันกวาดล้างหอวิญญาณทมิฬ

ไม่ว่าหอวิญญาณทมิฬจะมีจำนวนมากเพียงไหน ไม่ว่าจะซ่อนเร้นอยู่ ณ ที่แห่งใด หรือไม่ว่าจะมียอดฝีมือสักกี่คน พวกเขาก็ไม่มีทางรับมือการปราบปรามของสามกองกำลังที่แข็งแกร่งนี้ได้

เวลานี้ผู้นำที่แท้จริงของหออันดับหนึ่งในใต้หล้า นิกายเทพอสูรและเผ่าน้ำแข็งถูกเปิดเผยต่อทั่วทั้งยุทธภพอย่างสมบูรณ์

ทั่วทั้งใต้หล้าใจหาย พระชายาหานยังเยาว์วัยนัก นางเคยเป็นถุงฟางอัปลักษณ์ แต่เวลานี้กลับกลายเป็นผู้กุมอำนาจการปกครองของสามกองกำลังสูงสุด ไม่แปลกใจเลยที่ตอนนั้นหานอ๋องยอมแต่งงานกับนางโดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่นใด ทั้งยังใส่ใจและรักใคร่โปรดปรานนางอย่างลึกซึ้ง

เป็นอันว่าคนที่จวนหานอ๋องรู้ฐานะที่แท้จริงของพระชายาหานมาตั้งแต่แรกแล้ว

ท้องฟ้ากำลังส่องสว่าง แสงอรุณกำลังโผล่พ้นขอบฟ้า เคลือบผืนป่าทั้งผืนไว้ด้วยลำแสงสีทอง ดวงอาทิตย์ที่โผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาดูไม่ต่างอะไรกับดวงอาทิตย์ยามอัสดงที่เปื้อนไปด้วยเลือด

มีข่าวแห่งชัยชนะแจ้งเข้ามา “นายท่าน เวลานี้หอวิญญาณทมิฬทุกแห่งในใต้หล้าถูกพวกเรายึดไว้ได้หมดแล้ว ทว่าผู้นำของหอวิญญาณทมิฬสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทพาตัวลั่วอิ่งหนีไปได้อย่างทันท่วงที ตอนนี้กำลังออกค้นหาอยู่เจ้าค่ะ”

“ผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิท?”

“เจ้าค่ะ ผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทผู้นี้ไม่ได้อยู่ในสาขาใดๆ ของหอวิญญาณทมิฬ ดูเหมือนจะเป็นมือสังหารเหล็กท่อน*ที่ลึกลับที่สุด”

“ลั่วอิ่งบาดเจ็บสาหัส พวกเขาคงหนีไปได้ไม่ไกล คอยค้นหาต่อไป”

“เจ้าค่ะ”

“แล้วชายชราชุดดำที่ไล่สังหารข้าวันนั้นล่ะ”

“เรียนนายท่าน คนผู้นั้นคือผู้นำแห่งหอวิญญาณทมิฬ ตอนนี้ถูกคนของเราสังหารแล้วเจ้าค่ะ”

“ถูกฆ่าไปแล้ว?”

กู้ชูหน่วนติดใจสงสัย

ชายชราผู้นั้นไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ วรยุทธของเขาสูงส่งจนน่ากลัว คนแบบนี้จะตายง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ

ยิ่งไปกว่านั้น...

เขาซึ่งสั่งให้ผู้มีฝีมืออีกคนหนึ่งคุ้มกันลั่วอิ่งที่บาดเจ็บสาหัสหนีไปล่วงหน้า มีหรือจะไม่เหลือทางหนีทีไล่ไว้ให้ตัวเอง

เสี่ยวลู่โบกมือ ทันใดนั้นก็มีคนแบกศพคนผู้หนึ่งเข้ามา

ศพนั้นเป็นศพของชายชราอายุประมาณหกสิบซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับชายชราชุดดำ หน้าตาของเขาดูธรรมดา ใบหน้ามีรอยย่น บนร่างกายมีบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด บาดแผลที่ร้ายแรงที่สุดอยู่ที่หัวใจ ที่หน้าอกของเขามีลูกธนูปักอยู่ จะว่าแทงทะลุหัวใจเลยก็ได้

แต่ว่าเมื่อดูจากรอยแผลนับไม่ถ้วน ก่อนตายเขาน่าจะพยายามแหกวงล้อมออกมาอย่างสุดชีวิต น่าเสียดายที่เขาทำไม่สำเร็จและถูกลูกธนูยิงใส่หัวใจจากทางด้านหลัง

ตอนนั้นเขาปกปิดใบหน้าเอาไว้ กู้ชูหน่วนจึงไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงและไม่แน่ใจว่าคนผู้นี้คือชายชราที่ตามฆ่านางจริงหรือไม่

จอมมารเล่นสีทาเล็บของตัวเองอย่างเบื่อหน่ายพลางเอ่ยเนิบๆ ว่า “ตาเฒ่าผู้นี้อยู่ในระดับหกก็จริง แต่มันอาศัยยาฝืนเพิ่มระดับขึ้นมาจนถึงระดับหก”

“อาศัยยาเพื่อเพิ่มระดับงั้นหรือ”

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

พละกำลังที่เขามีในวันนั้น ไม่น่าจะเป็นเพราะการพึ่งยาเพื่อเพิ่มระดับ

“สืบหาตัวตนที่แท้จริงของมัน รับประกันไม่ได้หรอกว่าคนผู้นี้จะไม่ใช่ตัวตายตัวแทน”

ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นตัวตายตัวแทนหรือไม่ แต่หอวิญญาณทมิฬก็ถูกนางขุดรากถอนโคนจนหมดแล้ว ด้วยจำนวนผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทที่มีอยู่ไม่กี่สิบคน แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกนั้นจะก่อให้เกิดกระแสคลื่นลูกใหญ่ขึ้นมาอีก

กู้ชูหน่วนอดนับถือพลังอำนาจของเจ้าของเดิมไม่ได้ เดิมทีนางคิดว่าให้เวลาสามวันก็น่าจะตึงมือมากแล้ว

แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะใช้เวลาเพียงวันเดียวในการล้มล้างหอวิญญาณทมิฬทั้งหมด

ด้วยพลังอำนาจและความแข็งแกร่งอันมหาศาลเช่นนี้ เรื่องการต่อสู้กับเผ่าเพลิงฟ้าจึงไม่ใช่เรื่องยาก

เพียงแต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเจ้าของเดิมจึงไม่ต่อสู้กับพวกเขาให้ตายกันไปข้าง

ถึงอย่างไรนางก็ยังมีเผ่าหยกอีกเผ่าที่ยังไม่ได้เริ่มเคลื่อนไหว

“เจ้าค่ะ”

“รู้ที่อยู่ของรองหัวหน้าเผ่าซือคงแล้วใช่หรือไม่”

“เรียนนายท่าน เวลานี้ยังไม่พบ แต่เราพบใครคนหนึ่งเจ้าค่ะ”

เสี่ยวลู่ปรบมือ ทันใดนั้นคนของนางก็คุมตัวหญิงสาววัยแรกแย้มออกมาข้างหน้า