“ผู้ที่ข้าต้องต่อกรด้วยคือรองหัวหน้าเผ่าซือคง คืนนี้ยามจื่อเขาจะปรากฏตัวที่เมืองฉางซิ่ง ข้าได้ส่งกองกำลังจำนวนมากไปซุ่มโจมตีเขาแต่เขามีเล่ห์เหลี่ยมและเวทมนตร์คาถามากมาย ข้าต้องการให้เจ้ายับยั้งเขาและจับเขาเป็นๆ”
“สังหารเขาโดยตรงเลยหรือ?”
“จับตัวเป็นๆก่อน ข้ายังต้องถามเรื่องไข่มุกมังกรกับเขา”
รอยยิ้มบนใบหน้าของจอมมารชะงักเล็กน้อย ราวกับว่านึกถึงเรื่องราวที่ไม่น่ายินดีที่ผ่านมา
อาจเพราะบรรยากาศผิดปกติกู้ชูหน่วนรู้สึกได้ในทันที
นางไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "อาม่อ ข้าเป็นพี่หญิงของเจ้าใช่ไหม?"
"อืม"
“ในเมื่อข้าเป็นพี่หญิงของเจ้าพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ยังจะต้องถือสาว่าวรยุทธ์ของใครสูงกว่ากันวรยุทธ์ของใครแย่กว่ากันไหม? ที่ผ่านมาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราก็ได้ผ่านไปแล้ว ต่อไปพวกเราอยู่ร่วมกันให้ดีก็พอแล้ว หรือว่า......เจ้าอยากให้วรยุทธ์ของข้าย่ำแย่กว่าเจ้าอยู่ตลอดให้คนอื่นสามารถรังแกข้าได้ตามใจชอบหรือ?
จอมมารกุมมือนางเอาไว้แน่นและมองดูภูเขาอันไกลโพ้น ใบหน้าอันสวยงามไร้ที่ติคู่หนึ่งก็บังเกิดยิ้มออกมา
“พี่หญิง อาม่อมีความสุขยิ่งนัก ผู้ที่ท่านนึกถึงเมื่อเจอปัญหาไม่ใช่เยี่ยจิ่งหานแต่เป็นข้า”
รอยยิ้มของกู้ชูหน่วนชะงักและดึงมือตนเองกลับอย่างเบามือ
นึกไม่ถึงว่าจอมมารยิ่งกุมก็ยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่านางจะออกแรงมากเพียงใดก็ดึงกลับไปไม่ได้
ไหล่ถูกซือม่อเฟยบีบเข้าให้กู้ชูหน่วนไม่สามารถไม่มองหน้าเขาตรงๆได้
กลับเห็นว่าเป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นใบหน้าที่ไม่ได้ตลกขบขันของจอมมารแต่กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พี่หญิงในเมื่อเยี่ยจิ่งหานไม่สามารถให้ความสุขแก่ท่านได้เช่นนั้นภายหน้าก็ให้อาม่อปกป้องคุ้มครองท่านดีหรือไม่?”
บนยอดเขามีชายหนึ่งหญิงหนึ่งยืนอยู่บนยอดเขา สายลมบางเบาพัดผ่านพัดเสื้อผ้าบนร่างของจอมมารเสียงดังขึ้นและยังพัดผมเส้นบางๆบนหน้าผากของเขาซึ่งงดงามราวกับคนจากนอกโลก
ใบหน้าคมสันชัดเจน คิ้วของเขาดังหุขฃบเขาอันไกลโพ้น สีหน้าราวดวงจันทร์ในเทศกาลไหว้พระจันทร์และดวงตาคู่ที่มีสีสองสี
เช่นไรสีสองสีนี้ไม่ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว แต่กลับทำให้คนอดไม่ได้ที่จะจมดิ่งลงไป
สายตาของเขาร้อนแรงเกินไปจนกู้ชูหน่วนมองดูจนตาลายเล็กน้อย
“เรื่องนี้ภายหน้าค่อยว่ากันเถอะ ตอนนี้ข้าเพียงแค่ต้องการตามหาไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดให้พบ แล้วตามหาฆาตกรที่สังหารแม่ทัพใหญ่”
กู้ชูหน่วนเบือนหน้าออก
เมื่อดูจากการกระทำของซือม่อเฟยเมื่อครู่นี้เขาต้องรู้ถึงความสัมพันธ์ของนางกับเยี่ยจิ่งหานแล้วสินะ
ก็ใช่ เขาเป็นจอมมารเผ่าปีศาจจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเยี่ยจิ่งหานได้อย่างไร
ปกติซือม่อเฟยจะสับสนราวกับเด็กน้อยไม่สิ้นกฃิ่นน้ำนม แท้จริงแล้วในใจของเขาเกรงว่าจะเป็นดังกระจกที่ประจักษ์ชัดซึ่งรู้แจ้งทุกสิ่งอย่าง เพียงแค่แกล้งทำเป็นไม่เป็นไรสินะ......
"ได้ เพียงแค่พี่หญิงต้องการอาม่อก็จะช่วยพี่หญิงให้บรรลุความปรารถนาโดยเร็ว"
กู้ชูหน่วนรู้สึกว่าร่างกายของจอมมารมีความรู้สึกผิดหวังแว๊บผ่านไป และในไม่ช้าก็ยิ้มอย่างสดใสขึ้นมาพร้อมกับจูงนางกระโดดโลดเต้นลงจากภูเขาไปตลอดทาง
นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความผิดหวังที่แว๊บผ่านไปของจอมมารเมื่อครู่นี้เป็นภาพลวงตาของนางหรือไม่
เมืองฉางซิ่งอยู่ใกล้กับสำนักใหญ่ของหอวิญญาณทมิฬ
เนื่องจากกู้ชูหน่วนออกคำสั่งให้ต่อกรกับหอวิญญาณทมิฬ บรรยากาศในเมืองฉางซิ่งที่โอ่อ่าผิดปกติแม้แต่สายลมก็ยังรู้สึกถึงกลิ่นไอสังหารแบบหนึ่งได้
กู้ชูหน่วนและจอมมารรออรองหัวหน้าเผ่าซือคงก้าวเท้าหลบหนีความตายมาอยู่ในป่ามืดสนิทอย่างเงียบๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...